49 กว่าผมจะได้เหรียญเงิน

เป็นอีกครั้งที่งานโภชนาการมีเรื่องเล่าดีๆมาบอกต่อ    ซึ่งเล่าโดย แอ๊ด ( สุรินทร์  พรหมพีระพัฒน์)  และครั้งนี้ได้เล่าเกี่ยวกับประสบการณ์ตรงจากการลงมือปฏิบัติจริง

 

ทุกๆปีทางศูนย์อนามัยที่ 10  จะต้องส่งเจ้าหน้าที่เข้าร่วมแข่งขันกีฬาสาธารณสุข   กีฬาที่ร่วมแข่งขันก็มีมากมายสุดแล้วแต่เราจะผ่านการคัดเลือกจากกรม อนามัย   แต่มีอยู่ชนิดหนึ่งเป็นกีฬาซึ่งไม่ใช่ใครๆที่แข็งแรงแล้วก็เข้าร่วมแข่งได้  เพราะกีฬาชนิดนี้ไม่ได้ใช้พละกำลังแต่ใช้ปัญญา  นั่นคือ หมากกระดาน

ผู้เขียนเองเคยประลองกับเพื่อนๆหลายครั้ง และไม่ค่อยประสบผลสำเร็จ เคยทบทวนเหมือนกันว่าถ้าเราอยากเล่นกีฬาหมากกระดานให้เก่ง   อันดับแรกคือ  ต้องรู้จักคิด วิเคราะห์เพื่อวางแผนว่าเราควรจะเดินหมากตัวไหน  เพื่อให้นอกจากพิชิตคู่แข่งได้แล้ว  จะไม่จนมุม  ถือเป็นการวางแผนแบบต่อเนื่อง  ซึ่งยอมรับว่าตัวเองไม่สามารถพยายามได้ขนาดนั้น   จึงหันมาเล่นกีฬาอื่นที่ใช้แรงมากกว่าปัญญา(ตามถนัด)

เล่าเรื่อง “กว่าจะได้เหรียญเงิน” ของแอ๊ดกันต่อ   แอ๊ดบอกว่าเขาได้เหรียญเงินกีฬาสาธารณสุขมา 2 ปีติดต่อกัน  ครั้งแรกปี 2553 ที่จังหวัดขอนแก่น  และปี 2554 ที่ผ่านมาที่เชียงใหม่  แต่กว่าจะได้เหรียญนั้นแอ๊ดทำอย่างไรบ้าง  ลองตามอ่านดูนะคะ

• ก่อนแข่งขัน  เพื่อพัฒนาการเล่นจึงพยายามฝึกเล่นกับคนที่เก่งกว่าเสมอ  เพื่อจะได้ศึกษาแนวคิด  และการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าของคนเก่งๆ  แล้วนำแนวคิดนั้นมาฝึกเล่นอย่างสม่ำเสมอ  เพื่อประลองปัญญาในการแก้ไขปัญหา   ช่วงใกล้แข่งขันต้องทำใจสบายๆไม่มีความกังวลกับเรื่องใดๆ   เช่นเรื่องงานก็มอบ หมายให้เพื่อนร่วมงานช่วยปฏิบัติงานแทนในช่วงที่มีการแข่งขัน

• ในวันแข่งขันก็จะเตรียมพร้อมในทุกเรื่อง   เช่นขับรถไปเองโดยไปก่อนเวลาให้มากหน่อย   เตรียมอาหารไปรับประทานเอง  เพราะแอ๊ดบอกว่าในการแข่งขันใช้เวลานานมากจึงต้องเตรียมพร้อม

 

 

 

แอ๊ดบอกว่าสิ่งที่ได้จากการเล่นหมากกระดาน คือ   สามารถนำมาปรับใช้กับชีวิตประจำวันและการทำงานได้อย่างดี    เพราะ

• เป็นการฝึกให้เราเป็นคนที่มีทัศนคติที่ดีต่อปัญหา อุปสรรคต่างๆในชีวิตและการทำงาน  เพราะจะเป็นคนที่ไม่ย่อท้อ หนีปัญหา

• มีความคิดที่จะวิเคราะห์  มีเหตุผล และกำหนดทิศทางในการทำงาน   รู้จักการวางแผนและเลือกแนวทางที่ดีที่สุดที่เป็นไปได้

• เป็นคนสุขุม  รอบคอบในการตัดสินใจ

• ยอมรับการเปลี่ยนแปลง  และสามารถปรับกลยุทธ์ในการทำงานตามสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป

• ยอมรับและเข้าใจว่าเราไม่มีจะได้อะไรทั้งหมดโดยไม่สูญเสีย  แต่เราต้องรู้จักการแบ่งสันปันส่วนให้ดีที่สุด   

 

อ่านมาถึงตอนนี้แล้วท่านรู้สึกเหมือนผู้เขียนไหมว่า  

“ กีฬา กีฬา เป็นยาวิเศษ... ฮ้าไฮ้   ฮ้าไฮ้   แก้กองกิเลสทำคนให้เป็นคน     ผลของการฝึกตน เล่นกีฬาสากล ตะละล้า….” นอกจากจะทำให้เราแข็งแรง  รู้จักการรู้แพ้  รู้ชนะ รู้อภัยแล้ว  ยังทำให้เรารู้จักการวางแผนในการใช้ชีวิตและการทำงานด้วย    อย่างนี้แล้วท่านว่า ถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราต้องออกกำลังกายกันให้มากๆ

                  

ขอบคุณค่ะ

[ขจิต ฝอยทอง]

ได้มายากจริงๆๆด้วย ขอแสดงความยินดีด้วยครับ...

[ชาดา ~natadee]

พี่เขี้ยว คิดถึงอะค่ะ

กว่าจะได้มา ยากจริงด้วยนะคะ

สงสัยว่าเราคงเป็นพวกที่ใช้แรง(งาน) เป็นหลัก 555

[เหรียญชัย เหรียญชัย มาวงษ์]

• มาชื่นชม ธรรมแห่งความเพียร และกีฬาทำให้คนรู้แพ้ รู้ชนะ
• สังคมต้องมีพื้นฐานของการกีฬา ถึงจะรู้รักสามัคคีกัน
• มหา กว่าจะได้เหรียญ ก็อดทนมานานเช่นกัน
• เหรียญชัย  มาวงษ์   555555