การทำงานเหมือนกับดอกไม้...
ตอนเช้า...ผมอ่านหนังสือเล่มบาง ๆ ของ..."คาลิล ยิบราน"
ความบาง...ไม่ได้เบาะบาง....ไปด้วย
แต่ทุกอักษร...ลึกซึ้ง...ยิ่งใหญ่
ราวกับมหาสุมทร
อ่านหนังสือแล้วมาทบทวนความรู้สึกตนเอง
พบว่า
การทำงานของผม...
เหมือนกับดอกไม้... ผลิดอกและเบ่งบานได้.... ในทุกฤดูกาล
และความสุขยิ่งใหญ่ของชีวิตผม
ก็คือ การเชื่อว่าเราได้รับความรักของทุกคน
ที่ผมได้เรียนรู้และแบ่งปันกัน
ความเห็น (8)
คุณหมอจะเป็นดอกไม้ที่ทั้งสวยและมีกลิ่นหอมด้วยค่ะ เพราะ
"ดอกไม้งาม มีสีสวย แต่ไม่มีกลิ่น ฉันใด วาจาสุภาษิต ย่อมไม่มีผลแก่บุคคลผู้ไม่ทำตาม ฉันนั้น แต่วาจาสุภาษิตย่อมมีผลแก่ผู้ทำตามด้วยดี เหมือนดอกไม้งามสีสวย และมีกลิ่นหอม” - พุทธพจน์
ป.ล. เป็นภาพ "บ้าน" ที่คงความเป็นอัตลักษณ์ของท้องถิ่นไว้มากทีเดียวค่ะ สวยมาก หวังว่าจะมีการเก็บรักษาไว้อย่างดีนะคะ :)
ชื่นชมความงามในหัวใจ เพื่อความสุขของตนเองและคนรอบข้างค่ะ..
มาเติมกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ
สวัสดีค่ะน้องทิมดาบ
ความรักเหมือนกับดอกไม้... ผลิดอกและเบ่งบานได้.... ในทุกฤดูกาล
ชื่นชมค่ะ เป็นกำลังใจในการทำงานนะค่ะ
- โดยส่วนตัวแล้ว ดิฉันมีความประทับใจในความอ่อนโยนของจิตใจของ "คุณหมอทิมดาบ" มาตั้งแต่เดือนพฤษภาคม 2554 ที่คุณหมอได้เข้าไปแสดงความเห็นในบันทึกของดิฉัน ที่เขียนขึ้นเนื่องในโอกาสครบรอบ 6 ปีของ GotoKnow (ขณะที่ดิฉันเป็นสมาชิกยังไม่ครบ 2 เดือน) ในบันทึกดังกล่าวดิฉันได้แสดงความเห็นตอบเพื่อแสดงความประทับใจในน้ำใจที่ได้รับจากกัลยาณมิตรชาว GTK แล้วคุณหมอก็เข้าไปแสดงความเห็นด้วยข้อความสั้นๆ ว่า "ซาบซึ้งใจมากครับ"
-
ปฏิสัมพันธ์ระหว่างดิฉันกับคุณหมออีกครั้ง น่าจะเป็นในช่วงวันแม่ ที่ดิฉันได้เข้าไปแสดงความเห็นในบันทึกหรืออนุทินของคุณหมอ ด้วยความประทับใจในบรรยากาศความอบอุ่นในครอบครัวของคุณหมอ
-
และในบันทึกในโอกาสวันเด็กวันครูซึ่งเป็นบันทึกล่าสุดของดิฉัน ที่ได้รับความสนใจจากกัลยาณมิตรเข้าไปอ่านมากมาย (ขณะนี้กว่า 2,800 คน) จนดิฉันต้องเขียนอนุทินแสดงความรู้สึกนึกคิดต่อปรากฏการณ์ดังกล่าว แล้วคุณหมอก็เข้าไปแสดงความเห็นในอนุทินว่า ได้เข้าไปอ่าน 5 ครั้ง พร้อมด้วย "ปิยวาจาที่ทำให้ดิฉันเกิดปิติสุข" จนต้องขอนำข้อความไปแสดงไว้ในบันทึกดังกล่าว
-
จะเห็นว่า ดิฉันมีโอกาสเข้ามาอ่านบันทึกของคุณหมอ น้อยมาก เพราะปกติแล้วจะเลือกอ่านในเรื่องที่มีเนื้อหาที่ตนเองสามารถต่อยอดได้หรือมีสิ่งเชื่อมโยง อย่างเช่น ในบันทึกนี้ค่ะ
-
เริ่มจาก "ชื่อบันทึกนี้" ที่ตรงกับอุดมการณ์ในการทำงานของดิฉัน ซึ่งมีว่า
-
อุทิศตนเพื่อหน้าที่มี “ฉันทะ” “วิริยะ” บากบั่นหมั่นฝึกฝน เอาใจใส่ “จิตตะ” ภาระตน มุ่งคิดค้น “วิมังสา” พัฒนางาน อุปสรรคมากมีมิเคยท้อ แค่ยังพอมีแรงกายไว้สืบสาน พลังจิตมั่นบ่มอุดมการณ์ งานและงาน...คือมาลีแห่งชีวิต
- และภาพบ้านในบันทึกของคุณหมอ ที่ทำให้ดิฉันนึกถึงบ้านที่เคยอยูกับแม่ตอนเรียนชั้นประถม เป็นบ้านไม้หลังใหญ่ มี 2 บันได และมีต้นมะขามหน้าบ้านเหมือนบ้านในภาพเลยค่ะ ต่างกันตรงที่เป็นบ้านใต้ถุนสูงซึ่งกลายเป็นที่วิ่งเล่นของเด็กๆ ในคุ้ม และมีชานบ้านกว้างขวางซึ่งตอนหลังแม่ให้ยกกี่ทอผ้าจากใต้ถุนบ้านขึ้นไปวางด้วย
- ประทับใจในข้อความข้างล่างของคุณหมอค่ะ
"...และความสุขยิ่งใหญ่ของชีวิตผม ก็คือ การเชื่อว่าเราได้รับความรักของทุกคนที่ผมได้เรียนรู้และแบ่งปันกัน"
หัวใจดอกไม้หอม
คุณค่างามเอื้อโลกละมุน
พ้นตัวตนสุขสงบ
ว้าว เห็นภาพเฮือนหมู่อย่างนี้แล้ว คักอีหลีๆ เด้อค่า
ชอบภาพแม่เฒ่า ตั้งใจจ้องมอง กล้องมากๆ ค่ะ :)
คุณหมออิสานต้องหยอกให้แม่นางยิ้ม สู้กล้องเน้อ
ชอบภาพสุดท้าย เจ๋งได้อารมณ์สุดๆ ขอบคุณค่ะ
ภาพบ่งบอกได้หลายอย่างคะ
INHOMESSS :)