กิจกรรมบำบัดกับโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (COPD)

โรคปอดอุดกั้นเรื้อรังและบทบาทนักกิจกรรมบำบัด

โรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (Chronic obstructive pulmonary disease : COPD)

โรคที่ทำให้เกิดความผิดปกติของทางเดินหายใจอย่างช้า ๆ จนกระทั่งมีการตีบแคบลงอย่างเรื้อรัง เกิดได้หลายสาเหตุ เช่น การสูบบุหรี่, เคยเป็นวัณโรคมาก่อน, การติดเชื้อ HIV ร่วมกับการสูบบุหรี่, การใช้ถ่าน ฟืน, สูดดมมลพิษ หรือจากพันธุกรรม ถุงลมและหลอดลมจะเสียความยืดหยุ่น ทำให้ลมที่จะเข้าปอดน้อยกว่าปกติ เกิดการแลกเปลี่ยนออกซิเจนลดน้อยลง

อาการ

ผู้ป่วยที่เป็นโรคนี้ในระยะเริ่มแรกมักจะไม่มีอาการ เมื่อเป็นมากขึ้น อาการก็จะแสดงชัดขึ้น โดยอาการสำคัญที่พบบ่อยๆ ได้แก่ หายใจลำบาก หอบ เหนื่อย และหายใจมีเสียงวี้ด

บทบาทนักกิจกรรมบำบัด

จากอาการดังกล่าวทำให้ประสิทธิภาพของผู้ป่วยในการทำกิจวัตรประจำวันได้ลง, สูญเสียรายได้ เพราะไม่สามารถประกอบอาชีพได้ตามปกติ, มีค่าใช้จ่ายในการรักษาสูง นักกิจกรรมบำบัดต้องประเมินได้แก่

• ประเมินคุณภาพชีวิตและความสามารถในการทำกิจกรรมการดำเนินชีวิต เช่น เก็บที่นอน ล้างมือ ล้างหน้า แปรงฟัน ตกปลา
• ประเมินและฝึกทักษะการจัดการตนเอง ผลกระทบของ COPD ต่อทักษะการใช้ชีวิต, การจัดการเวลาและพลังงานในการทำกิจกรรมยามว่างและกิจวัตรประจำวัน, สุขภาวะทางจิต
• วางแผนการรักษา โดยฟื้นฟูสมรรถภาพปอดแบบประยุกต์
  • ออกกำลังกายร่างกายส่วนบนโดยการใช้แรงต้าน (resistance exercise)
  • Theraband
  • Active exercise
• ประเมินซ้ำ
• Aftercare at home