จากคำถามที่ว่า ...
"คัดลอกงานของผู้อื่นปริมาณน้อยแค่ไหนจึงไม่ผิด?"
คำตอบที่ได้คือ ...
คุณ อรุณ ประดับสินธุ์ ได้อธิบายไว้ในหน้า ๑๖๔ - ๑๖๕ ไว้ดังนี้
ปริมาณและเนื้อหาสาระสำคัญที่ถูกนำไปใช้เมื่อเทียบกับเนื้อหาทั้งหมดนั้นเป็นประเด็นสำคัญที่จะละเลยไปไม่ได้เพราะการนำงานลิขสิทธิ์ของคนอื่นมาใช้ จะต้องคำนึงถึงปริมาณของงาน และสาระสำคัญที่นำมาใช้ด้วย หากการนำมาใช้ในปริมาณมาก เช่น หนังสือที่มีลิขสิทธิ์จำนวน 50 หน้า นำไปใช้ 25 หน้า เช่นนี้ถือเป็นการใช้ลิขสิทธิ์ที่ไม่เป็นธรรม หรือในกรณีที่นำงานลิขสิทธิ์ของคนอื่นมาใช้ แม้ปริมาณน้อยก็อาจเป็นการละเมิดได้ หากส่วนนั้นเป็นส่วนที่เป็นสาระสำคัญหรือหัวใจของงานชิ้นนั้น
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1908/2546 วินิจฉัยว่า การคัด ลอก เขียน หรือ อ้างอิงงานอันมีลิขสิทธิ์ของผู้อื่น อันอาจจะเข้าข้อยกเว้นการละเมิดลิขสิทธิ์ตามมาตรา 33 แห่งพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 จะต้องเป็นการกระทำแก่งานอันมีลิขสิทธิ์บางตอนตามสมควร และมีการรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานนั้น แม้จำเลยที่หนึ่ง จะคัด ลอก หรือเลียนงานวรรณกรรมของโจทก์จำนวนประมาณ 30 หน้าจากจำนวนทั้งหมดประมาณ 150 หน้า อันถือได้ว่าเป็นงานบางตอน แต่การนำงานอันมีลิขสิทธิ์ของโจทก์มาบางตอนดังกล่าวล้วนเป็นส่วนของเนื้อหาสาระที่สำคัญ และมีปริมาณงานเป็นจำนวนมาก จึงถือได้ว่าเป็นการคัด ลอก หรือเลียนงานอันมีลิขสิทธิ์ของผู้อื่นเกินสมควร
อย่างไรก็ตาม การอ้างอิงเรื่องหรือผลงานใดเพียงสั้น ๆ ไม่ถือว่าเป็นการนำสาระสำคัญของงานเดิมมาทำซ้ำ ไม่จำเป็นต้องแสดงการรับรู้ความเป็นเจ้าของงานนั้นก็ได้
..................................................................................................................................................
คำอธิบายเพิ่มเติม
คำถามนี้เป็นคำถามเกี่ยวกับเรื่องของ "ปริมาณเนื้อหา" ที่เราจะคัดลอกมาใช้ในชิ้นงานของเรา
ตามกฎหมาย บอกว่า หากมากเกินไป ก็ถือละเมิดลิขสิทธิ์เกินสมควร (หมายถึง คิดเองน้อยเกินไป ไปขโมยของคนอื่นมาเกือบหมด)
แต่หากรู้สึกว่า จำนวนน้อย ก็จะต้องดูว่า เนื้อหาส่วนนั้นเป็นส่วนของสาระสำคัญหรือไม่ หากใช่ ก็ถือว่า ละเมิดลิขสิทธิ์ ครับ (หากสาระไม่ใช่ของเรา อ้างอิงเขาเถอะครับ เป็นการให้เกียรติซึ่งกันและกัน)
ส่วนข้อความสั้น ๆ อ้างเป็นส่วนสนับสนุนงาน เป็นประโยค แบบนี้ไม่เป็นไร ถึงขนาดบอกว่า ไม่ต้องอ้างอิงก็ได้
แต่คำแนะนำที่ควรทำ คือ
เพียงแค่ "ขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์" และ "ไม่ทำร้ายสิทธิ์อันชอบธรรมเกินสมควร" พร้อม "อ้างอิง" ให้แจ่มชัด
น่าจะเป็นวิธีใช้ข้อมูลของผู้ืืือื่นอย่างเป็นธรรม และปลอดภัยที่สุดครับ ;)...
บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...
..................................................................................................................................................
ขอบคุณแหล่งข้อมูลดี
ๆ
อรุณ ประดับสินธุ์. คัมภีร์ลิขสิทธิ์ 180 คำถามที่จำเป็นต้องไขคำตอบ. กรุงเทพฯ: พสุธา, 2554.
พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537. http://www.thnic.co.th/docs/copyright-law.pdf (2 กุมภาพันธ์ 2555).
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Wasawat Deemarn ใน เทคโนโลยีการศึกษา..เท่าหางอึ่ง
คำสำคัญ (Tags)#จิตสำนึก#ลิขสิทธิ์#วสวัตดีมาร#wasawatdeemarn#ละเมิดลิขสิทธิ์#แหล่งอ้างอิง#คัมภีร์ลิขสิทธิ์#พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.๒๕๓๗
หมายเลขบันทึก: 477489, เขียน: 04 Feb 2012 @ 01:56 (), แก้ไข: 23 Jun 2012 @ 11:00 (), สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ, ดอกไม้: 19, ความเห็น: 18, อ่าน: คลิก
ขอบคุณที่สรุปให้เข้าใจคะ
เมื่อเนื้อหานั้น เป็นใจความสำคัญ เป็นแนวคิดสำคัญ
ควรอ้างอิงไว้ก่อน