เมื่อต้นเดือน กุมภา 2555 มีลูกศิษย์คนหนึ่งมาบอกให้ทราบว่า ลูกศิษย์ของครูที่เขาคิดว่าจะออกไปทำงานในตอนแรก เขาจะกลับเข้ามาเรียนแล้ว
ความที่อยากให้เขากลับมาเรียนต่อไป อย่างน้อยให้จบ ม.3 ก็ยังดี พอทราบเพียงว่าเขาจะกลับมาเรียน ก็ดีใจมาก
วันต่อมาเขาก็กลับมาเรียน มาโรงเรียน ถึงจะมีพฤติกรรมที่ยังต้องปรับปรุง (อีกมาก) แต่เมื่อได้คุยกับเขาแล้ว คิดว่า เขาจะไม่ละทิ้งการเรียนอีก (ซึ่งก็อยากให้เป็นอย่างที่คิด)
พยายามที่จะหากิจกรรมที่เป็นกิจกรรมกลุ่มให้เขาได้ทำงานกับเพื่อนๆ นอกเวลาเรียน (และก็นอกเวลาเรียนประจำจริงๆ เพราะครูคนนี้เคยสอนเขาตั้งแต่เขาเรียน ป. 6 เมื่อสามปีที่แล้ว) ให้เขาได้ลองทำชิ้นงานสิ่งประดิษฐ์วิทยาศาสตร์ เกี่ยวกับ เครื่องสูบน้ำพลังน้ำ และคิดว่าจะสนับสนุนให้กลุ่มเพื่อนเขาอีกกลุ่มได้ทำโครงงานต่อยอดจากเรื่องนี้ เพื่อให้เขาได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน ครูเปิดโอกาสให้เขาได้คิด ได้แก้ไขปัญหา เมื่อพบอุปสรรคต่างๆ ระหว่างที่เขาทำงาน ในอีกทางหนึ่งก็ได้พูดคุยกับกลุ่มเพืี่อนของเด็กคนนี้ว่า ให้โอกาสเพื่อน(เด็กคนนี้)ได้ปรับปรุงตัวเขาหน่อยนะ ซึ่งกลุ่มเพื่อนเขาก็เข้าใจและให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
เฝ้าหวังว่า ความเป็นห่วงของครูครั้งนี้จะช่วยกระตุก กระตุ้นให้เขาคิดได้ และใส่ใจในการเรียนเพื่ออนาคตของเขาเองต่อไป
ฝากท่านผู้อ่านที่ได้กรุณาแวะมาอ่าน ได้ให้ข้อคิดแก่ครูคนนี้ด้วยว่ามีแนวทางที่ดีๆอย่างไรที่จะนำไปช่วยเด็กให้เขาได้พบเห็นแสงสว่าง ทางดำเนินของชีวิตที่ดีสืบไป ขอขอบพระคุณล่วงหน้านะครับ
เป็นความสุขของคนเป็นครูครับ พี่ครู
ขอบคุณนะครับท่านอาจารย์ที่ให้กำลังใจ ยอมรับว่าเป็นความสุขของคนเป็นครูจริงๆครับ โดยเฉพาะครูบ้านนอกอย่างผมครับอาจารย์