ภาวะสมองเสื่อม (Dementia) กับโรคอัลไซเมอร์
เป็นภาวะที่ความสามารถทางสติปัญญาลดลง คิดและจำไม่ได้ เกิดจากความเสื่อมของการรับรู้เกี่ยวกับความจา ความใส่ใจ ภาษา และการแก้ปัญหา พบมากในผู้สูงอายุ ทาให้มีอาการหลงลืม ใช้ภาษาผิดปกติ มีพฤติกรรมและอารมณ์เปลี่ยนไป ซึ่งภาวะสมองเสื่อมสามารถเกิดได้หลายสาเหตุ และมีทั้งสามารถรักษาได้และไม่ได้ โดย Alzheimer’s disease เป็นโรคที่ทำให้เกิดภาวะสมองเสื่อม พบได้บ่อยที่สุด
อาการ
อาการเริ่มแรกลืมเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นใหม่ๆไม่นาน เรื่องเก่าๆในอดีตจะยังดี อาจถามหรือพูดช้าในเรื่องที่เพิ่งพูดไป, วางของแล้วลืม, นึกคำพูดไม่ค่อยออกหรือใช้คำผิดๆแทน (paraphasia), ระยะต่อมาผู้ป่วยจะมีอาการสับสน หงุดหงิดง่ายและก้าวร้าว, การตัดสินใจแย่ลง, ไม่สามารถมีความคิดริเริ่มใหม่ๆได้ ในระยะท้ายๆจะมีอาการไม่รับรู้วันเวลา สถานที่ และบุคคล เกิดปัญหาต่อกิจวัตรประจำวัน (ADLs), การทำงาน (Work), การพักผ่อนนอนหลับ (Rest) การพยากรณ์โรคไม่แน่นอนเพราะในแต่ละรายมีระยะเวลาในการเปลี่ยนแปลงไม่เท่ากัน และการแสดงอาการที่ไม่แน่ชัด
การรักษา
การป้องกัน
บทบาทนักกิจกรรมบำบัด
นักกิจกรรมบาบัดจะมีบทบาทเกี่ยวข้องกับตัวบุคค ล(Intrinsic factors, Physiological, Neurobehavioral, Cognitive, Spiritual, Psychological) ฟื้นฟูสมรรถภาพทางร่างกายและจิตใจให้มี Well-being สามารถทำกิจกรรมการดำเนินชีวิตให้ได้เต็มศักยภาพมากที่สุด และโดยเฉพาะอย่างยิ่งบทบาทต่อบริบทแวดล้อม (Extrinsic factors) ของผู้ป่วยที่ต้องปรับให้เหมาะกับการใช้ชีวิตในทุกๆด้าน ทั้งการทำกิจวัตรประจาวัน (ADLs) การทำงาน(Work) การเล่น(Play) การพักผ่อน(Rest) การใช้เวลาว่าง(Leisure) รวมถึงการเข้าร่วมกิจกรรมของสังคม(Social participation) เพื่อการมีคุณภาพชีวิตที่ดี
ทั้งนี้ก็ต้องได้รับความร่วมมือของทีมสหวิชาชีพในการดาเนินการรักษา ทั้งการให้ยา การบาบัดทางจิตสังคม ฯลฯ รวมถึงการเข้าใจและเอาใจใส่ของผู้ดูแลด้วย
ไม่มีความเห็น