คุณครูคนใหม่

ครูของฉัน

เด็กสมัยก่อนเริ่มเข้าเรียนเมื่ออายุ 7 ขวบ

ที่ต่างจังหวัดเมื่อสามสิบปีที่แล้ว วันรับสมัครนักเรียนใหม่ชั้น ป.1

ยายพาผมไปฝากเข้าเรียนกับคุณครูที่ดูแลการรับนักเรียน เพื่อนๆ เขาเรียกครูคนนั้นว่า

"ครูเรียบ" นั่นเป็นครูคนแรกที่อยู่โรงเรียนที่ผมรู้จัก

ยายบอกให้ไหว้ครู ผมนั่งลงกับพื้นดินและกราบลงไป 3 ครั้ง

คุณครูเรียบถามชื่อผม ผมตอบไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่า ชื่อเวลาไปเข้าโรงเรียน ของเราเองชื่ออะไร

อยู่ที่บ้านเคยเรียกกันแต่ชื่อเล่นๆ สั้นๆ ไม่เคยรู้จักชื่อยาวๆ ของตัวเองสักที

ยายเป็นคนบอก และเอาใบเกิดให้ครูดู และเป็นคนฝากฝังกับครู ผมจำได้ว่า

รีบวิ่งหนีกลับบ้านมาตั้งแต่ตอนนั้น นึกว่าเรียนจบแล้ว สำหรับวิชาในโรงเรียน

 

... วันแรกเปิดเทอม ยายพาไปส่งที่โรงเรียน มีเพื่อนรุ่นพี่บ้านติดกัน ไปด้วย

พี่คนนี้มาเรียนห้องเดียวกับผม เพราะแม่เขาบอกว่า ครูให้มาเรียน ป.1 ใหม่

ปีที่แล้วมันยังเข้าใจวิชาไม่หมด ผมสงสัยว่ามันคงยากมาก เพราะพี่คนนี้

เก่งมากในความคิดของผม เตะบอลก็แรง ยิงหนังสะติ๊กแม่นมาก ปีนต้นมะขามก็เก่ง

แต่ทำไม ยังเข้าใจที่ครูสอนได้ไม่หมด ต้องมาเรียนเป็นเพื่อนรุ่นน้อง

 

ครูคนที่มาสอนหน้าห้อง เป็นครูผู้หญิงที่เสียงดังมาก พี่จันทร์บอกว่า ชื่อ "ครูสมพร" 

นั่นแหละครูที่มาสอน ก.ไก่ คนคนแรกของผม

เพื่อนๆ ในห้องประมาณ 60 คน ไม่รู้ว่าพวกมันไปเรียนมาจากไหนกัน ท่อง ก.เอ๋ย ก.ไก่

เสียงดังมาก ผมฟังไม่ค่อยรู้เรื่องมีแต่เสียงโหวกเหวก และจับใจความไม่ทัน ได้ยินอีกทีก็ ฮ.นกฮูกตาโต แล้วตาผมยังจ้องอยู่ที่รูปควายตัวดำๆ และรูปเด็ก รูปเณรน้อย อยู่เลย มองหานกฮูกตาโตไม่เจอ

ยิ่งเรียนผมก็ยิ่งเครียด กลัวคุณครูมากที่สุด กลัวเสียงระฆังตีบอกเวลาเข้าเรียน กลัวการยกเก้าอี้ขึ้นเก็บบนโต๊ะ กลัวโรงเรียน ฯลฯ

 

วันที่โชคดีของเด็กน้อยชาวบ้านป่า ก็มาถึงจนได้ เมื่อปีนั้นเองเราได้คุณครูบรรจุใหม่ที่เข้ามาสอนที่โรงเรียนจำนวน 3 ท่าน หนึ่งในความโชคดี ก็คือห้อง ป.1 ของผมได้คุณครูประจำชั้นคนใหม่ ทำให้สามารถแยกเด็ก 60 คน ออกเป็น 2 ห้อง

ในจำนวนเด็กห้อง ข.ไข่ ต้องมีผมแน่นอน เด็กที่อ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ถูกแยกออกมาเป็นบททดลองงานสำหรับคุณครูคนใหม่

ยี่สิบหกคน คือเพื่่อนๆ ในห้อง ป.1/ข. ที่โดนแบ่งออกมา พวกผมไม่มีใครเก่งโง่เกินใคร ที่สำคัญคือ พวกเรากลัวคุณครูเหมือนกัน

เรียนหนังสือไม่รู้เรื่องเหมือนกัน ชอบเล่นสนุกมากกว่ากระดานดำและตัวหนังสือ

การเรียนกับคุณครูคนใหม่ เริ่มต้นจากการไม่เรียน เพราะคุณครูท่านก็ไม่อยากให้พวกเรารีบเร่งเรียนเกินไป ท่านพาพวกเราเล่นสนุก

เล่นจนเบื่อ ร้องเพลง ก.ไก่ เพลง ก.ไผ่ เล่นจนคุ้นเคยกับครู ร้องเพลงจนชินกับภาษาไทย

พอเริ่มสอน ก.ไก่ เริ่มเรียนเลข ครูเริ่มอ่านนำ ให้เด็กๆ ดูตาม ผมดูทัน มองเห็น ก.ไก่ อย่างน่าประหลาด

สิ่งที่ทำให้มองเห็นและอ่านถูกมาจากความกล้าเคยหน้ามองกระดาน และเริ่มเข้าใจเสียงสำเนียงภาษาไทยที่ครูพูด

การมีนักเรียนน้อยๆ ก็ดีอย่างนี้เอง ถ้าเป็นห้องใหญ่ ผมคงมองกระดานไม่เห็น ฟังเสียงครูไม่ชัด

เด็กต่างจังหวัดที่ขาดโอกาสการเรียนรู้ ส่วนหนึ่งมาจากคุณครูไม่มีเวลาดูแลเด็กๆ ได้ทั่วถึง

ผมเป็นคนหนึ่งที่โชคดี และเริ่มเรียนหนังสือได้รู้เรื่องเร็วกว่าคนอื่นๆ  เพราะผมเสียโอกาสการเรียนรู้เพียงเดือนเดียว

หลังจากที่มีครูมาเพิ่มเติม ลดขนาดห้องเรียนลง ผมก็ได้โอกาสเริ่มเรียนรู้อย่างถูกต้อง

ผมกลายเป็นคนที่เรียนรู้เรื่องและเรียนได้ดีกว่าคนอื่นๆ ในห้องเดียวกัน

วันหนึ่งชั่วโมงภาษาไทย คุณครูให้พวกเราเขียนตามคำบอก 10 คำ 10 คะแนน

คำสุดท้ายที่เขียนผมจำได้จนถึงวันนี้ เพราะมีผมคนเดียวที่เขียนได้ถูกต้องทุกคำ

คำสุดท้ายคุณครูท่านให้เขียนชื่อและนามสกุลของท่าน

ผมเขียนอย่างมั่นใจลงในสมุดเรียนว่า "คุณครูสืบสิริ  สมานมาก"