ผ่านเพี้ยน ในความอ้อยอิ่งสภาวะ....!

 

 

 

 

 

... ลับคล้อยเคลื่อนเลือนเมิน ไปเหินห่าง

หลากมุมความเห็นต่าง แลฉาบฉวย

เชือนอารมณ์จ่มเพ้อ พร่ำเอออวย

ผ่านสายลมระโชยชวย โลกป่วยไข้

 

เงียบงันห้วงภาวนา อันจารึก

สงบงามความรู้สึก ละเลียดไหว

คล้อยอณูวิเวก สรรเสกใจ

สรรพธรรมสื่อนัย หลากประเด็น

 

อัตภาพล่วงตรึก พึลึกโลก

ร่านสุขโศกอัตตา บรรดาเห็น

สงบใดอาทร ในร้อนเย็น

สรรพสิ่งเป็น อยู่ คือ มิถือมั่น

 

วิเวกใจไหวแหวก ชำแรกฝ่า

มรคาเปลี่ยวลึก ระทึกหวั่น

แต่ละภาพชีวิต อัศจรรย์

จากวัยวัน วาดเห็นความเป็นตาย

 

แต่ละท่วงล่วงพ้น ในค้นหา

ปรารถนาอันถวิล มิสิ้นสาย

ท่ามกิเลสรุมเร้า โลกเปล่าดาย

ตื่นหลับล้วนกลับกลาย ทุกพายภพ

 

อจีรังดังเช่น ที่เห็นผ่าน

บริบทปรากฏการณ์ โลกจารจบ

สรรพสิ่งสื่อหวน ใจทวนทบ

สรรพธรรมนำนบ ความเป็นจริง

………………………….

โดยคำ ลานเทวา

[ปณิธิ ภูศรีเทศ]

• ชื่นชอบและชื่นชมในบทกวีครับ
• ขอบคุณครับที่ตามไปให้กำลังใจ
• -ปณิธิ ภูศรีเทศ