21 - Life: Do the Right Things (PSE)
21 - Life: Do the Right Things (PSE)
Being Thai and Buddhist, can we tell other people our way of life in English? Let us learn some simple Pali and English words that other people (and Buddhists) around the world can understand.
Today is Uposatha day (วันอุโบสถ=วันพระ) on the full moon (พระจันทร์เต็มดวง), we are going to the wat (vata-ārām) in the morning to offer food to monks. It is a Buddhist (บุดดฮิสทื) tradition to join the community ritual (พิธี=วิธี vidhī) in building kusala (กุสะละ=กุศล) puñ~a (ปุญญะ=บุญ) or the good meritorious foundation for happy life now and next rebirths.
It is said in the Tipitaka (ทิปิทะกะ=พระไตรปิฏก)[A.īI,42]:
"In giving food, one gives five things. What five? One gives life, beauty, happiness, strength and intelligence. And in giving these things, one shares in the qualities of life, beauty, happiness, strength and intelligence, both here and here-after."
At the main dānasālā (ทานะสาลา=ศาลาทาน) in the wat, Father and Mother would greet other localpeople and share late news or gossips with them. Children would show off their new toys, new clothes or newly learned skills. Young unmarried adults would gather in small groups to exchange quick-wits quietly but flirtingly. Afterall, only on Uposatha days, they have a chance to relax and enjoy social meeting openly.
Monks must have their one only daily meal before noon. So, timing is important. At the right time, an elder upāsaka (อุบาสก) or upāsikā (อุบาสิกา) would light up candles and incense sticks (thūpa ธูป). Everyone would join in a chanting "We Take Refuge in the Three Gems" (พระรัตนตรัย). Then the elder would ask the monks to recite the pañca-sīla (ปัญจะสีละ=ศีล 5). we would all repeat the Pāli verses of the sīla to signify our commitment to good conduct. Monks would then chant (สวดมนต์=suvata manta) the paritta (พระปริต: ขอให้ ไร้ทุกข์ ไร้ภัย ไร้โรค) or "Wish You Free from Dukkha, Bhaya and Roga". Then people would offer food to monks and later pour water (กรวดน้ำ) in dedicating the merit to their deceased loved ones.
While, the monks eat, some children would go out of the sālā (ศาลา=pavillion พ่ะวีลลืน) to explore the wat's baddha-sīma (พัทธสีมา=boundary เบานืดารี่) and cetiyas (เจทิยะ=pagoda) or thūpas [Pāli] (stūpa [Sanskrit] or stupa [English]=สถูป).
Some children and older people would sit in the sala and look at the pictures of defining moments in the life of the Buddha. The artworks serve to tell stories of the Buddha and His Teaching. There is a set of pictures of a young prince encounering the aged, the sick, the dying and the dead; a picture of the prince riding off leaving his opulent palace, his beautiful wife and his baby son behind; many pictures of various extreme learning practices with various ascetic masters, the prince now samaña (สมณะ) had tried to the point of extremely poor health; then in a full moon night, after abandoning extreme methods, while sitting on the ground under a tree in a forest, the lone recluse (สมณะ) came to realize the true nature of the world (that all things and beings are impermanent (anicca อนิจจะ), holding on to things and beings causes suffering (dukkha) and nothing is really for any one to own (anatta). That night the Buddha was reborn. The story continues, the Buddha's 45 years of teaching Dhamma (Dharma) and equality to lay people, kings, brahmins and devas. To the very last day, when the Buddha lay on the ground under a tree in a forest, He asked the monks who attended Him there to ask any question to clarify their mind about Dhamma. He told monks that "His Teaching is Him" and that they should live in vigilance (appamada=อัปปมาท) then He died.
These pictures tell the path taken by the Buddha to the discovery of The Universal Truth that "for all phenomina there are causes" [samupattibada=สมุปฏิบาท]. They tell of "ariya sacca"(อริยสัจจะ 4) and "magga"(มรรค=methodology). They tell of enlightened monks or "arahats". They tell of love, hate and the practical ways to happiness. They are at the wat for all to see and to learn.
References:
The Pali-English dictionary tool in The Digital Pali Reader (DPR is a free, open source Firefox extension, currently version 3.3.6) developed by Yuddhadhamma Bikkhu, downloaded from http://www.srimangla.org or http://www.sorceforge.com
http://th.wikipedia.org
Notes:
By a convention, Pali words are written with Roman alphabet:
a ะ ā า e เ i อิ ī อี o โ u อุ ū อู
dh ธ kh ข c จ ñ ญ k ก g ค etc.
The use of "wat" for วัด (Thai derivation?) from vata: a religious duty or observance. (nt.)
[ไปวัด ไปทำวัด as in 'go to mass' for Christians?]
ārāma: 1. delight; 2. a park; 3. a monastery. (m.)
vata+ārāma: a park for religious duty;
[วะทะอาราม แผลงเป็น วัดวาอาราม ย่อเป็น วัด?]
anicca: อะนิจจะ not stable; impermanent. (adj.)
dukkha: ดุกขะ suffering; pain; misery; agony; discomfort. (nt.) [stressful, unsatisfactory, distraught]
anatta: อะนัททะ soul-less. (m.). non-ego. (adj.) [not self]
sīla ศีล nature; habit; moral practice; code of morality. (nt.);
The dasa (ทศ=10) sīla are "abstaining from":
(1) pāṇâtipātā veramaṇī = taking life;
(2) adinn'ādānā = taking what is not given to one;
(3) abrahmacariyā = adultery (aka kāmesu micchā cārā);
(4) musāvādā = telling lies;
(5) pisuna vācāya = slander;
(6) pharusa vācāya = harsh or impolite speech;
(7) samphappalāpā = frivolous and senseless talk;
(8) abhijjhāya = covetousness
(9) byāpādā = malevolence;
(10) micchādiṭṭhiyā = heretic views
The pañca sīla or 5 sīlas of good behaviour (for laypersons) are Nos.(1)--(4) of dasa sīla and
(5) surā meraya majjapamāda ṭṭhānā veramaṇī = abstaining from any state of indolence arising from (the use of) intoxicants.
[The pañca sīla may be viewed as 'rights':
1) right to life
2) right to possession
3) right to marital relations
4) right to truth or facts
5) right to intoxicants (or addictive drugs)]
magga มรรค road; way. (m.)
thūpa (stūpa) สถูป: a tope; pagoda; a cairn; a monument erected over the ashes of a holy person. (m.)
manta มันตะ (มนต์): chanting
สวดมนต์=suvata+manta; suvata=พิธี manta=สวด
appamāda: อัปปะมาดะ, อัปประมาท, vigilance; earnestness. (m.)
pūjā: ปูชา บูชา veneration; homage; devotional offering. (f.)
dhūpa: ธูป incense. (m.)
vassa: วัสสะ 1. the year; 2. rain. (m.)
māgha: name of a (lunar) month. January-February. (m.)
"มาฆบูชา" ย่อมาจาก "มาฆปูรณมีบูชา" หมายถึงการบูชาในวันเพ็ญกลางเดือนมาฆะ ตามปฏิทินของอินเดีย หรือเดือน 3 ตามปฏิทินจันทรคติของไทย [http://th.wikipedia.org]
วันอาสาฬหบูชา (บาลี: อาสาฬหปูชา; อังกฤษ: Asalha Puja) เป็นวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาของชาวพุทธเถรวาทและวันหยุดราชการในประเทศไทย[1] คำว่า อาสาฬหบูชา ย่อมาจาก "อาสาฬหปูรณมีบูชา" แปลว่า "การบูชาในวันเพ็ญเดือนอาสาฬหะ" อันเป็นเดือนที่สี่ตามปฏิทินของประเทศอินเดีย ตรงกับวันเพ็ญ เดือน 8 ตามปฏิทินจันทรคติของไทย [http://th.wikipedia.org]
วันวิสาขปูชา Vesak เวสัก (บาลี: วิสาขปูชา)
วันเข้าพรรษา Vassa วัสสะ (บาลี: วสฺส, สันสกฤต: วรฺษ)
วันออกพรรษา End of Vassa; also วันมหาปวารณา=Pavāranā Day
pavāraṇā: invitation; a ceremony at the rainy retreat. (f.)
วันถัดจากวันออกพรรษา 1 วัน (แรม 1 ค่ำ เดือน 11) พุทธศาสนิกชนในประเทศไทยยังนิยมไปทำบุญตักบาตรครั้งใหญ่ เรียกว่า ตักบาตรเทโว[โรหนะ]
พระปริต or พระปริตตัง a Pali verse chanted for laypersons
paritta: 1. small; insignificant; little; 2. protection; protective charm. (adj.)
วิปัตติปะฏิพาหายะ สัพพะสัมปัตติสิทธิยา สัพพะทุกขะวินาสายะ ปะริตตัง พรูถะ มังคะลัง
วิปัตติปะฏิพาหายะ สัพพะสัมปัตติสิทธิยา สัพพะภะยะวินาสายะ ปะริตตัง พรูถะ มังคะลัง
วิปัตติปะฏิพาหายะ สัพพะสัมปัตติสิทธิยา สัพพะโรคะวินาสายะ ปะริตตัง พรูถะ มังคะลัง
sālā: ศาลา a hall; a shed. (f.)
พิธี vidhi: method; way; luck; destiny; form. (m.)
[http://th.wikipedia.org/wiki/บิณฑบาต :
บิณฑบาต ในคำวัดหมายถึงอาหารสำหรับถวายพระซึ่งเป็นปัจจัยหนึ่งใน ๔ สำหรับพระสงฆ์ จะถวายโดยใส่บาตรหรือใส่ภาชนะอื่นใดก็เรียกเหมือนกัน
บิณฑบาต หมายถึงการที่ภิกษุสามเณรไปรับอาหารที่เขาถวายโดยบาตรก็ได้ เช่นใช้ว่า "พระออกไปบิณฑบาตกันแต่เช้า ยังไม่กลับจากบิณฑบาตเลย"
บิณฑบาต หมายถึงการที่พระสงฆ์ขอร้องมิให้กระทำการอย่างหนึ่งอย่างใดก็ได้ เช่นใช้ว่า "อาตมาขอบิณฑบาตเถอะ อย่าได้ถึงกับฆ่าแกงกันเลย"[ต้องการการอ้างอิง]
บิณฑบาต มักเขียนผิดไปว่า บิณฑบาตร โดยอาจเข้าใจว่าเป็นคำเดียวกับบาตร ซึ่งออกเสียงเหมือนกัน]
piṇḍa: a lump; a lump of food. (m.)
pāta: a fall; a throw. (m.)
piṇḍa-pāta food: received in the alms; bowl (of the bhikkhu), alms [literally a thrown away lump of food]
บาตร เป็นหนึ่งในอัฐบริขาร ๘ อย่าง เป็นของที่พระภิกษุและสามเณรใช้ในการบิณฑบาต
พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้ว่าบาตรมี 2 ชนิดเท่านั้นคือบาตรดินเผาและบาตรเหล็กรมดำ โดยมีขนาดตั้งแต่ 7-11 นิ้ว และพระพุทธองค์ทรงห้ามไม่ให้ภิกษุใช้บาตรที่ทำจากวัสดุที่มีค่าเช่น เงิน ทอง ทองเหลือง ทองแดง
ในปัจจุบัน วัดส่วนใหญ่อนุโลมให้ใช้บาตรที่ทำจากสแตนเลส เนื่องจากทำความสะอาดง่ายและสะดวกต่อการดูแล ส่วนฝาบาตรในสมัยก่อนนั้นทำจากไม้ ก็เปลี่ยนมาใช้เป็นฝาสแตนเลสแทน แต่ในบางที่ในภาคอีสานยังใช้ฝาบาตรที่ทำจากไม้อยู่
ayo: iron; ayo found only in set of 5 metals forming an alloy of gold (jātarūpa): ayo (iron), loha (copper), tipu (tin), sīsa (lead), sajjha (silver). [This suggested that iron is known at least 2600 years ago. Bronze an alloy of copper [9 parts] and tin [1 part] is known some 5-6,000 years ago. It is believed that the Egyptians used bronze tools to cut stone blocks to build their ancient pyramids.]
บริขาร (อ่านว่า บอริขาน) หมายถึงเครื่องใช้ไม้สอยที่จำเป็นของภิกษุซึ่งมี 8 อย่าง เรียกว่า อัฐบริขาร (อ่านว่า อัดถะ--) แปลว่า บริขาร 8 คือ
สบง (ผ้านุ่ง) จีวร (ผ้าห่ม) สังฆาฏิ (ผ้าซ้อน) ประคดเอว (ผ้าคาดเอว)
บาตร มีดโกน เข็ม ธมกรก (ที่กรองน้ำ)
[ด้าย สำหรับเย็บผ้า ดึงจากประคดเอว?]
อัฐบริขาร ในวงการพระจำกันว่า "ผ้า 4 เหล็ก 3 น้ำ 1"
ผ้า 4 คือ สบง จีวร สังฆาฏิ ประคดคาดเอว
เหล้ก 3 คือ บาตร มีดโกน เข็ม
น้ำ 1 คือ ธมกรก dhamakaraka: a filter or water-strainer. (often seen as dhammakaraka). (m.)
บางครั้งเรียกบริขารเหล่านี้ว่า สมณบริขาร หมายถึงเครื่องใช้สอยของสมณะหรือนักบวชในพระพุทธศาสนา
a monk’s lower garment; cīvara, a monks outer robe; a shoulder sash, an outer robe worn over the shoulder; a waist sash, a cloth belt; a food bowl; a razor; a needle; a belt; and, a water-filter bottle
cīvara: the yellow robe (of a Buddhist monk). (nt.)
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น