๑๓๐ วันในบังคลาเทศ - ๑๑


โตนี่ - ฟาง. GotoKnow.

* เคยได้ยินไหมครับที่คนมักพูดกันว่า..ถ้าใครให้เรายืมเงินแสดงว่าเราเป็นคนมีเครดิต. หมอนี่คงจะไม่มีบัตรเป็นแน่. แต่ถ้าไม่เป็นหนี้ใครเลยไม่ดีกว่าหรือพี่ ?

 

หลายวันมานี้ผมไม่ทราบข่าวคราวจากทางบ้านเลย  สาเหตุเพราะได้ตื่นมาลองโทรทางไกลหลายครั้งแล้วแต่ไม่มีสัญญานใดใดเลยครับ.เย็นนี้เจ้านายคงอารมณ์ดีอนุญาตให้พนักงานเข้าเมืองได้แถมยังจัดรถรับและส่งให้พร้อม   พนักงานหลายคนจากหลายชาติจึงมาขึ้นรถพร้อมกัน เมื่อได้เวลาแล้วรถก็ออกจากประตูค่ายเลี้ยวซ้ายผ่านตลอด  โดยใช้เวลาประมาณยี่สิบนาทีเท่านั้น ! ลงรถแล้วต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไป   บางคนไปเดินดูของและซื้อของใช้ส่วนตัวบ้าง ของที่ระลึกบ้าง. ใครไม่ซื้อของก็พากันไปที่ร้านโทรศัพท์ทางไกล ซึ่งตั้งอยู่บนชั้นที่สองของศูนย์การค้าในเมืองนี้.   ผมมาถึงร้านเพื่อใช้โทรศัพท์ทางไกลปรากฏว่าคิวยังยาวอยู่พอสมควร จึงรีบไปลงชื่อขอใช้ไว้ก่อน ทางจนท.เขาก็จะหมุนเรียกไปตามประเทศต่างๆที่ลูกค้ามาขอใช้บริการ  แม้ว่าลูกค้าจะมาตามคิวก็ตามแต่ถ้าสัญญานติดที่ประเทศใดก่อน..เขาก็จะออกมาเรียกทันที.มิใช่เป็นการลัดคิวแต่อย่างใดหรอกครับ ? ถ้าจะเรียกเช่นนั้นควรเรียกว่า..ลัดสัญญานน่าจะถูกต้องกว่า.  

๗๘. ซ้ายสุด - เจ้าของเงิน. ผู้ยืม - กลาง. ขวาสุด - พยาน. - ที่ยาร์ดเมืองสีมังโกล. ปี ๒๕๔๐

 ผมคะเนว่าการคุยกับนางสาวจิ๋วในครั้งนั้น ไม่น่าจะเกิน๒๐๐ ตาก้า ผิดคาดครับ. เขาเรียกเก็บเงินจากผมมากเกินกว่าที่ผมคิดไว้ แม้ผมจะจำไม่ได้เสียแล้วแต่ผมยังจำได้ดีว่า..เค้าขาดครับ.ผมสอนตัวเองเสมอว่าเวลาไปเที่ยวให้นำเงินติดตัวไปเท่าที่จำเป็นจะต้องใช้เท่านั้น ! เมื่อซื้อของไป-กินเที่ยวหมดหรืออาจจะหล่นหายไป. เงินนั้นก็จะหมดเท่าที่เรานำมาจากบ้านหรือที่พักเท่านั้นเอง !                  

 Writer.   :  Salam Malyakum Aufny Gamonnasen.

                 ผมทักทายเป็นภาษาแบงกาลี่ก่อน อาจารย์ของผมคือหมอฮุสเซ็นต์  

                จะได้รู้ว่าผมสอบ ผ่าน.  แล้วตามด้วยภาษาอังกฤษ.

                Hi my friend , I have the problem , because of not enough money

                to pay for the phone ' s bill.

B - J.      : Oh ! you have the money problem. .

                He gave me 500 Taka and leaving.

Writer.   : Appreciated for you kind.         

การสนทนาระหว่างผมกับนางจิ๋ว..ชัดเจนมากครับ  หลังจากพูดคุยกันแล้วผมก็หมดห่วงครับ กลับมาทำงานอย่างสบายๆ เออ..ขณะที่ผมกังวลอยู่กับเรื่องเค้าขาดนั้น..

๗๙. ผู้เขียน หน้าสำนักงานบริษัทย่อย. - ที่แท่นขุด-เจาะบนบกนอกเมืองสีมังโกล. ปี ๒๕๔๐

พนักงานชาวบังคลาเทศของบริษัทบี-เจเดินผ่านมา ผมจึงเข้าไปคุยและขอยืมเงินจากเขาก่อนเพื่อจะนำมาจ่ายค่าโทรศัพท์ ผมรับปากเขาว่าถ้ากลับถึงแค๊มป์พักผมจะรีบใช้คืนทันที. ผมยังไม่ลืมความประทับใจที่เขาหยิบยื่นให้จนถึงทุกวันนี้   แค่ผมบอกเขาว่าผมมีปัญหาเรื่องเงิน อยากให้เขาช่วยสักหน่อย..เขาพูดเบาๆแบบกลัวคนอื่นได้ยิน คงกลัวผมจะอายด้วยครับ. เขาหยิบให้ผม๕๐๐ตาก้าแล้วเดินจากไป. คงมั่นใจว่าพอจ่าย..อาจจะไม่มั่นใจว่าผมจะโกงหรือไม่ ?  พี่บังไม่ได้ฟังด้วยซ้ำว่าผมจะคืนให้เมื่อไร ? แน่นอนครับคนดีดีแบบนี้เมื่อกลับมาถึงที่พัก..ผมรีบนำเงินคืนเขาถึงห้องพักทันที. ทีนี้เขากลับต้องเป็นฝ่ายขอบใจผมเสียอีก ที่รักษาคำพูด.  การออกไปนอกแค๊มป์นั้นถ้าไม่มีความจำเป็นใดใดไม่ค่อยจะมีใครอยากออกไปสาเหตุก็เพราะ อย่างน้อยต้องเสียเวลาในการพักผ่อนไป สาม-สี่ชั่วโมง เรามิได้เถลไถลเลยน๊ะครับกลับมาถึงก็เกือบตีหนึ่งเข้าไปแล้ว  คงต้องรีบนอนก่อนน๊ะเพราะอยู่ที่นี่ต้องตื่นนอนและทานมื้อเช้าให้ทันเวลา  เพื่อพร้อมขึ้นรถไปยังไซ๊ค์งานก่อนหกโมงเช้า. แม้จะนอนกันดึกไปสักหน่อยพอถึงเวลาผมต้องตื่นมาให้ได้.เช้านี้ทุกคนมาทำงานกันตามปกติ ผมเก็บงานเก่าเรียบร้อยแล้วเจ้านายเดินมามอบงานใหม่ให้อีก.ทีมเราขนอุปกรณ์ไปทำการเชื่อมท่อน้ำที่ด้านท้าย ของบริเวณแท่นเจาะ ตามที่ผมบอกไปแล้วว่าในพื้นที่ขุดเจาะนั้นจะมีหลายๆบริษัทที่เข้ามาร่วมงานกัน  โดยมีหน้าที่ต่างกันไปเช่น เบเกอร์ฮิ๊วส์ ทำปูนซิเมนต์ Cementing. บี-เจ ทำเกี่ยวกับท่อต่างๆ   Tobular.

๘๐. ขอลงภาพเก่าอีกครั้ง. คนที่สองจากขวา - เจ้าของเงิน. ผู้ยืม - โตนี่ฟาง. ขวาสุด.

สองบริษัทนี้เป็นสาขามาจากภายในประเทศ มีอีกหลายบริษัทฯที่มาจากต่างประเทศคือ   บริษัทเซฟตี้จากแคนาดา ทำด้านการรักษาความปลอดภัยในการขุดเจาะ มิใช่ยามหรือรปภ.น๊ะครับ อย่าเข้าใจผิด.บริษัทป้องกันอัคคีภัยจากสิงคโปร์  มีการแต่งชุดฟลอยด์ออกมาทำการดับไฟ เมื่อเกิดการลุกไหม้ที่แท่นเจาะFire Fighting. มีอีกหลายบริษัทฯครับปรากฏว่าผมต้องนำทีมไทยมาเชื่อมทำท่อให้กับบี-เจ และมีโอกาสพบกับพี่บังคนที่ให้ผมยืมเงินจ่ายค่าโทรศัพท์ เมื่อคืนที่ผ่านมา.สบายใจสิครับผมได้ใช้เงินคืนแล้วนี่นามิฉะนั้น !ผมคงยังไม่กล้าสบตาเขาเป็นแน่.

* สำหรับผมเรื่องเงิน-ทองๆนั้นผมถือมากครับ  ในชีวิตจริงถ้าไม่จำเป็นแล้วล่ะก็ ! ผมไม่อยากยืมเงินจากใครเลย. สาเหตุน่ะเหรอครับกลัวว่าถ้าออกปากยืมแล้ว  เขาให้ก็ดีไป.  ถ้าเขาไม่ให้ด้วยเหตุผลใดก็ตาม..ผมอายครับ.ถ้ายืมได้ผมมักจะคืนเขาตรงเวลาครับ เรื่องนี้มิใช่เรื่องใหญ่สำหรับผมเพราะผมเกลียดคนที่ไม่ตรงเวลาและไม่รักษาคำพูด.  ท่านอาจจะไม่เชื่อผมก็ได้ช่วงที่ยังไม่ถึงกำหนดจ่ายคืนนั้น  ผมไม่อยากพบหน้ากับเจ้าหนี้ครับไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด ? เปล่า..ไม่ใช่โรคจิตหรอกน๊ะ ! ผมเคยออกปากยืมเงินจากเพื่อนรักคนหนึ่ง จำไม่ได้เสียแล้วว่าห้าหมื่นหรือสองหมื่น.ขอใช้คืนเดือนละห้าพันพร้อมดอกเบี้ย.เออ..เพื่อนผมไม่ถามสักคำเลยครับ แถมยังสั่งให้เมียไปถอนเงินมาให้ผมทันทีในวันรุ่งขึ้น. ทุกสิ้นเดือนผมนำเงินพร้อมดอกเบี้ยไปคืน  นอกจากเพื่อนผมจะไม่เอาดอกเบี้ยแล้วพี่แกยังเลี้ยงเหล้าผมเสมอ ผมสิครับรู้สึกแย่มากที่ทำให้เพื่อนดีดีแบบนี้ต้องน้ำตาตก สาเหตุเพราะพี่แกติดลมครับ ชวนผมดื่มต่ออีกหนึ่งแบนแต่ผมปฎิเสธ.ก็แหมหมดไปหนึ่งขวดแล้วน๊ะ น่าจะ กำลังดี. ที่สำคัญฝนก็กำลังจะตกและผมมิได้ขี่เก๋งเหมือนใครๆ  ตัวเองเปียกไม่เท่าไรหรอกครับ.ลูกและเมียอีกล่ะ ?  ต้องห่วงพวกเขาบ้างเพราะพาเขามานั่งรอเราดื่มกันนั้น  ยังไม่สำนึกอีกหรือไง ? ไอ้ขี้เมา .ผมด่าตัวเองน๊ะ. ไม่เกี่ยวกับพี่. และด้วยความมีสัจจะผมใช้หนี้เพื่อนจนครบตามที่รับปากไว้.เดือนที่แล้วก่อนเข้าพรรษาพี่แกมาจากบ้านเพยังแวะมาเกี่ยวผมไปดื่มด้วยที่บ้าน แถวๆเตาถ่าน. ขืนมาช่วงนี้ผมคงจะต้องปฎิเสธครับ  สาเหตุเพราะผมดัดจริตเข้าพรรษา  สาธุ !

๘๑. โตนี่ฟางกับคนขับรถ. - ที่ศูนย์การค้าในเมืองสีมังโกล. ปี ๒๕๔๐

ช่วงสายมีฝรั่งอเมริกันจากบริษัทอ๊อคซิเด็นทอลมาหาผม Occidental. แปลกใจ สิครับ ! เจ้านายเยอรมันของผม นายลุท.ได้แนะนำว่าถ้าอยากพบคนไทยให้มาคุยกับผมโดยตรง  นายสตี๊ฟ.บอกว่ามีผู้หญิงไทยซึ่งพักอยู่ที่บ้านพัก ใกล้ๆกับเขาที่สโมสรอังกฤษ   ที่ผมเขียนบอกมาทีแรก. อยากทราบว่าในแท่นเจาะน้ำมันนี้มีคนไทยอยู่ร่วมงานด้วยหรือไม่ ? เขากินอยู่ลำบากหรือไม่  อย่างไร ? เธอปรารถนาที่จะเชื้อเชิญมาทานอาหารไทยที่บ้าน  ขณะเดียวกันสตี๊ฟได้ออกปากชมว่า.หล่อนทำอาหารไทยได้อร่อยทีเดียว  จึงอยากชวนผมมาพบกับเธอโดยได้ขออนุญาตจากเจ้านายผมเรียบร้อยเลย   เราคุยกันแล้วระหว่างนั่งรถจากไซ๊ค์งานมายังบ้านพัก.จึงรู้ว่าสตี๊ฟนั้นอดีตพี่แกเคยเป็นทหารนาวิกโยธินสหรัฐฯ. ผมจึงร้องเพลงมารีนฮิมเบาๆ Marine Hymn.ฟอร์มเดอะฮอลล์อ๊อฟมอนเตซูมา  ทูเดอะชอร์ อ๊อฟทริโปหลี่ หวี่ไฟ๊ท์ฟอร์อาวเวอร์คันทรี่.แบ๊ทเทิ้ล  อินดิแอร์ ออนแลนด์..แอนด์ซีเฟิสท์ทูไฟ๊ท์ฟอร์ไล๊ฟ์..แอนด์ฟรี..ด้อม  แอนด์ทูคี๊พอาวออนเนอร์คลีน  หวี่อาร์เพล๊าท์   ทู เดอะไตเติ้ลอ๊อฟ...ยูไนเต็ด สะเตทมาหรี่น..ครับอย่างน้อยก็เพื่อให้เขารู้ว่า  ชีวิตผมก็เคยไปสัมผัสกับบรรดาทหารนาวิกโยธินอเมริกันมาแล้ว   ทั้งในประเทศไทยและที่สหรัฐอเมริกา. ก่อนที่รถจะเลี้ยวเข้าบ้านของแป๋วนั้น  ผมอุตริคิดแปลกๆขึ้นมาน่ะสิครับ ! ผมตั้งใจจะทักทายเธอ ด้วยภาษาแบงกาลี่ก่อน. เอาเข้าจริงๆตลกไม่ออกสิครับ ! เพราะแป๋วคิดว่าผมไม่ใช่คนไทยแค่พูดภาษาไทยได้นิดหน่อยเท่านั้นเอง ! ที่จริงผมไม่ควรทำเช่นนั้นเลยเพราะผมรู้สึกว่าเธอคงจะผิดหวังและเสียใจ..ในความปรารถนาดีของเธอที่หยิบยื่นให้  คนงานไทยในต่างแดน. คนเราพออยู่ในช่วงนั้นอาจจะไม่คิดอะไรแบบผมก็ได้   แต่พอเวลาผ่านไปผมรู้สึกผิดจริงๆครับ..พอลงรถแล้วมาเผชิญหน้ากับเธอ.                      

ผู้เขียน.  : Assalam Malyakum Affny Kamonnasen. - สวัสดีครับในภาษาแบงกาลี่.

แป๋ว.     : He is not Thai , May be he  speaks Thai only. - เขาอาจจะพูดไทยได้ แต่ไม่ใช่คนไทย.  ผมพูดต่ออีก..สวัสดีครับ..ผมคนไทยจริงๆครับ.             

๘๒.ขอลงภาพเก่าอีกครั้ง.รับประกาศฯ -ที่แค๊มป์เพ็นเดิลตั้น.ปี ๒๕๓๑  

 

เธอออกอาการดีใจสิครับ  แป๋วบอกผมว่าเธอเป็นชาวสุรินทร์. มิน่าล่ะ ! ตัวจึงดำแบบเขมรแถมสำเนียงไทยของเธอยังคล้ายๆเขมรอีกต่างหาก  แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับความมีน้ำใจของเธอหรอกครับ. เธอออกจากเมืองไทยมากว่าห้าปีแล้วและแทบจะไม่ได้พูดภาษาไทยเลย สามีเป็นช่างไฟฟ้าชาวอังกฤษรับงานทั่วไป และเพิ่งเดินทางกลับมาจากประเทศอียิปต์.ช่วงที่แท่นเจาะน้ำมันเก่าที่นี่ระเบิดนั้นเธอก็ห่วงกลัวว่าพนักงานไทยจะต้องลำบาก ตอนนั้น  เธอไม่สามารถติดต่อกับใครได้. พอคุยกันสักพักเธอบอกว่า..แป๋วอยากจะเลี้ยงอาหารไทยกับพนักงานไทยในมื้อเย็นนี้เลยน่าเสียดายที่ผมปฎิเสธ.ยังไม่ได้เตรียมตัว.  แต่ขอเลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน  อย่างน้อยแป๋วจะได้ไม่เสียน้ำใจแล้วผมก็รีบกลับมาทำงานต่อ.. มีนักบินเฮลิคอร์เตอร์คนหนึ่งมาพูดคุยกับนายสตี๊ฟ  และขอร่วมวงด้วยสาเหตุเพราะพี่แกมีเมียเป็นคนไทยอยู่แถวบางเขน. แถมตัวเองยังพอพูดไทยได้บ้าง เราจึงมีโอกาสได้คุยกันก่อนไปงานเลี้ยงแบบไม่เป็นทางการในวันรุ่งขึ้น. ผมกลับมาที่เมืองไทยและเคยโทรไปหาตามหมายเลขที่นักบินคนนั้นให้ไว้ติดครับ..แต่ไม่ใช่บ้านของเขา.  พอลองใหม่อีกสอง-สามครั้งปรากฏว่า ไม่สามารถติดต่อได้ผมจึงเลิกไปเลย.   ผมกลับมาทำงานตามปกติจนเลิกงาน.ช่วงที่จะเปลี่ยนกะนี้เองเจ้านายใหญ่เรียกพนักงานทั้งสองกะ  มายืนประชุมกันหน้าสำนักงานตู้คอนเทนเนอร์.

๘๓.พี่ไทยอยากดื่มยี่ห้อไหนดีล่ะ ? เต็มที่เลยน๊ะ. - บ้านพักแป๋วที่บังคลาเทศ. ปี ๒๕๔๐

สาระสำคัญก็คืออยากขอขอบใจที่พนักงานทุกคนให้ความร่วมมือในการทำงาน แล้วมาจบลงด้วยการแจกของขวัญให้กับพนักงานทุกคน.มีของเพียงสองอย่างให้แต่ละคนเลือกแว่นตาเซฟตี้แบบใสคนละหนึ่งอัน หรือเสื้อคอกลมสีขาวมีตราบริษัทฯ  Safety Glasses ; T-Shirt.ผมได้เสื้อมาหนึ่งตัว แต่จำได้ว่าขอแลกเป็นแว่นเซฟตี้ใสกับช่างเชื่อมในทีม ต่อมาผมนำกลับมาใส่ที่เมืองไทยและดัดแปลงเป็นแว่นสายตาไปด้วยในตัว  เราจากกันที่แท่นเจาะน้ำมันบนบกที่อำเภอกุมภวาปี.ลาก่อนน้องแว่น. หลังการประชุมใครที่ออกกะแล้วก็รีบกลับมาขึ้นรถบัสกลับแค๊มป์กันทันที.ช่วงเปลี่ยนกะนี้เองมักจะชุลมุนกันพอสมควรครับ พนักงานมักจะมาคุยกันแบบรีบร้อน และกลับไปขึ้นรถแบบรีบร้อนเช่นกัน มีบางคนมิได้ดูให้ดีเสียก่อนมาขึ้นรถผิดคันครับ เออ..ตัวเองพักอยู่ในเมืองแต่ไม่ยอมดูหน้าดูหลังมาขึ้นรถคันที่หมดระยะ ที่แค๊มป์ ถ้ารถเข้าเมืองตามหลังมาก็ค่อยยังชั่วครับ เพราะเขาจะจอดรับไปด้วยแต่ถ้ารถจากแค๊มป์เป็นคันที่สองพี่บังต้องยืนคอยรถโบกกันอีกนาน ทีเดียว ถ้าจะมีการได้เปรียบกันล่ะก็พี่ไทยนี่แหละ !จะต้องได้เปรียบเสมอเพราะสามารถขึ้นรถได้ ทั้งสองสาย  พอถึงหน้าแค๊มป์เพื่อนร่วมงานก็จะบอกคนขับเป็นภาษาแบงกาลี่เพื่อให้พี่ไทยลง.เย็นนี้หลังเลิกงานทีมงานไทยทั้งหมดรีบอาบน้ำแต่งตัว  แล้วออกมารอที่หน้าประตูแค๊มป์รวมนักบินเฮลิคอร์ปเตอร์อีกหนึ่งคน. เพื่อไปกินอาหารไทยที่บ้านป๋าตามคำเชิญ. แฟนชาวอังกฤษของแป๋วกลัวว่า.เราจะไปกันลำบากพี่แกขับรถมารับด้วยตัวเองเลยครับ.โอ้โฮ ! เรารู้สึกอบอุ่นมากครับตั้งแต่จากเมืองไทยมา เกือบสองเดือนแล้ว.ก็วันนี้เองที่เรามีโอกาสได้ทานอาหารไทยที่ปรุงด้วยฝีมือแม่ครัวคนไทย สำคัญที่สุดสำหรับคอเหล้าไทย  แม้ว่าประเทศนี้จะเป็นประเทศมุสลิมก็ตาม แต่ที่บ้านหลังนี้มีเหล้าอยู่หลายชนิดครับ..ผมมองไปที่ตู้เก็บเหล้าประจำบ้าน พบว่ามีสุราตั้งอยู่หลายชนิดเช่น ว๊อสก้า , จิมบีมส์ , แบล๊คเลเบิ้ล ,ตาเกียร์ล่า และในจำนวนนี้ก็มีแม่โขงยอดสุราไทยรวมอยู่ด้วย. บรรดาชายไทย อังกฤษ และแคนาดา ก็มารวมตัวกันอยู่ที่วงเหล้าด้านนอก.ผม นักบินและแฟนแป๋วมิได้เหงาแต่อย่างใด ? เพราะเราคุยกันด้วยภาษาอังกฤษ.

๘๔. โตนี่ฟางกับพยาบาลประจำแค๊มป์พัก. - ที่เมืองสีมังโกล. ปี ๒๕๔๐

 ช่างเชื่อมไทยนั้นไม่มีทางเหงาเลยฟังสิครับพี่แกเว้าอิสานกันใหญ่. แถมยังไปชวนแม่ครัวเว้ากันอีกต่างหาก  เหล้าหมดไปเกือบหนึ่งขวดแล้ว แม่ครัวไทยจึงออกมาชวนสมาชิกให้เข้าไปทานอาหารไทยกันเลยทุกคนอิ่มกันมากทีเดียว ก็แหม !นานๆทีจะได้พบกับแกงเขียวหวานไก่ ,ไข่เจียว ,แกงส้มน้ำพริกกะปิ พร้อมผักจิ้มนานาชนิด อ้อ ! มีขนมหวานด้วยน๊ะแต่ผมเริ่มตาลายแล้วครับไม่รู้ว่าดื่มเข้าไปมาก.หรือตาลายเพราะเห็นกับข้าวหลายอย่าง..เรากินไปคุยกันไปแบบไทยไทยจริงๆครับ เสียดายที่ต้องรีบขอตัวกลับก่อนเพราะยังต้องทำงานกันอีกในตอนเช้า ทั้งที่เจ้าของบ้านยังไม่อยากให้กลับ.คงไม่ไหวกระมังครับจะตีสองอยู่แล้ว. ผมมารู้ภายหลังว่าเย็นวันรุ่งขึ้นแฟนแป๋ว..พี่แกยังอุตส่าห์ขับรถมาเพื่อจะรับทีมเราไปกินอาหารไทยกันอีกบรรดาช่างเชื่อมไทยได้ปฎิเสธไปเสียก่อนเพราะอยากจะนอนพักกันมากกว่า. แหมทำงาน ๑๒ ชั่วโมงทั้งเหนื่อยและเพลียพอสมควร ไหนจะต้องมาอดนอนอีกต่างหาก.ไม่ไหวจริงๆครับ.ขอขอบคุณในน้ำใจจริงๆและขออภัย.ที่ต้องปฎิเสธครับ. 

วันนี้ผมค่อยฟื้นตัวขึ้นมาบ้างและนำทีมไปทำงานกันตามปกติ  จนกระทั่งบ่ายเศษๆผมได้รับแจ้งอย่างกะทันหันครับ   นายลุทหัวหน้าใหญ่ต้องการให้ผมเดินทางไปรับช่างเชื่อมไทย ชุดใหม่ ที่กำลังจะมาลงที่สนามบิน ซิเล็ท Sylet Airport.ในช่วงเย็นนี้.  เขาบอกผมว่ารถมารออยู่ที่หน้าประตูของไซ๊ค์งานแล้ว. ผมจึงรีบมาแวะเอาของเพื่อเตรียมไปค้างคืนที่แค๊มป์ใหญ่ ในเมืองซิเล็ทโน่น !  เราก็มุ่งหน้าสู่สนามบินกันเลย ระยะทาง  ประมาณ ๑๕๐ ก.ม.  ผมมาถึงสนามบินก่อนเวลาที่เครื่องจะลงนานพอสมควร   จึงได้เดินเข้ามานั่งพักอยู่ในบริเวณซึ่งทางสนามบินได้จัดไว้  ให้ผู้โดยสารพักรอระหว่างการเดินทาง ภายในสนามบิน. ขณะที่ผมกำลังนั่งรออยู่นั้นมีเด็กหนุ่มชาวบังคลาเทศ พี่แกมาชวนผมสนทนาด้วยภาษาอังกฤษ ภาษาของแก  ใช้ได้ทีเดียวครับ.  คุยไปคุยมาเขาอยากให้ผมพากลับไปที่เมืองไทยด้วยผมมิได้รับปากแต่อย่างใด ? เพราะไม่อยากโดนข้อหาค้ามนุษย์ ”   พอเครื่องลงเขาเดินแยกออกไปด้านนอก ผมมองเห็นช่างเชื่อมไทยที่มาใหม่แล้วทุกคน  ขณะเดียวกันผมเห็นเด็กหนุ่ม คนที่คุยกับผม.เข้าไปพูดคุยกับจนท.เหล่านั้น.พอเขาตรวจเอกสารเรียบร้อยแล้ว..ช่างเชื่อมไทยทั้งหมดจึงได้รับอนุญาตให้เดินตามเด็กหนุ่มคนนั้นออกมา..เพื่อจะได้มาพบกับผมที่ด้านนอก  เราจึงต้องแยกทางกัน. ระหว่างที่เดินมาขึ้นรถเช่านั้นผมได้บอกกับช่างเชื่อมที่มาใหม่ว่า อย่าให้เงินกับขอทานเพราะเดี๋ยวพี่แกจะแห่กันมามากกว่าเดิมอีกหลายเท่า..สักพักเราจึงมาอยู่ในรถเช่าแล้วมุ่งหน้ามาที่แค๊มป์ทันทีจากสนามบินมาที่แค๊มป์นี้ ใช้เวลาประมาณยี่สิบนาที.พอมาพบกับช่างเชื่อมชุดเก่าดีใจกันใหญ่เลยครับ เราจึงมีเวลานอนคุยกันทั้งช่างชุดใหม่และชุดเก่า   ช่างเชื่อมที่นี่บอกกับผมว่าเขามีปัญหาเรื่องอาหารมื้อเที่ยง  ซึ่งเขาจะต้องซื้อกินกันเองแทนที่บริษัทฯจะต้องเป็นฝ่ายเลี้ยงดู. ผมเข้าใจว่าสาเหตุที่สำคัญนั้นคือการคุยกันไม่รู้เรื่องนั่นเอง !

* ความจริงผู้หญิงไทยในต่างแดนนั้น มักจะหยิบยื่นน้ำใจไมตรีให้กับคนชาติเดียวกันเสมอ ที่กล้าเขียนเช่นนี้เพราะผู้เขียนได้รับน้ำใจดังกล่าวบ่อยๆ และในชีวิตผู้เขียนไม่เคยมองพวกเธอว่าต่ำต้อยเลยสักครั้ง..ทางใครทางมัน..แต่น้ำใจไมตรีนั้นจริงๆแล้วไม่เคยมีการแบ่งเส้นทาง..ถ้าตั้งใจยื่นให้กันและกัน.

                    

                                     

 

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 479376เขียนเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2012 20:09 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 14:50 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท