ถอดบทเรียน GotoKnow เครือข่ายนักลิขิตสร้างสานตำนานแห่งชีวิต
-
ก่อนมาเขียนบันทึกใน GotoKnow ชีวิตการทำงานนอกเหนือจากการเป็นมดงานตัวเล็กๆในรังใหญ่ของรพ.จังหวัด ที่คอยช่วยเก็บเกี่ยวชีวิตและวิญญาณผู้เจ็บป่วยขั้นวิกฤตไอซียู ให้เค้ากลับมาสู่ครอบครัว ทำอย่างไรถึงจะช่วยเขาได้ ต้องคิดหาคำพูดฟังง่ายๆ ให้ผู้ป่วยและญาติทราบว่าเราจะดูแลรักษาพยาบาลกันแบบไหน บางเวลาที่ช่วยไม่ได้ก็หดหู่
ว่างก็ฟังเพลง เข้าร้านหนังสือ(อ่านอย่างเดียว แต่ไม่ซื้อ ฮ่าๆๆ) บ้านนอกอย่างเราจะมีซักกี่ร้าน ผ่านกาลเวลา โลกของการสื่อสารไร้พรมแดนอยู่ในอุ้งมือ เริ่มมีกำลังหาคอมพิวเตอร์ส่วนตัวได้ การค้นหางานสะเปะสะปะ ตามโจทย์ที่รับมอบหมาย ทำให้ได้รู้จัก “GotoKnow” มีแรงบันดาลใจจากบล๊อกเกอร์ป้าแดงคนเก่งค่ะ...คนชุดขาวเหมือนกัน เขียนด้วยมือมานานแล้ว ก็เลยเริ่มเขียนบล๊อกบ้าง แต่ส่วนตัวไม่ชอบพิมพ์ค่ะ รู้สึกว่าช้ากว่าความคิด อีกท่านก็อ.ดร.วัลลา ตันตโยทัย รู้สึกเป็นเกียรติมากค่ะที่เคยมีโอกาสได้ร่วมเป็นวิทยากรประจำฐานเรียนรู้ ในงาน KM เบาหวานความดันภาคเหนือที่พิษณุโลก อาจารย์ใจดี มีรอยยิ้มแจกจ่ายอยู่เรื่อยๆค่ะ
2. เมื่อมาเขียนบันทึกสิ่งที่ได้กับตัวคือต้องหยุดคิดก่อนเขียน มีสมาธิจดจ่อสิ่งตรงหน้า ใจเย็นขึ้นมาก เข้าใจมุมชีวิตบางมุมที่เคยใช้ความรู้สึกเป็นคำตอบ มีวิธีคิดที่เปลี่ยนไปจากเดิม ได้เรียนรู้สิ่งดีๆมากมายจากผู้หลักผู้ใหญ่หลายท่านใน GotoKnow กำไรชีวิตอีกอย่างคือได้เจ้าสองขามาเติมเต็มเครื่องหน้าเพิ่มขึ้นค่ะ (ฮา)
3. สิ่งที่คาดว่าจะทำต่อไปในอนาคตด้วยการใช้งานผ่านระบบของ GotoKnow
ในที่ทำงานมีไม่กี่คนที่รู้จักโกทูโน จะพยามเขียนให้มากขึ้นค่ะ จะได้นำมาแบ่งปันเรียนรู้ร่วมกันกับพี่ๆน้องๆ ส่วนหนึ่งที่ส่งงานได้น้อย ไม่ใช่ไม่อยากเขียน แต่ภาระงานที่ล้นมือในแต่ละวันทั้งชีวิตครอบครัว หน้าที่มอบหมายพิเศษ..เคยมีพี่ที่ทำงานถามว่าว่างมากใช่ไหม รู้สึกได้ถึงประโยคคำถามนั้นเสมอมา อยากบอกว่าการเขียนเป็นเรื่องที่ยากกว่าการพูดมากมายนัก ผ่านการคิดหลายครั้งหลายครา กว่าจะลิขิตออกมาได้ ทำไมพี่ถึงไม่เขียนก่อนพูดก่อนถามดูบ้าง
ในครั้งนี้มีโอกาสได้เข้าร่วมงาน HA Forum2012 ผลงานที่รับผิดชอบอยู่ได้รับคัดเลือกให้เสนอเป็นโปสเตอร์ในงานด้วยค่ะ รู้สึกคุ้มค่าทางจิตใจมากมายค่ะ ขอสมัครร่วมงาน GotoKnow ด้วยนะคะ แอบเมียงมองบล็อกเกอร์หลายท่านมานาน ^^
ความเห็น (3)
"ในที่ทำงานมีไม่กี่คนที่รู้จักโกทูโน" ใช่ครับยากมากที่ผลักดันให้เพื่อนร่วมงาน มาสร้างฝัน ปันงาน ออกมาเรียนรู้กัน
ขอขอบคุณดอกไม้แห่งพลังใจทุกดอกมากมายค่ะ คิดว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่ เป็นความดีค่ะ
ความดีไม่ใช่สิ่งที่“ควร”ทำ แต่เป็นสิ่งที่“ต้อง”ทำ
แม้ยามนี้อ่อนกำลัง เป็นเพียงมดงานตัวเล็กๆ
ภายภาคหน้าอาหารที่เพียรสะสมไว้
คงก่อเกิดประโยชน์แก่ทุกคนได้บ้าง...
ขอแสดงความยินดีด้วยครับ จะได้พบกันในงานใช่ไหม เย้ๆๆๆ