(ตอนที่8) ท่องเชียงรายในสามวัน

วัดพระแก้วเชียงราย เก่าแก่เนิ่นนานอย่างชนิดฝังรากลึกคู่บ้านคู่เมืองเชียงราย

การเดินทางครั้งนี้แปลกกว่าครั้งอื่น เพราะเดินทางโดยเครื่องบินทำให้ระยะเวลาในการเดินทางสั้นลง แค่หนึ่งชั่วโมงถึงเชียงราย สถานที่สำหรับการเยี่ยมชม หลากหลายประกอบด้วยวัฒนธรรมท้องถิ่น เช่นกระเหรี่ยงคอยาว เน้นการขายของการท่องเที่ยว บ้านมหาศิลปินถวัลย์ ดัชนี ที่ค่อนข้างเน้นด้านวัฒนาธรรมศิลปะ ยิ่งใหญ่เกินคำบรรยาย เรื่องราวของศาสนสถานที่ได้เยี่ยมชมเหมือนเป็นแกนแก่นของเชียงราย วัดพระแก้วเชียงราย เก่าแก่เนิ่นนานอย่างชนิดฝังรากลึกคู่บ้านคู่เมืองเชียงราย ไม่มาวัดพระแก้วอาจกล่าวได้ว่า ยังมาไม่ถึงเชียงราย

วัดร่องขุ่นที่มหาศิลปินใจดี เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ที่หันหน้าเข้าหาวัดสร้างสรรค์งานศิลป์เพื่อชาติศาสนาพระมหากษัตริย์ไทยองค์ปัจจุบัน ปลื้มใจที่ได้เยี่ยมเยือนอนุสรณ์สถานแห่งความ “รักและความกตัญญู” ต่อชาติบ้านเมือง ของศิลปินท่านนี้ ในสายตาของผม มองเห็นศิลปวัตถุอันตระการเบื้องหน้า ผ่านลึกไปสู่ความดีงามด้วยคุณธรรมสองประการที่กล่าวไว้ข้างต้นนั้นอย่างชัดเจน

ความรักและความกตัญญูของอาจารย์เฉลิมชัยที่มีต่อสถาบันหลักของชาติ ช่างสวยงามยิ่งใหญ่เป็นที่ประจักษ์สอนใจมวลมหาประชาชนผู้มาเยือน เพราะกลิ่นแห่งความดีงามที่อาจารย์ได้ทำไว้โชยตามลมและทวนไปไกลแสนไกลเรียกร้องให้นักท่องเที่ยวผู้แสวงหาความสงบทางจิตวิญญาณให้มาเยือน ผู้มาเยือนหลายคนมองเห็นแต่ศิลปวัตถุจากภายนอก หลายคนมองลึกผ่านไปถึงความดีงามความเสียสละของผู้รังสรรค์งานเหล่านี้

วัดถ้ำป่าอาชาทอง พระขี่ม้าบิณฑบาต แห่งเดียวในประเทศไทย ที่ไม่เคยมีที่ไหนมาก่อน เราได้เข้าเยี่ยมชมและร่วมทำบุญกับท่าน เมื่อทราบว่า ท่านมีสาขาของวัดอีกจำนวน 12 แห่งที่พลอยได้รับอานิสงส์จากการทำบุญของเหล่าสาธุชนผู้พเนจรจากที่ไกลเพื่อไปเยือนและบริจาคทรัพย์ตามกำลังศรัทธา ทราบว่าตลอดแนวชายแดนมีปัญหาการรุกล้ำดินแดน และปัญหาด้านยาเสพติดที่ชนเผ่าตามแนวตะเข็บชายแดนตกเป็นเหยื่อ หลงเป็นผู้เสพ เป็นผู้ส่งเสริม และเป็นผู้ขายในที่สุด หลังจากนั้นกลายเป็นปัญหาใหญ่ติดตามมามากมาย อย่างน้อยพระสงฆ์ในวัดเหล่านี้ได้ทำหน้าที่ทุเลาปัญหาเหล่านี้ของชาติลงได้ เพราะกลายเป็นหลักใจให้กับชุมชนจนเกิดความเข้มแข็งไม่ตกเป็นทาสยาเม็ดพญามาร

ได้เห็นและรู้ความจริงว่า “ความสวยงามในจินตนาการกับความเป็นจริงแตกต่างกัน” อย่างสิ้นเชิง ก็ที่แม่สาย เคยฟังและประทับใจในเนื้อร้อง ดนตรี ลีลา เสียงใสๆ ของคนร้อง ศรีสุดา เริงใจ ได้อารมณ์และจินตนาการสวยสดงดงามทุกครั้งที่ฟังเพลงนี้ เพลงแม่สาย ที่ขึ้นต้นว่า “ใบไม้ร่วงควงพลิ้วปลิวผล็อย ฝันเคลิ้มคล้อยเริ่มลอยตามลม ลมเหมันต์เหมือนมีมีดคม กรีดและคว้านอารมณ์ โอ้อกตรมล้มตาย โอ้อดีตหวีดวอนมา เรียกให้ข้า พาไปคืน คืนใจรักที่แม่สาย......” จินตนาการถึงสายลมหนาวพัดพราย เห็นใบไม้เหลืองร่วงหลุดลอยจากกิ่งก้าน ปลิวคว้างพลิกพลิ้วลงสู่ลำน้ำสายเล็กๆ กั้นเขตแดนระหว่างไทยและพม่า คิดไปว่า หากชีวิตของเราเริ่มขึ้นที่ริมน้ำสายนั้น ค่อยๆ เติบโตขึ้นมีความรักความหลังมากมาย ชีวิตผ่านวันวัยเดินไกลจากถิ่นเดิมจนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่ชีวิตไม่เป็นไปอย่างที่หวัง วันนั้นอาจคิดอยากกลับไปบ้านเดิม “แม่สาย” ที่จากมา

แต่วันที่ความเป็นจริงปรากฏแก่สายตา ยามมาเยือนครั้งนี้ มองหาแม่น้ำสายที่ว่านี้แทบไม่เห็น เพราะถูกบดบังด้วยอาคารบ้านเรือนเรียงรายตลอดแนวชายฝั่ง เห็นสะพานคอนกรีตพาดผ่านสายน้ำ มีเจ้าหน้าที่ของเพื่อนบ้านนั่งเฝ้าชายแดนด้วยท่าทีอันดุร้ายเหมือนว่าเราอาจข้ามฝั่งไปทำอันตรายต่อแผ่นดินมาตุภูมิของเขา สายน้ำผ่านบ้านเรือนมากมายย่อมไม่สะอาดนัก ไม่มีใบไม้พลิกพลิ้วกลางสายลมตกลงกลางสายน้ำให้เห็น ลมหนาวไม่พายพัด สินค้านานาชนิดวางขายกลาดเกลื่อนอยู่สองฝั่งสินค้าบางอย่างผิดกฏหมาย ผู้มาเยือนต้องระวังตัวเอาเอง หากซื้อมาอาจเป็นความผิดทางกฎหมาย ความแตกต่างค้างคาอยู่ในใจทุกยามที่คิดคำนึง

ที่เชียงแสน สามเหลี่ยมทองคำ สามเหลี่ยมเศรษฐกิจของสามประเทศที่อยู่ระหว่างการพัฒนา ความเจริญทางวัตถุกำลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ถนนหนทางขนาดใหญ่ใกล้เสร็จ ผู้คนในชุมชนเล็กๆ กำลังถูกผลักไสให้เดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ใช่ครับ วิถีชีวิตของชาวบ้านกำลังจะเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปอย่างไร เป็นคำถามที่รอคำตอบ คงอีกไม่นานจะได้รู้กัน ฝั่งลาวที่ตลาดดอนซาว ผู้มีอำนาจในประเทศให้นายทุนใหญ่สัญชาติจีนเช่าทั้งเกาะขนาดเนื้อที่หลายพันไร่ทำธุรกิจ ขณะที่ชาวบ้านในชุมชนขนาดเล็กถูกไล่ที่ทำกิน ความเดือดร้อนผลักดันให้เขาเรียกหาความเป็นธรรมตามโอกาสที่มี

เห็นบ่อนกาสิโนหลายแห่งผุดขึ้นเป็นดอกเห็นหลายแห่ง ฝั่งตรงข้ามจากฝั่งไทย แต่คนเล่นในบ่อนเป็นคนไทยเสียเป็นส่วนมากแสดงว่า ฝั่งไทยห้ามเล่นการพนันโดยกฎหมาย คนไทยจึงหนีไปเล่นการพนันที่ฝั่งอื่นแทน ช่างสร้างสรรค์เสียจริง ทัศนียภาพที่สามเหลี่ยมทองคำสวยงาม สายน้ำกว้างใหญ่ไหลรินชั่วนาตาปี บางครั้งขึ้น บางครั้งลง เหมือนชีวิตของผู้คนริมชายฝั่ง บางครั้งสุข บางครั้งทุกข์ หมุนเปลี่ยนเวียนวนกันไปมาจนกว่าจะพังลงสู่สายน้ำไหลหายไป เหมือนว่าไม่เคยมีชีวิตบนแผ่นดินนี้มาก่อน

การเดินทางทุกครั้งเป็นความรู้และประสบการณ์ตรง ใครเก็บเกี่ยวความทรงจำได้มากทั้งด้านบวกและลบแล้วนำมาพินิจพิจารณาหาเหตุและผลเพื่อส่งเสริม “วิชาความรู้และคุณธรรม” ในใจของแต่ละคน ผู้นั้นย่อมได้รับประโยชน์อันยั่งยืนถาวรเป็นสารัตถะของการดำรงอยู่ตลอดไป

เขียนใน GotoKnow โดย โสภณ เปียสนิท
ใน เรื่องราวจากชุมชนห่างไกล

คำสำคัญ (Tags): #การเดินทาง#ท่องเชียงรายในสามวัน#ท่องเที่ยว#โสภณ เปียสนิท#เรื่องราวจากชุมชนห่างไกล

หมายเลขบันทึก: 479544เขียนเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2012 20:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม 2014 21:09 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

โสภณ เปียสนิท

(ตอนที่8) ท่องเชียงรายในสามวัน

ความเห็น (37)

โสภณ เปียสนิท

Nopparat Pongsuk

โสภณ เปียสนิท

Boo

...ปริม ทัดบุปผา...

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

เอกชัย กศน.ผักไห่

นาย เพชร พรหมสูตร์

นาย เพชร พรหมสูตร์

โสภณ เปียสนิท

วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--

โสภณ เปียสนิท

Phra Anuwat

บุษยมาศ

โสภณ เปียสนิท

ครูอิ๊ด

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

คุณมะเดื่อ

กาย

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

ขจิต ฝอยทอง

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

ถาวร

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท