วันนี้หัวหน้าทักเรื่องทรงผมที่ไปตัดมาใหม่ จริง ๆ เริ่มต้นก็ไม่น่าจะมีอะไรมากเกี่ยวกับผมบนหัวเหม่ง ๆ อันนี้ แต่บังเอิญมีบางเรื่องที่คาใจผมอยู่ ก็เลยได้คุยกันเพื่อขอข้อคิดเห็นในสิ่งที่ติดอยู่ในใจ
ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ช่างตัดผมที่เป็นช่างประจำ ไม่ได้อยู่ที่ร้านที่ไปตัดประจำ ไม่ได้อยู่ที่ราคาที่เพิ่มขึ้นจากเดิม แต่อยู่ที่ เด็กสระและเป่า เฉพาะคนที่มาทำให้ผมในวันนั้น...
สิ่งที่สัมผัสได้ในวันนั้น คือ การสระ การเป่า การพูด การถาม ของเด็กที่มาทำให้ มันช่างดูหยาบจริง ๆ ไม่นุ่มนวล เบา และให้เกียรติผมในฐานะลูกค้าเหมือนกับช่างประจำเลยแม้แต่นิดเดียว การสระ ก็ขยำ ๆ รวก ๆ จนเสร็จ (ดีนะที่ไม่ใช้เล็บจิกหนังหัวถลอก) ก่อนเป่าผม ถามว่าหวีไปด้านไหน พอบอกว่าหวีไปทางซ้ายก็ใช้มือตบ ๆ ไถ ๆ หัวเรายังกับทำให้เด็ก (ทั้ง ๆ ที่เขาดูเด็กกว่าเรามาก) การเป่าผมแล้วใช้หวี ก็เอาหวีมาเคาะบนหัวป๊อก ๆ แบบชุ่ย ๆ สุด ๆ ...
ณ เวลานั้นก็ได้แต่ถามตัวเองว่า ทำไมเด็กคนนี้ทำงานหยาบสิ้นดี น่าจะเป็นเด็กใหม่ เพราะเจอเป็นครั้งแรก นึกในใจว่าเราควรจะพูดเตือนเขาโดยตรงดี หรือจะแกล้งแซวกับเจ้าของร้านหรือช่างตัดผมดีว่า "เด็กมือใหม่ทำผมแร๊งแรง" แต่พอนึกไปนึกมา ก็มีอีกมุมว่า ถ้าคุยกับเด็กคนนี้ตรง ๆ เขาอาจจะรับไม่ได้ ไม่พอใจ หรือถ้าไปคุยกับเจ้าของร้านหรือช่างตัดผมประจำ เขาอาจจะไปตำหนิเด็กถึงขนาดให้ออกจากงานรึเปล่าก็ไม่แน่ใจ ฉะนั้น เพื่อความปลอดภัยของเด็กคนนั้น ผมก็เลยเลือกไม่พูดอะไรดีกว่า คิดแต่เพียงว่า คราวหน้ามาอีกคงไม่ให้เขาทำให้อีกแล้ว หรือไม่ก็ ถ้าเขาทำอาการนี้กับคนอื่น ก็ค่อยให้คนอื่นเขาเตือนกันเองดีกว่านะ เราอย่าพูดอะไรน่ะดีแล้ว
ประเด็นนี้ หัวหน้าให้ความเห็นว่า การพูดอะไรสักอย่าง ถ้าตัวเด็ก หรือเจ้าของร้านเป็นคนที่เปิดกว้างยอมรับคำติ คำชม ไว้สำหรับการพัฒนาก็จะดีสำหรับการพูด แต่ถ้าเขาไม่ยอมรับฟัง แล้วแถมจะลงโทษเด็กแรง ๆ เราก็จะรู้สึกผิดอีกไม่น้อย แต่อีกมุม ถ้าไม่มีใครกล้าพูด แต่คิดว่า ร้านนี้ทำไม่ดี แล้วเปลี่ยนไปร้านอื่น ก็จะเป็นผลเสียต่อร้านไม่น้อยเช่นกัน แต่เอาสรุปเข้าจริง ก็ไม่พูดดีกว่า ...
ประสบการณ์ผมมีหลาย ๆ ครั้งที่พบว่าการเป็นผู้บริโภคก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ นะ มีเงินมากมาย แต่เจอสินค้าและบริการที่ไม่ดี เจอการผูกขาดเพียงแค่ร้านเดียว หรือ การเกรงใจกันมากเกินไป เราก็อาจจะได้รับสินค้าและบริการที่ไม่คุ้มกับค่าของเงินที่เราต้องจ่ายไป
แต่อย่างไรก็ตาม ขออย่าให้ใครมาเอารัดเอาเปรียบเรา และเราก็อย่าไปเอารัดเอาเปรียบเขาเป็นดีที่สุด อยู่กันแบบพึ่งพากันและกัน ให้เกียรติกัน ดูแลกัน เป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเวลานี้และสังคมนี้
อ.ขจิตครับ ผมยังติดใจช่างอยู่อ่าครับ เลย "นิ่งเสียตำลึงทอง" ครับ 5555