ชอบบันทึกอาจารย์ครับ
"ความคมของขวานสามารถตัดให้ฟืนขาดได้ฉันใด ความแข็งของฟืนก็สามารถทำให้ขวานทื่อและบิ่นได้ฉันนั้น" คนทำงานทุกวันนี้มุ่งหวังแต่เพียง "ผลลัพธ์สุดท้าย" จากการทำงาน จนหลงลืมสัจธรรมความเป็นจริงไป หลงลืมแม้กระทั่ง "ความเป็นตัวเองที่แท้จริง" และจะหนักยิ่งๆขึ้นหากเขามีอำนาจ เพราะเขาก็จะเพลิดเพลินอยู่กับ "ความลุแก่อำนาจ" จนเวลาล่วงเลยไปหมดความคม และคมขวานบิ่นเสียหาย ต่อให้ลับอย่างไร ก็คงไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิม
ขอบพระคุณอาจารย์นะครับ ที่เปิดโอกาสให้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ มีโอกาสจะแวะเข้ามาเรียนรู้อีกนะครับผม
ชอบจัง ให้โอกาสกับสิ่งที่เราไม่รู้
และก็ พยายามอย่าใช้โอกาสเปลืองด้วย
ต้องหลบไปลับขวานแล้วหลังจากอ่านบันทึกนี้ มีขวาน"ขี้เท่อ"ตัดฟืนกับเขาเล่มหนึ่งนิ