วันนั้น เราพบกันท่ามกลางความวุ่นวายที่เรียกได้ว่าโกลาหล ก็ฉันเป็นฝ่ายแหวกฝูงชนเข้าไปหาใครคนหนึ่ง หรือหลายๆคน ที่กำลังวุ่นวายกับการจัดเตรียมแจกจ่ายเข้าของให้แก่ชาวบ้านที่ประสบภัย
ฉันตั้งใจแค่อยากจะบอกพวกเขาว่า ยังมีใครอีกกลุ่มหนึ่งที่ถูกละทิ้งให้อดอยาก ถ้าเป็นไปได้ ขอให้ช่วยแบ่งปัน ข้าวสารอาหารแห้งเหล่านั้น ไปให้กับพวกเขาบ้างเถิด
และแล้ว....เราก็ได้เจอกัน
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย น.ส. เงาศิลป์ คงแก้ว ใน เบื้องหลังสึนามิ
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก