วันนี้ ที่นี่มีเสียงหัวเราะ
หน่วยรังสีรักษา หรือ ห้องฉายแสง ที่ผมทำงานอยู่มากว่ายี่สิบปี มีคนไข้มะเร็งมารับบริการวันละเป็นร้อยคน ทั้งมะเร็งระยะต้นที่ยังรักษาหายขาด และมะเร็งระยะท้ายๆที่รักษาเพียงเพื่อบรรเทาอาการ
คนไข้ที่เป็นมะเร็งส่วนใหญ่ก็มีความทุกข์ ตนเองไม่ทุกข์คนเดียว แต่พลอยถึงญาติพี่น้องด้วย
จึงไม่ค่อยได้ยินเสียงหัวเราะในหน่วยงานนี้เท่าไร ยกเว้นวันนี้..
งานปีใหม่ห้องฉายแสง
เราจัดงานแบบนี้ทุกปีมาร่วมสิบปีแล้วให้คนไข้ของเรา มีความรื่นเริงเล็กๆ กำลังใจจากศิษย์เก่า ทำบุญเลี้ยงพระ และรับประทานอาหารเที่ยงด้วยกัน
รื่นเริงเล็กๆ
นอกจากมีจับสลากแจกรางวัลที่มีคนนำสิ่งของมามอบให้แบบไม่ต้องบอก ให้คนไข้ทุกคน ก็เป็นการแสดงของเจ้าหน้าที่ในหน่วยฯเองบ้าง ของอาสาสมัครบ้าง ปีนี้ก็ได้เด็กๆน่ารักๆลูกๆอาสาสมัคร และเด็กนักเรียนโรงเรียนค่ายเสนาณรงค์ มาแสดงความสามารถตามในภาพ ผมก็เพิ่งจะได้ยินเพลงชื่อประหลาด..รักนะฉึกฉึก ก็วันนี้
แล้วทุกปีก็จะมีปิดท้ายกล่อมอาหารเที่ยงด้วยวงโปงลางของคณะแพทยศาสตร์ ที่เป็นชาวใต้แต่เล่นดนตรีอิสาน เจ้าประจำทุกปีไม่เคยขาด เล่นได้มันแค่ไหน ก็ต้องดูบรรดาคนไข้ ญาติ เจ้าหน้าที่ในรูปข้างล่างนะครับ
กำลังใจจากศิษย์เก่า
เราจะเชิญคนไข้เก่าๆ..ศิษย์เก่า ที่รักษาหายสิบปีขึ้นไป กลับมาพูดถ่ายทอดประสบการณ์ว่าผ่านช่วงเวลานั้นมาได้อย่างไร และให้กำลังใจคนไข้ปัจจุบัน
ทำบุญเลี้ยงพระ
พิธีสงฆ์เพื่อเป็นขวัญและกำลังใจให้ทั้งคนไข้และเจ้าหน้าที่ของหน่วยฯ รวมถึงเป็นการทำบุญให้กับคนไข้ของเราที่เสียชีวิตไปด้วย
ปีนี้ได้เจ้าอาวาสวัดคลองเปลรับนิมนต์มาเอง ลูกเล่นการเทศน์ของพ่อหลวงเรื่อง กายป่วยใจไม่ป่วย โดยยกประสบการณ์ส่วนตัว เรียกเสียงฮาและให่แง่คิดได้ตลอด แถมมีทีเด็ดที่ผมขอเขียนบันทึกแยกต่างหากอีกบันทึก
รับประทานอาหารร่วมกัน
ประเพณี ข้าวหม้อแกงหม้อ ใครจะหิ้วอะไรมาร่วมงานก็ได้ ที่เราถือปฏิบัติกันมาหลายปี จนเป็นที่รู้กันทั้งโรงพยาบาล จนอาหารมีเหลือเฟือเพียงพอสำหรับคนเป็นร้อยๆได้อย่างสบายๆ
พอถึงวันนี้ ทั้งหมอ พยาบาล เจ้าหน้าที่ คนไข้ ญาติ ใครก็ได้ ต่างแวะเอาอาหารมา และมาร่วมรับประทานอาหารในหม้อเดียวกัน แบบไม่ต้องเชิญ
วันนี้ ที่นี่ จึง มีเสียงหัวเราะ
ความเห็น (11)
สวัสดีครับอาจารย์หมอเต็มศักดิ์
ท่านเจ้าสำนัก"ตาสำหรุด"
จัดไปแล้วปีใหม่ ให้ความสุข ส่งความสุข ที่เรียบง่าย ให้ทั้งสาระและบรรเทิง
แต่รักน่ะฉึกฉึก ฟังดูพิลึก ไม่หอนได้ยิน
จึงต้องค้นหาเข้าไปฟัง อ๊ะ เพลงเขาดัง แต่เราไม่ฟังเอง
จึงขอส่งความสุขความสุข รักน่ะ... เคารพและนับถือ
ที่หอผู้ป่วยเคมีบำบัด รพ ศรีนครินทร์ จัดงานส่งรอยยิ้มและความสุขให้ผู้ป่วยทุกปี ปีนี้จัดวันที่ 27 ธันวาคม 2554 มีนักศึกษาศิลปกรรม มมส มาแสดงละครให้คนไข้และเจ้าหน้าที่ดูด้วยค่ะ
- สวัสดีครับพี่บัง
- มาสอนภาษาใต้ผมแต่กลางดึก
- ไอ้เจ้า "ตาสำหรุด" นี่มันอะไรครับ
- รบกวนพี่บังไปเฉลยคำใด้ ที่นี่ ด้วยนะครับ
- ขอบคุณครับพี่แก้้ว
- คำถามที่ยังอยู่ในใจ คือ เราจะทำให้ มีเสียงหัวเราะที่นี่ ทุกวัน ได้อย่างไร
ว้าว โปงลางหนุ่มใต้ น่าสนใจฟัง นะคะ
เพลง รักฉึกฉึก เพิ่งเคยได้ยินชื่อ เดี๋ยวจะไปลองหาฟังดูค่ะ
ขอบคุณสำหรับ ลิงค์ เมฆจานบิน ค่ะ แต่เน็ตบ้านช้า เปิดภาพไม่ขึ้น
หากเป็น อัลโตคิวฯ เลนติฯ ไม่แน่ใจว่า คล้ายๆ ภาพสุดท้าย จากบันทึก สีสัน อัศจรรย์ฟ้า จะประมาณนี้ไหมคะ
เห็นภาพบรรยากาศ เด็กๆ น่ารักมากๆ ค่ะ
และก็ได้เห็นภาพเมฆจานบิน เจ่งสุด ขอบพระคุณค่ะ
- ชมแต่เด็กไม่ได้นะครับน้องปู
- ต้องมองไปให้ไกลๆ และชมบรรดา คุณป้าสุดเหวี่ยงแนวหลัง ด้วยครับ
๕ ๕ มาชมภาพต่อค่ะอาจารย์หมอเต็ม เมื่อวานเน็ตช้า แหม เจอมุขเด็ดเลย อิ อิ
มามองไกลๆ แล้วก็เห็น ว้าว จริงๆด้วยค่ะ ท่านสว. แนวมากๆ เด็ดสะระตี่
ปกติ ปูมีความสุขกับการเพ่งความสนใจไปที่สองวัย คือ เด็ก และ สว. อยู่แล้วค่ะอาจารย์ :)
สังเกตว่าทุกๆ ที่เวลามี สองวัยนี้ รับรองได้ อมยิ้ม มันส์ และ ฮากับความน่ารัก ขอบคุณค่ะ
- ความจริง ลุงซานต้า ก็มานะครับ
- แต่ผมไม่ได้ถ่ายรูปไว้
อยากเห็นภาพอ. หมอเต็ม ใส่ชุดซานต้า คงน่ารักอย่างแรงค่ะ :)
ขอบคุณการ์ด สองเทศกาลนะคะ แต่ยังเปิดได้ไม่ครบถ้วน คะ
- เราได้อาจารย์ฝรั่งจากหน่วยวิเทศฯของคณะฯ อาสาสมัครมาแต่งเป็นลุงซานต้าให้คนไข้เด็กๆ มา 2 ปี แล้วครับ