ลูกโง่โง่

มองอดีต ตนเอง กับคุณพ่อ    มีแต่ขอ พ่อก็ให้ อยู่ร่ำไป

กว่าจะคิด สร้างเอง ก็สายไกล       ยังกินใช้ ด้วยบุญพ่อ ที่สร้างไว้

๘ ตุลาคม ๒๕๔๙

พระ พิทยา  ทินนาโภ 

  เป็นคำที่รำพันของลูกชายคนหนึ่งได้นึกถึงพ่อตนเองเมื่อวันเวลาผ่านจากวันที่พ่อซึ่งรักลูกตนเองเป็นอย่างมาก ได้จากไอ้ลูกชายแสนโง่ไม่ได้ความไม่เป็นโล้เป็นพายไปแล้วด้วยเวลาสี่ปีแต่ถ้านับมาจนถึงปัจจุบันก็เก้าปีผ่านไป

  เมื่อตอนเย็นในขณะเดินไปบ้านพักสมาชิกศูนย์หากเดินไปทางเดินเล็กมันก็จะผ่านสถานที่เก็บกระดูกคุณพ่อที่เราในอดีตนั้นจะเรียกว่า"ป๋า" ก็มักจะเดินไปดูหากมันสกปรกก็มักเอามือไปปัดทำความสะอาดบ้างเล็กน้อยวันไหนสบายๆก็เอาผ้าชุบน้ำไปถูบ้างตามแต่โอกาส

  ซึ่งที่มาเขียนตรงนี้ก็นึกถึงความโง่ที่มีนะตอนในอดีตและอารมณ์ท้อแท้หมดความหวัง และความภูมิใจในปัจจุบันในระลึกถึงเมื่อครั้งที่พ่อยังอยู่สิ่งต่างๆที่ท่านนั้นอบรมสั่งสอนให้เรานั้นมีความสามารถและสร้างความคิดให้พอสู้กับปัญหารอบด้านได้อย่างพอไปได้

  เมื่อครั้งยังเป็นเด็กพ่อมักพาลูกชายตัวน้อยๆติดตามไปทำงานด้วยเสมอเมื่อลูกชายยังเด็กให้ลูกชายได้ทำนั่นทำนี่เริ่มจากการเป็นเด็กเดิน เดินซื้อมันไปซะทุกอย่างไม่ว่าใกล้ว่าไกลใครใช้ก็ไป หัดให้ทำงานชิ้นแรกเลยจำได้ว่าทาสีให้ทาสีแต่ยังเล็กมอมแมมกันละทีนี้ แล้วก็ให้หัดงานที่ยากขึ้นตามลำดับโดยไม่ข้ามขั้นให้ในความเป็นลูกให้เป็นเหมือนลูกน้องที่ทำงานทั่วๆไปเวลาพาไปทำงาน แต่พอโตหน่อยก็ไม่อยากไปสิครับมันมอมแมม แต่พอก็ทั้งบังคับทั้งล่อหลอกให้ไปทำงานแต่ก็หาเรื่องบิดเบือนไปเรื่อย

  ก็ยังงงอยู่ว่าเป็นลูกหัวหน้าผู้รับเหมาทำไมต้องให้มาทำงานคนอื่นไม่เห็นต้องทำอะไรเลยนอนอยู่บ้านแบมือขอแต่ตังส์ทำไมต้องทรมารลูกด้วย

  แต่วันนี้มามองเห็นสิ่งต่างๆที่เราเองได้ทำงานตอบแทนต่างมือเท้าให้หลวงปู่ แทนคุณวัด ชุมชนชาวบ้านถิ่นเกิด เป็นสิ่งที่พ่อเพียรพยายามสร้างให้ลูกชายคนนี้โดยแท้ยิ่งในวันก่อนเห็นรูปตนเองยืนบนหลังคา ก็มาคิดเราไม่ขึ้นไปทำก็ได้นี้หว่าแต่ที่ขึ้นไปทำมันเป็นนิสัยที่พ่อเคยพาเราและลูกน้องทำนี่หว่าเมื่อเวลาที่งานสำคัญพ่อจะไม่ทิ้งให้ลูกน้องทำแต่จะทำด้วยและเวลาลูกน้องคนงานไม่พอพ่อก็ทำด้วยเห็นแล้วมองไปเห็นพ่อตัวเองยังจำตอนน้ันได้ว่าท่ายืนทำงานของพ่อเทห์มาก

  ให้ทำงานเป็นแล้วทางด้านความคิดพ่อก็ส่งต่อมาให้ในหลายอย่างทั้งในความเชื่อมั่นในตนเองพ่อเคยถามว่าคิดว่าพ่อจะทำไอ้นี้ได้ไหมแล้วพ่อก็ทำไห้ดู จนติดเป็นนิสัยตัวเราเองไม่ว่าง่ายว่ายากต้องทำไว้ก่อนไม่เป็นหัดเดี๋ยวมันก็เป็นลงมือทำอย่างเดียว

  แถมสิ่งหนึ่งที่พ่อให้ไว้คือลงมือทำไม่ว่ายากง่ายแต่ต้องดูจังหวะให้ดีในแต่ละชิ้นงานอันไหนทำก่อนหลังไม่ให้ทับซ้อนกันจนได้ประโยชน์ไม่คุ้มค่า

  ความรู้พ่อก็ไม่เคยให้ลูกละทิ้งการเรียนไม่ว่าจะสบายไม่สบายถ้าไม่มากก็ต้องไปเรียนยังจำได้มีวันหนึ่งไม่อยากเรียนอยู่หน้าโรงเรียนงอแงพ่อหักไม้ยูคามาตีหน้าโรงเรียนเลยไม่กล้าขาดเรียนเลยหรือแม้แต่อุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซ ชน ตอนอยู่ ป.๑ พ่อลืมของกลับไปเอาที่บ้านให้รอที่ป้ายรถเมล์(ตอนเช้าแม่ไปขายของก่อนแล้วพ่อไปส่งตอนเย็นแม่เลิกงานก่อนก็มารับ) ข้ามถนนรถมอเตอร์ไซ ชนพ่อก็ไม่สนใจไม่ต่อรองเอาข้าเสียหายแล้วมาที่ป้ายรถเมล์ให้รถรับจ้างไปส่งที่โรงเรียนแล้วตัวเองก็ไปหาหมอแล้วค่อยตามไปดูว่าถึงโรงเรียนไหม

  หรือพอโตหน่อย ป.๔ก็ให้ปลุกตอนเช้าแล้วออกไปก่อนแล้วให้ล็อคบ้านเดินไปเอาข้าวที่ร้านข้าวแล้วนั่งรถเมล์ไปเรียนเองกลับเองแต่วันแรกๆพ่อตามไปดู(แม่เล่าให้ฟัง) แต่ก่อนที่จะให้ไปเองพ่อบอกให้จำสถานที่ๆเราจะลงก่อนถึงว่ามีอะไรแล้วนับป้ายที่รถเมล์จะจอดจากน้้นหากไปแรกๆยังจำไม่ได้แล้วไปถึงแล้วให้จำจุดสำคัญที่จะไปถึงที่หมายทุกวันนี้ไปไหนก็ได้หลงก็หาทางไปจนเจอ

  พ่อส่งเสริมการเรียนของลูกมากอยากเรียนถึงไหนค่าเทอมแพงแค่ไหนก็หาส่งได้อย่างความรู้ในด้านต่างที่นำมาใช้ในชีวิตก็มาจากเงินแทบทุกบาทที่พ่อจ่ายใหในตอนน้ัน ใช้คอมพิวเตอร์เป็นทำงานเอกสารได้ ทำงานสำนักงานได้รู้ระบบการจัดการด้านต่าง รู้แนวคิดในการทำงาน

  โอ้พ่อให้มาทั้งนั้นกลางวันเป็นกรรมกรพาสมาชิกทำงานก่อสร้างก็ทำได้บางทีต้องมาทีบัญชีออกเอกสารก็ทำเป็น วางระบบการจัดการกิจกรรมก็ทำได้เอนกประสงค์แบบนี้มันเป็นความดีที่พ่อสรรค์สร้างลูกโง่โง่

  ถึงวันนี้มองสิ่งที่ตัวเองทำได้มีความสามารถมันยังไม่ถึงครึ่งพ่อ(ป๋าชื่น)เลยนี้หว่าและทุกอย่างที่ทำได้นี้มันคือบุญเก่าของพ่อที่ให้ไว้ทั้งนั้นแต่ก่อนจะทำอะไรก็มีแต่ขอ ขออย่างเดียวแล้วก็ได้

  แต่ทุกวันนี้ไม่มีขออะไรก็ไม่ค่อยอยากขอทำเอาเองสบายใจกว่าพ่อเคยบอกขอเขาไม่รู้ว่าจะได้ไม่ได้ทำเองหาเองยังงัยก็ได้

  แต่กว่าจะคิดมาทำเองก็พ่อจากไปแล้วก็หลายปี ซึ่งสิ่งที่สามารถตอบแทนบุญคุณของ"ป๋า"ได้ในวันนี้ก็แค่อุทิศบุญกุศลจากสิ่งต่างที่ได้ทำแล้วให้โยมพ่อในอดีตโยมพ่อเคยพูดคุยกับหลวงปู่ในการช่วยก่อสร้างที่วัดแต่ไม่โอกาสได้ทำสักทีวันนี้ไอ้ลูกชายมาทำแทน"ป๋า"แล้ว

ไอ้ลูกชายของ"ป๋า"

รูปที่นึกถึงป๋า