น้ำท่วม "น้ำไหลแรง น้ำลดแห้ง น้ำขังนิ่ง"

 

 

 

         น้ำท่วมท่าท่วมทุ่งจนยุ่งเหยิง

น้ำไหลแรงใจพรั่นขวัญกระเจิง

บ้างเปิดเปิงเตลิดต้องทิ้งเรือน

        ทิ้งทั้งห่วงอาลัยในสินทรัพย์

อยากจะกลับได้แค่คิดดังมีดเฉือน

อีกกี่วันกี่สัปดาห์หรือเป็นเดือน

จึงจะเยือนกลับเหย้าเฝ้าแต่มอง

   สิ่งที่เห็นยามน้ำแรงใช่แกล้งว่า

คือคุณค่าของน้ำใจไทยทั้งผอง

ต่างช่วยเหลือเกื้อกูลกันปันปรองดอง

ตามครรลองนิสัยไทยแต่โบราณ

         น้ำแห้งลดทุกข์วายคลายเดือดร้อน

ภาพสะท้อนคราบน้ำตาน่าสงสาร

ค่อยลืมเลือนจางหายไปตามกาล

ความเบิกบานเสียงหัวร่อพอมีมา

         น้ำขังนิ่งมีสิ่งแทรกให้แตกร้าว

คือเรื่องราวความคิดจิตกังขา

น้ำขังนิ่งไม่ไหลลดตามเวลา

เกิดปัญหาไม่เข้าใจใช้กำลัง

         พวกหนึ่งป้องปิดกั้นกันน้ำเข้า

พวกหนึ่งเร้ารุมทลายคลายน้ำขัง

บ้างตัดพ้อก่อชนวนความชิงชัง

ต้องรีบยั้งตัดไฟแต่ต้นลม

         น้ำไหลแรง  น้ำลดแห้ง  น้ำขังนิ่ง

ล้วนทุกสิ่งมีเหตุที่เหมาะสม

แก้ปัญหาด้วยปัญญาน่าชื่นชม

ไทยเกลียวกลมสามัคคีย่อมดีเอย.

                  ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ  บุญยศ