ห้องสมุดมีชีวิต (จริงๆ นะ)
เทศกาลใกล้สอบของนิสิต ห้องสมุดจะมีแขกมาเยือนมากเป็นพิเศษ นอกเหนือจากสมาชิกขาประจำ (เด็กขยันสม่ำเสมอ) ก็จะมีสมาชิกขาจร ทั้งที่ตั้งใจมา (มักจะมาคนเดียว) และจำใจมา (ส่วนมากจะโดนเพื่อนรึไม่ก็แฟนดึงมา) ถนนทุกสายใน ม. มุ่งสู่ห้องสมุด สร้างความคึกคักแก่สถานที่ เป็นห้องสมุดที่มีชีวิตชีวา โดยไม่ต้องเพิ่มงบประมาณการจัดการใดๆ เมื่อมีคนมาก สารพัดปัญหาก็ตามมา เช่น ที่นั่งไม่พอทั้งจริงและแฝง (มีแต่หนังสือวางไว้แต่ไม่มีคนนั่ง) น้ำดื่มบังเอิญไม่มาส่ง ขาดแคลนน้ำดื่ม กระดาษทิชชูในห้องน้ำหมดแล้ว แม่บ้านไปไหน เสียงโทรศัพท์ดัง เสียงคนคุยกันเองและคุยกันทางโทรศัพท์ เสียงติววิชากันที่ดังออกมาจากห้อง study room มีคนนำขนมมากินในห้องสมุด มีบางคนเข้าไปซุกตัวอยู่ในชั้นหนังสือ สงสัยต้องการออสโมซิสความรู้จากหนังสือทั้งตู้ มีบ้างบางครั้ง ที่บรรณารักษ์เวรถูกตามให้ไปปลุกคนที่นอนในห้องสมุดสบายใจเฉิบแต่คนนั่งข้างๆ ไม่สบายหู ก็พี่ท่านกรนดังไปครึ่งห้องสมุด ก็มี
แต่ถึงมีสารพัดปัญหา เราชาวห้องสมุดก็เต็มใจแก้ปัญหาเหล่านี้ตราบใดที่เรายังมีแขกแวะเวียนมาไม่ขาด เพราะเราภูมิใจที่ได้ทำหน้าที่หน่วยงานสนับสนุนการเรียนการศึกษาของมหาวิทยาลัยอย่างเต็มที่ เต็มกำลัง เปิดบริการถึงเที่ยงคืนอีกต่างหาก ก็นิสิตขยันอ่านหนังสือออกอย่างนี้ หลังเที่ยงคืนบางกลุ่มยังติดพันไปอ่านหนังสือต่อที่ใต้ถุนตึก เราก็เลยตามไปบริการต่อ ด้วยการติดพัดลมไล่ยุง (เป้าหมายหลัก) และไล่ความร้อน (เป้าหมายหลักกว่า) ให้ด้วย
หลังจากเทศกาลแห่งการสอบจบลง ห้องสมุดคงเข้าสู่ภาวะเงียบเหงาไปอีกราวๆ 1 เดือนแต่เชื่อเหอะ ถึงจะมีบรรณารักษ์จุกจิกอยู่บ้าง เด็กนิสิตส่วนใหญ่ก็ยังคงแวะเวียนมาทำให้ห้องสมุดมีชีวิตชีวา (โดยเฉพาะสาวๆ ที่นุ่งสั้น เสื้อฟิต อันนี้จะทำให้หนุ่มๆ ทั้งเจ้าหน้าที่และนิสิตด้วยกันในห้องสมุดจะมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษ) อีกอยู่ดี มันเป็นวัฏจักรไปแล้ว
ความเห็น (3)
