วันสุดท้ายบนเรือสำรวจน้ำมัน.
* ผมยืนยันว่า..วันนี้เป็นวันสุดท้ายบนเรือสำรวจน้ำมัน.โครอนรี๊ฟเอ๊กซโพลเลอร์.เนื่องจากมีปัญหาเรื่องพื้นที่ในบล็อก จึงทำให้ผมต้องมาต่อตอนสุดท้ายจนได้..
เรื่องแบบนี้ไม่แน่เสมอไปในโลกยุคปัจจุบันนี้ ใครอ่านทหารเรือไทยในอเมริกา-ตอนที่สาม น่าจะยังจำได้ที่จ่าปอง.คนไทยที่เป็นทหารนย.อม.พบกับผมที่สัตหีบแล้วนัดเจอกันที่สหรัฐอเมริกา..เราได้พบกันจริงๆเขาชวนผมไปลุยแอลเอในเวลาต่อมา.เราเตรียมการนำเรือเข้าฝั่งทันที ผมมีโอกาสลงมานอนในห้องพักเดิม คืนนี้ไม่มีใครมาปลุกเลยเพราะจบภารกิจแล้ว.
๒ก.พ.๒๕๓๖.ผมหลับยาวจนตีห้าเศษๆ แต่ยังตื่นเช้าได้ไม่ทราบว่าเพราะอากาศร้อน แอร์เสีย.หรือดีใจที่จะได้ขึ้นฝั่งกันแน่. เรือสำรวจมาลอยลำรอเวลาอยู่ที่บริเวณเกาะจวงเพราะกัปตันไม่ต้องการทิ้งสมอ เพื่อนร่วมงานอินโดฯมาขอที่อยู่จากผม. ผมจดให้ทั้งสองภาษาเลยครับ เราอาจมีโอกาสได้พบกันอีกถ้าโลกกลมจริงๆ.ตามที่โคลัมบัสได้พล่ามไว้นานแล้ว. Columbus didn’t think that the Earth was flat.ผมยังจำได้บางส่วนแต่ช่วงหลังนี้ กระทรวงศึกษาสอบไม่ผ่านจึงไม่ทราบว่า ชนรุ่นต่อมาได้เรียนหนังสือ เล่มเดียวกับที่ผมเรียนหรือไม่ ?
๐๖๐๐น.ผมมีโอกาสคุยกับกัปตันจอห์น และเพื่อนร่วมงานเป็นวันสุดท้าย เรื่องผู้หญิงบ้าง เรื่องทั่วๆไปบ้าง ผมถามว่ากัปตันมีแผนจะทำอะไรหลังจากเรือเข้าเทียบแล้ว.ยังไม่รู้เลยเพราะเข้าฝั่งเที่ยวนี้เงินหมดเสียแล้วเขาบอก ผมแนะว่าทำไมไม่เอาสมอเรือไปขายล่ะ?เพราะเรือนี้มีสมอถึงสองอัน ขายสักอันก็ได้นี่นาที่สำคัญเวลาเดินทางกลับสิงคโปร์ ไม่ต้องทอดสมอเลยไม่ใช่หรือ?ถ้าจะขายจริงๆให้บอกน๊ะเดี๋ยวผมจะเอารถมาบรรทุกเอง รถทหารด้วยน๊ะตกลงไหม?ฮ่า-ฮ่า-ฮ่า.สนุกดีครับจะได้หายเหงาไปด้วย แล้วพี่แกก็ไปถือท้ายต่อ :
Writer. : Eh ! Capt. What do you plan to do after being alongside ?
Captain. : I don’t know I have no money at this moment.
Writer. : Eh why don’t you sell the anchor ? Only one , I saw you have
two of them and while heading to Singapore you don’ t
need to drop the anchor. Please let me know if you need to
sell , I ‘ ll pick it up by military truck. OK ?
Captain. : Ha - Ha - Ha.
๔๑.เรือบอลติคซี.- ผ่านหน้าเรือสำรวจและเทียบท่าสัตหีบก่อนเรา.
เกาะจวงที่เห็นในความมืดนั้น พอฟ้าสว่างจึงเห็นเด่นชัดห่างประมาณ๕ไมล์.อยู่ทางขวามือ.เรายังเดินหน้าเข้าสู่ท่าเรือสัตหีบ.ตามด้วยเรือประมงที่ร่วมงานกันมาเมื่อหลายวันก่อน ห่างประมาณ๑-๒ไมล์ทะเล.โดยมีจุดหมายเดียวกันคือที่ท่าเรือจุกเสม็ด. สายวันนี้ผมพูดวิทยุเป็นครั้งสุดท้ายกับจนท.วิทยุของการท่าเรือสัตหีบ เพื่อขอนำเรือสำรวจเข้าเทียบท่า จนท.แจ้งให้เรือเทียบได้ที่ท่าหมายเลข๕ โดยต้องจอดเทียบหน้าเรือวางสายเคเบิ้ลบอลติคซี.ที่เรือสิมิลันจอดเทียบในปัจจุบัน.เมื่อเรือเทียบแล้วล่ามจากเรือวางสาย ได้เข้ามาคุยกับผม และพี่สมนึกจากเรือติดตาม.นายจ้างนั้นมารอก่อนเรือเข้าเทียบเป็นแน่. เพราะผมขึ้นบกแล้วก็เจอกันเลย ถามข่าวคราวและคุยเรื่องงานพอเป็นพิธี แล้วก็จ่ายเงินกันเลย.รับเงินจากตัวแทนที่ว่าจ้าง..หักภาษี๓เปอร์เซ็นต์แล้วเหลือหมื่นเศษๆ พ.ศ.นั้นถือว่ามากพอสมควร. ผมว่าบริษัทนี้ดีมากครับเพราะจ่ายเงินทันทีที่เสร็จงาน. ที่เขียนมานี้อยากบอกว่าเคยมีบริษัทใหญ่ในย่านนี้ มาจ้างผมไปเป็นจนท.ติดต่อในการฝึกร่วมผสมค๊อบบร้าโกลด์ เพียงห้าวันเพราะล่ามตัวจริงลากิจ..วันละ๖๐๐บาท.จบงานแล้วดูสิครับ..ผมต้องรออีก๒๐วันโดยอ้างว่าเป็นระเบียบของบริษัทที่จะต้องจ่ายเงินตอนสิ้นเดือน. เงินเพียงสามพันบาทเท่านั้นทำไมไม่ยอมจ่ายให้ก่อนล่ะ ?ระเบียบต่างๆคนเป็นผู้ตั้งขึ้นทั้งนั้นและตัวเองก็เป็นเจ้าของบริษัทแท้ๆ เวลามาตามผมนั่งเป็นคันใหญ่โตเลยน๊ะ พอจบงานทำเหมือนมามอเตอร์ไซค์รับจ้าง..และเจ้าของบริษัทเดียวกันนี้แหละที่มาชวนให้ผมออกจากราชการแล้วไปร่วมงานกับเขา..อย่าใจร้อนสิครับผมต้องเขียนให้ท่านได้อ่านกันแน่ๆ..รออีกสักนิดน๊ะ !ตัวแทนเรือได้จัดรถไปส่งผมและจนท.จากกรมทรัพยากรฯ ผมไปลงหน้าค่ายกรมหลวงชุมพรฯ ผมคิดว่างานนี้น่าจะเป็นงานในทะเลครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตผม. แต่มิได้เป็นเช้นนั้นเพราะ มีคนเอางานมาให้ผมแสดงความสามารถอีก เอาเถอะครับ ผมค่อยเขียนให้ท่านอ่านกันในโอกาสหน้าดีกว่า..ลาก่อนทะเลไทย.
๔๒. ผู้เขียนกับเรือสำรวจน้ำมัน. ช่วงหนึ่งของชีวิต.- ที่ท่าเรือสัตหีบปี๒๕๓๖.
ผมถือโอกาสล่ำลาเพื่อนร่วมงานไทยและชาวต่างชาติเสียเลย เขาขอบคุณที่ผมมาช่วยทำงานจนลุล่วงไปด้วยดี ผมกลับมาบ้านและพักผ่อนจนเย็น แล้วจึงไปรับตัวผบ.ร้อยไปดื่ม-กินกัน จนพอใจทั้งสองฝ่ายครับ. *เขียนถึงตรงนี้แล้วผมเสียดายเว ลาที่ผ่านไป.ความจริงผมควรปลีกตัวไปดื่มกับกัปตันและเพื่อนร่วมงานก่อนที่เขาจะเดินทางกลับสิงคโปร์ ด้วยความที่ห่วงเรื่องของตัวเองจึงไปรับผู้กองไปดื่มเพียงผู้เดียว.นายอัลเบิร์ตและลูกเรือบางคนมีโอกาสพบกับผมอีก หลังจากที่ผมลาออกจากกองทัพเรือและไปทำงานด้านขุด-เจาะน้ำมันที่ท่าเรือสัตหีบ.
แม้ว่าจะเป็นงานครั้งแรกที่ผมมีโอกาสไปเป็นล่าม ให้กับบริษัทฯไปทำบนเรือสำรวจน้ำมัน. นอกจากรับเงินค่าตัวแล้ว ผมถือว่าได้รับประสบการณ์จริงมากกว่าใครๆ ต่อมาผมตัดสินใจลาออกเพื่อไปทำงานให้กับบริษัทฯเอกชน..ตามที่เจ้าของบริษัทแรกได้หยิบยื่นให้ และถูกส่งไปเป็นล่ามในงานขุดเจาะน้ำมันบนบก ทำงานให้กับลูกค้าจากประเทศเยอรมันนี. ที่ประเทศบัลคลาเทศอยู่หลายเดือน พอกลับมาเผอิญเป็นช่วงฟองสบู่แตก ว่างงานสิครับแต่เขาว่าคนเรา ถ้ามีฝีมือจริงๆล่ะก็มักจะมีคนมาเลือกเราไปทำงานด้วยเสมอ. ผมมาได้งานในย่านการท่าเรือสัตหีบ จนได้เกษียณอายุไปตามวาระ. อย่างไรก็ดี ? ผมยังไม่เคยลืมกองทัพเรือที่เคยให้โอกาสผมสอบชิงทุนเพื่อไปศึกษาและดูงานที่ต่างประเทศ ถึงห้าหลักสูตร. ผมขอขอบคุณท่านผู้อ่าน ที่ได้อ่านมาจน ถึงบรรทัดสุดท้าย. หวังเป็นอย่างยิ่งว่าท่านอาจจะนำบางส่วนจากประสบการของผมไปใช้ได้บ้างไม่มากก็น้อย โปรดติดตามเรื่องที่ผมจะเขียนต่อไป.
สวัสดีครับ.
โตนี่-ฟาง.
๒๖ พ.ย.๕๔
ความเห็น (2)
...ครับ เห็นด้วยที่ว่าไม่เคยลืมกองทัพเรือ ผู้ให้โอกาส...
สวัสดีครับพี่ขุน..
ผมหายไปจากจอสองวัน กลับมาแล้วครับ เมื่อวานแฟนแวะเยี่ยมน้องสาวที่วัดดา อยุธยาผมจะโทรหาเพราะอยากแวะมาตรวจสภาพน้ำที่บ้านท่านขุนด้วย..เพื่อจะจ่ายค่าเยียวยา เสียดายที่เวลาจำกัดจริงๆแถมลูกชายยืมรถเพื่อนมา ถ้ารถเองยังพอจะชักช้าได้บ้าง เพื่อนก็โทรตามเพราะเรือกำลังจะเข้าจึงหมดโอกาส ต้องขออภัยจริงๆ เรื่องเมลงานศพป้านั้นผมได้รับแจ้งแล้วถ้ามีเพื่อนไปร่วมงานผมยืนยันว่า จะฝากซองไปช่วยงานครับ.
สวัสดีครับ.
โตนี่-ฟาง.
๔ ธ.ค.๕๔