วันนี้..วันที่คิดถึงพ่อ
วันที่ ...คิดถึงพ่อ
วันพ่อแห่งชาติ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๔ วันที่พ่อจากไปปีเศษ วันนี้ขับรถผ่านอยุธยา ยังเห็นรอยคราบน้ำท่วมหนัก แทบทุกหนทุกแห่ง สภาพบ้านเมืองแลชำรุดทรุดโทรม คงต้องใช้เวลาฟื้นตัวเป็นแรมปี ความรู้สึกหนึ่ง ได้แต่คิดถึงพ่อ นึกภาพเมื่อ ๓-๔ ปีก่อน หรือหลังปี ๒๕๓๘ ผมจำได้ น้ำท่วมหนักที่เสนา ไปจนถึงบางไทร บ้านที่พ่อปลูกไว้อาศัยหลังเกษียณอย่างมีความสุข รายล้อมด้วยท้องทุ่งนา เขียวขจี เป็นที่ชื่นชอบของพ่อที่อยากใกล้ชิดนาสวนในยามแก่เฒ่า
ผมขับรถถึงบ้าน รีบไปค้นบันทึกถึงพ่อ เมื่อครั้งน้ำท่วมคราวนั้น เป็นภาพความรู้สึกเหมือนผ่านไปไม่นาน ผมบันทึกเป็นบทร้อยกรอง ชื่อเรื่อง "วันที่น้ำท่วม" ความว่า
จากภาพข่าวน้ำไหลบ่าจากป่าใหญ่
ฝนตกใส่หลายซ้ำย้ำไม่หยุด
ท่วมภาคเหนือถึงตอนล่างภาคกลางทรุด
เป็นที่สุดอุทกภัยรอบหลายปี
ผู้เกี่ยวข้องส่งสัญญาณไม่นานนัก
น้ำทะลักล้นเขื่อนเตือนทุกที่
เมื่อปล่อยมาถาโถมน้ำโจมตี
ชีวิตหนีความตายหลายครอบครัว
บ้านหลังสวยหายวับไปกับน้ำ
ดูภาพซ้ำร้าวรวดให้ปวดหัว
ทั้งเรือกสวนไร่นาล่มจมหมดตัว
ความน่ากลัวตามข่าวน่าเศร้าใจ
ต้องผันน้ำเข้าทุ่งทุกท้องที่
มองดูดีในที่นาถ้าจะให้
อยุธยาขานรับอย่างฉับไว
ชาวนาไทยยับยั้งน้ำพังกรุง
ให้คิดถึงบางไทรใกล้บ้านพ่อ
เลิกรีรอต้องเหลียวแลแม้งานยุ่ง
ขับรถเข้าบางซ้ายคล้ายไทยมุง
รถเลียบทุ่งพบทางขาดอนาถใจ
หันหลังกลับจับมือถือสื่อสารถึง
ด้วยคำนึงพ่อจ๋าอย่าไปไหน
ระวังงูที่ริมรั้วและทั่วไป
ขึ้นวันใหม่น้ำลง...คงได้มา
เหตุการณ์น้ำท่วมหนักและนานค่อนข้างบ่อย ในครั่งนั้นกับปีนี้ดูไม่แตกต่างกันมากนัก จะต่างกันก็ตรงที่ น้ำท่วมครั้งก่อน ผมยังมีพ่อให้คิดถึงและดูแลท่าน แต่ปีนี้ผมไม่มีพ่อให้ไปหาและกราบท่านอีกแล้ว
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านบทร้อยกรอง...แห่งความทรงจำ...รักและคิดถึงพ่อ...เสมอ...เช่นกันค่ะ
ขอบคุณมากครับ ท่าน ดร.พจนา ที่ส่งมาให้กำลังใจครับ
อยากให้ไปเยี่ยมที่ www.bannongphue.com บ้าง เพื่อปรับปรุงและพัฒนางาน
ในโรงเรียนเล็กครับ
สวัสดีค่ะ
แวะมาขอบคุณ...ไปเยี่ยมโรงเรียนบ้านหนองผือ...โรงเรียนเล็กมีนักเรียนและครูไม่มาก... สามารถจัดชั้นเรียนและหลักสูตรแบบ non-class activities ได้นะคะ
ท่าน ดร.ครับ ผมอยู่นาน จนรู้และเข้าใจว่า โรงเรียนเล็กๆ เหมือนจะบริหารง่าย แต่แท้จริงยาก
มีเรื่องจุกจิกกวนใจ และมีปัญหาอุปสรรคทุกวัน หากเราอยู่กับมันแบบมืออาชีพ และมีความสุขกับงาน และใช้การบริหารการจัดการบริหารเวลา บนพื้นฐานของความเข้าใจซึ่งกันและกัน จะอยู่ได้อย่างสง่างาม บางคราก็ต้องอดทนและจริงจังบ้าง ตอนหลัง..ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมผู้บริหารโรงเรียนรุ่นใหม่จึงย้ายเร็ว และโหยหาโรงเรียนใหญ่มากขึ้น เมื่อไหร่นะ ศาสตร์และศิลป์การบริหารโรงเรียนเล็กๆจะได้รับการพูดถึงและสอนกันในรั้วมหาวิทยาลัย ขอบคุณ