ชะตาฟ้าลิขิต

เคยเชื่อว่าฟ้าลิขิตโชคชะตาเรา  การที่เราเกิดมาชาตินี้เพราะกรรมดีหรือกรรมชั่วที่ติดตัวเรามาแต่ชาติปางไหนก็ไม่รู้

แต่พอเกิดมาดูโลกและพ่อแม่เลี้ยงดูเราเติบใหญ่  แล้วหลงผิดไปทำชั่วก็คิดว่าเป็นเพราะกรรมเก่า  แต่พอเจอแต่สิ่งที่ดีๆ ก็อ้างเป็นเพราะกรรมดีแต่ปางก่อน  ทำอะไรก็เลยไม่มีอุปสรรค  สุดท้ายเลยไม่คิดที่จะทำดีกันเลยในชาตินี้เพราะมัวแต่หลงคิดว่าเป็นเพราะผลบุญผลกรรมแต่ชาติปางก่อนนั่นเอง

ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยคิดว่าคนเราเกิดมาเพราะกรรมเก่า  เราทุกข์ยาก  ลำบากก็เพราะกรรมเวรจากชาติที่แล้ว  แต่พอฉันมาอยู่เมืองกรุงได้ไม่กี่ปี  การที่เราอยู่ด้วยตนเองและดิ้นรนให้ตนเองอยู่รอดและเพื่อพ่อแม่แล้ว  ความคิดทั้งหลายก็เริ่มคิดเป็นเหตุเป็นผลขึ้น 

♥จิตใจคนเรานี่สิ  ที่จะทำให้คนเราดีหรือชั่ว  การที่เราทำชั่วคิดร้ายกับคนอื่นก็ไม่พ้นชาตินี้แหละที่เราต้องได้ผลนั้นคืน  แต่ถ้าเราทำดีและขยันขันแข็ง  ก็ชาตินี้อีกน่ะแหละที่จะทำให้เรามีความเป็นปึกแผ่น  มีชีวิตความเป็นอยู่สุขสบายไม่ต้องรอชาติหน้า♣

เช่นเดียวกับหลายๆ คน  ที่โชคดีมีพ่อแม่ให้ต้องดูแล  แต่ขาดความเอาใจใส่ไม่สนใจที่จะทำ  ไม่อยากเรียกว่าอกตัญญู  คอยขัดแย้งทะเลาะเบาะแว้งกับท่านตลอด  ปล่อยให้อดๆ อยากๆ  เจ็บไข้ได้ป่วยไม่เคยสนใจแวะเวียนหรือโทรถามไถ่  สนใจแต่เรื่องของตนเอง  คนเช่นนี้เขาเรียกว่ายิ่งกว่าอกตัญญูหรือไม่....?  คนพวกนี้กว่าจะคิดได้ก็เมื่อสายเมื่อพ่อแม่จากไปหรือเปล่าน๊ะ...ถึงจะหลั่งน้ำตาหรือรู้สึกผิด....หรือว่าไม่มีแม้แต่ความรู้สึก

∞ฉันเห็นคนรอบข้างฉันหลายคนที่เป็นแบบนี้  ทำให้รู้สึกหดหู่ใจ  สงสารพ่อแม่เขาจับใจเหลือเกิน  ใครที่มีพ่อมีแม่อยู่ก็อย่าได้โกรธได้เกลียดพ่อแม่ที่ทำให้เราเกิดมาแล้วไม่มีความพร้อม  หรือสมบูรณ์พูลสุขเหมือนคนอื่นเขา....เพราะโชคชะตาชีวิตนั้นเราเป็นคนกำหนดเอง  ไม่ใช่คนอื่น∞...