ทำอย่างไรจะชัวร์.... เมื่อเรากลัวว่า "ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย" จากกระทู้ครูเพ็ญศรี เชียงยืน

ผมอ่านบันทึกเรื่อง "กลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย" ของครูเพ็ญศรี โรงเรียนเชียงยืนพิทยาคม แล้ว รู้สึกเห็นด้วยอย่างยิ่ง กับความจริงที่เหมือนมองเชิงลบ แต่ที่ประสบมาจริงๆกับประสบการณ์ ผมว่าส่วนใหญ่เราเป็นแบบนั้นจริงๆ ครับ 

ผมขอแทนการนำนโยบายเรื่อง "นักเรียนเป็นศูนย์กลาง" ไปใช้ผิดวิธี ที่คุณครูเพ็ญศรีนำเสนอนั้น สั้นๆ ว่า "กระบวนการผิด" ซึ่งสาเหตุที่ กระบวนการผิด ก็เพราะเข้าใจผิด คิดเอาเองตาม "คำนิยามแบบที่ต้องถามต่อ" แต่ก็ไม่มีใครถามหรือเรียนรู้ ของกระทรวงศึกษา ผมขอเรียกสั้นๆ เช่นกันว่า "หลักการผิด"

เมื่อ "หลักการผิด" จึงทำให้ "กระบวนการผิด" ประกอบกับ แนวความคิดแบบไม่อิงและไม่เข้าใจบริบทและวิถีชีวิตของกระทรวง ที่ "สั่งห้ามใช้ไม้เรียวเด็ดขาด" และ "นักเรียนห้ามตก" ไม่อย่างนั้นจะถือว่าครูบกพร่อง และยากที่จะได้ "สองขั้น" ตอนปลายปี นักเรียนทุกทกคนต้องผ่าน ประสานกับแนวคิด "คะแนนโรงเรียน" ในระบบ "เอนท์ใหม่" ที่ใครๆ นึกว่าจะดี... แต่มาถึงวันนี้ก็ประจักษ์หรือบ้านผมเรียกว่า "เห็นคักๆ" แล้วว่า มีแต่นักเรียนส่วนน้อยเท่านั้นที่เข้าทาง  แต่นักเรียนส่วนใหญ่ที่อยู่กลางๆ นั้นถอยห่างจากมาตรฐานที่คาดหวัง

แล้วจะทำอย่างไร PBL ของ PLC สู่ 21st Century Skills จะไม่ "ปิ๋ว" ไปตาม "นักเรียนสู่ศูนย์กลาง" หรือที่ครูเพ็ญศรีกลัวว่า "ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย"

วันนี้ผมขอตอบตามสิ่งคิดและเชื่อ ว่า เมื่อแนวทางชัด เป้าหมายชัดแล้ว ครูผู้ปฏิบัติจะต้อง "มีหลักการที่ถูก" และ "เน้นกระบวนการที่ถูก" แต่ไม่เน้นวิธีการหยิบย่อยซึ่งควรปล่อยให้เป็นไปตามบริบทและวิถีของนักเรียน และที่สำคัญ เราจะรู้ได้อย่างไรว่า "ถูก" วิธีที่ดีคือ "มีการประเมินตนเอง หรือสิ่งที่ตนทำอย่างเหมาะสม" แต่วิธีที่ดีที่สุดที่ผมว่าจะได้ผลแน่นอน คือการ "สะท้อน" จาก PLC

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

เรื่องนี้สำคัญมากค่ะ กระบวนการและหลักการแนวทางต้องถูกต้องเป็นที่เข้าใจได้ง่ายปฏิบัติตามได้และประเมินผลได้ค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ