ชีวิตที่สบเมย

  เมื่อพูดถึงการใช้ชีวิตอยู่ที่สบเมย  เป็นเรื่องที่อยากจะเล่าสู่การฟัง  ถึงแม้ว่าไม่มีประโยชน์แต่ผมก็รู้สึกถึงความภูมิใจ  ว่าครั้งหนึ่งเคยได้สร้างอนาคตของชาติไว้ที่ปลายดอย กล่าวถึงหน้าฝน เป็นฤดูแห่งการเพาะปลูก  หลาย ๆ คนอยากให้ถึงฤดูนี้ แต่ยังยังมีคนส่วนน้อยอีกหนึ่งส่วนที่ไม่อยากให้มันมาถึง  เพราะเป็นฤดูที่เดินทางลำบากมาก(ไม่เชื่อลองเข้าไปดูในแฟส ชื่อ สองล้อ ดินแดง คนแต้พ้อง) แล้วคุณจะรู้ว่าในโลกใบนี้ยังมีสถานที่แห่งนี้ด้วยหรือ ซึ่งเป็นส่วนที่หลาย ๆ คนไม่สนใจหรือไม่ให้ความสนใจกับชุมชน คนที่อยู่ห่างไกลจากชุนบท และกลุ่มคนที่เรียกตัวเองว่า   "ครูดอย" แล้วเมื่อเข้าถึงฤดูหนาวก็หนาวถึงใจ เหมือนเช่นเพลง "โรงเรียนของหนู" เมื่อเข้าหน้าร้อนก็จะเจอฝุ่นที่ต้องเรียกว่า คลื่นโทรศัพท์เรียกพี่ได้เลยครับ สุดท้ายของช่วงนี้ก็อยากฝากให้หันมองส่วนหนึ่งของประเทศไทยบ้างครับ (ผู้ใจบุญท่านใดมีจิตศรัทธาก็ร่วมทำบุญกันได้กับเด็ก ๆ ผู้ด้อยโอกาสอีกมากมาย) (จากใจครูดอย)