ข้อคิดจากบทสนทนาระหว่างวัน ๑
ระหว่างที่นั่งคุยกันเพลินเพลิน
ยาย “กึ๊ดยากตี้จะเฒ่าเหมือนยายแก้วเฮ้ย”
ตา “ไปกึ๊ดอะหยังไกล๋ปานอั้น กึ๊ดถึงพูกนี้ก็เมินเกิ๋นไปแล้ว กึ๊ดแค่ต๋อนนี้ วันนี้ หื้อมีความสุขกับมันก็ปอแล้ว”
..............................................
จริงด้วย บางทีเราคิดไปไกลว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร
แล้วเราก็กังวล กลัว กับมันสารพัด
ทั้งที่มันก็ยังมาไม่ถึง
แล้วเราก็ไม่รู้จะไปถึงมันไหม
เหมือนชื่อหนังสือของพระไพศาลเล่มหนึ่งที่ชื่อ “ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้หรือชาติหน้าจะมาถึงก่อนกัน”
เพราะเราไม่รู้จริงๆ ว่าจะมีพรุ่งนี้อีกไหม
เพียงทำวันนี้ให้ดีและเป็นสุขก็เพียงพอแล้ว
หากพรุ่งนี้ยังมีอยู่
เราก็จะมีพรุ่งนี้ที่ดีและเป็นสุขเช่นกัน
แล้วความแก่มันก็เป็นธรรมดาของชีวิต
หากมีพรุ่งนี้ก็ย่อมมีความแก่
นี่คือธรรมดาของโลก
โลกที่เราต้องเข้าใจ
ความเห็น (3)
หากทำวันนี้ให้ดี อนาคตมันก็ดีเอง "หากมีพรุ่งนี้ก็ย่อมมีความแก่ นี่คือธรรมดาของโลก"
คุณพ่อ น้องซอมพอ ทำให้ฉันรู้เท่าทันโลกมากขึ้น จะได้เตรียมใจให้พร้อม เวลาที่ถูกโลกกระทำ
ค่ะคิด กังวล ไปก่อนหากคิดในแง่ดีๆก็ยิ้มได้ แต่ถ้าิคิดในเรื่องร้ายๆไม่ดี ทำให้เครียดได้ตลอดเวลา ความคิดบางคนคิดไม่หยุด หากเราต้องคิดแค่วันนี้กับพรุ่งนี้ บางครั้งก็ไม่ได้อีก เพราะบางเรื่องก็เตรียมไว้กว่าพรุ่งนี้ก็ทำให้เตรียมการอยู่ในใจแล้ว คิดไปคิดมา เรามองโลกให้ดีไว้ ประพฤติดี ฯ ไว้เสมอ เราก็มีความสุขยิ่มได้นะคะ
น้องซอมพอใกล้ปิดเทอมแล้ว คุณพ่อมีโปรแกรมพาแอ่วไว้หรือเปล่า อ้าว.... ทำให้คิดล่วงหน้าอีก ชวนน้องซอมพอไปทำฟักทองเชื่อมกับคุณย่าดีกว่า สวนผักคุณย่าปลูกฟักทองไว้หรือปล่าค่ะ
แก่ ตามวัน เพียงแค่ วัย หากแต่ใจ ยังไง ก็ต้อง หนุ่มสาว เสมอ ค่ะ :)