บันทึกของปฐพี 4/2

           ตั้งแต่เกิดมาผมมีพ่อ2คนซึ่งผมมีทั้งพ่อแท้ๆและพ่อเลี้ยงแม่ผมเลิกกับพ่อผมตอน  5ขวบ ตอนเด็กๆ ผมก็มักถามแม่ว่า "ทำไมแม่ไม่กลับไปหาพ่อ" แม่มักบอกผมว่าคิดถึงก็จะไปหาเองเขามักว่าพ่อเลี้ยงใจร้ายซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจในคำพูดของเพื่อนๆ  เลยโดยการเชื่อใจเขาเวลาเท่านั้นที่จะเผยความจริงพ่อทั้ง 2 ของผมมีลักษณะแตกต่างกันแต่ก็เป็นคนดีทั้งคู่  แต่แนวทางการสอนไม่เหมือนกัน  พ่อแท้ๆ ท่านเป็นคนใจดี ขี้เล่น ท่านมีการสอนโดยใช้วาจาจะมีแง่คิดซ่อนอยู่เสมอ เช่น ตอนเด็กๆ ผมมักเล่นกับน้องที่เป็นลูกป้าของผม เวลาเล่นฟันดาบเขามักพลาดมาโดนผมพ่อ ผมจึงบอกห้ามทำน้องคืนเพราะว่าน้องคือน้อง  ซึ่งสอนการให้อภัยกันและกัน  ส่วนพ่อเลี้ยงของผมจะสอนอีกอย่างหนึ่งท่านเป็นคนขยัน ใจดี  แต่ทำไมไม่รู้เวลาเห็นท่านก็รู้สึกกลัว ท่านมักจะสอนว่า "อย่าเป็นคนขี้เกียจ" เวลาเห็นผมนั่งเล่นคอมหรืออยู่เฉยๆ ท่านไม่ชอบ เพราะมันทำให้เราขี้เกียจหรือเป็นสันดานที่ไม่ดีนักท่านชอบด่า  แต่ผมไม่คิดว่าเป็นคำด่าผมคิดว่าเป็นคำสอนมากกว่า  ท่านมักจะให้ผมดูแลทำงานบ้านเพราะโตไปจะได้ไม่ลำบาก  หรือบางครั้งให้ผมไปช่วยงานบางอย่างอาจจะตัดเหล็ก ซ่อมแอร์หรือเครื่องถ่ายเอกสาร  เป็นการฝึกและท่านจะบอกว่า..กว่าพ่อจะได้เงินมาแต่ละบาทตั้งแต่เกิด  ผมอยู่กับพ่อเลี้ยงมากกว่าพ่อที่แท้จริงซะอีก  แม่ผมพามาอยู่ด้วยตอน 5 ขวบ  จริงที่ไปเยี่ยมพ่อแท้ๆ อาจจะเดือนละครั้ง หรืออาทิตย์ละครั้ง เชื่อว่าทุกคนเกิดมามีทุกข์นี่คือเรื่องจริงมีความสุขมากไปก็ไม่ดีทุกข์มากไปก็ไม่ดีมีความสุขปนทุกข์เหมือน พิณสามสายเช่นกัน

            สิ่งที่อยากขอโทษ คือ ผมเป็นคนขี้เกียจผมไม่เอาไหน ผมชอบโกหก เป็นคนไม่มีความจริงจังในชีวิต ทำให้พ่อแม่ต้องเสียน้ำตามาหลายครั้ง  ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ผมทำอะไรให้พ่ออย่างไม่เต็มความสามารถ  เพราะความขี้เกียจของผม  ทำให้พ่อไม่ชอบใจ ....อีกเรื่องที่ผมไม่อยากให้พ่อแท้ๆ ..ผมรู้คือ ผมสูบบุหรี่  ซึ่งพ่อผมเคยบอกว่า  สังคมรังเกียจ   ไปไหนมาไหนใครเห็นเขาก็ไม่ชอบ  ไปจีบสาวแข่งกับคนไม่สูบบุหรี่ก็สู้เขาไม่ได้หรอก   เพราะพ่อของผมท่านก็เคยสูบมาเช่นกันแต่ท่านเลิกได้  ท่านดีใจมากที่เลิกได้และไม่อยากให้ผมไปติดมันอย่างท่าน  ผมอยากขอโทษหลายสิ่งหลายอย่าง  แต่พูดเพียงลมปากแต่ไม่ปฏิบัติตัวใหม่ก็ได้แค่พูดถูกไหมครับ....

          และเรื่องที่ผมอยากขอโทษคือผมเป็นคนโกหกเก่ง  ซึ่งบางเรื่องไม่ให้รู้จะสบายใจกว่า  แต่ก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับเพื่อน  ซึ่งผมเป็นคนชอบเที่ยว  แต่ก็บอกพ่อว่าขอเงินไปทำงานอย่างโน้นอย่างนี้ซึ่งเป็นเรื่องจริงอยู่ 70%  เวลาท่านด่าผมหรืออะไรผมผมแอบด่าในใจบางครั้งซึ่งมันไม่ใช่เรื่องดีเลยสำหรับผม ผมอยากขอโทษ...ทุกคนเกิดมาไม่ได้ดี 100% กันทุกคนหรอกต้องมีด้านดีและด้านเสียบ้าง  แต่ด้านไหนจะมากกว่ากัน  ขึ้นอยู่กับตัวเรา   แต่การขอโทษก็ทำให้รู้สึกดีทั้งตัวผมเอง   แต่ผมคิดว่ากรรมที่ก่อขึ้นนี้ยังไงก็ต้องรับอยู่ดีเหมือนกับ(ปลูกพืชเช่นใดย่อมได้เช่นนั้น)แล้วแต่กรรมใครก่อไว้แต่ผมคิดว่าผมต้องชดใช้อยากมากแน่นอนไม่ช้าก็เร็ว  ผมอยากขอโทษครับ  

          การขอโทษเป็นสิ่งที่ดี  ให้อภัย  ไม่อาฆาตต่อกัน   ผมเชื่อว่าทุกคนเป็นคนดีไม่ต้องให้คนอื่นหรือพ่อแม่ชม   ให้ตัวเองเป็นคนดีก็พอ   พ่อแม่ไม่หวังพึ่งเราเท่าไหร่   ท่านขอให้ในอนาคตเราดูแลตัวเองให้ท่านก็คิดว่าท่านทำหน้าที่เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี    เหมือนคำกล่าวที่ว่า..บุญคุณไม่ต้องทดแทนแต่อย่าทรยศ....

          ถึงแม้เรื่องที่อยากขอโทษจะไม่เยอะแต่ว่าผมก็อยากกลับไปคิดว่าการขอโทษเป็นสิ่งดีแต่เราควรคิดว่าก่อนทำ  ..ทำไมไม่คิดเสียก่อน....

[กอซาง (จิต วิญญาณ)]

สาธุ อ่านแล้ว ดีแล้ว แชร์ความเห็นให้คนได้อ่านอีกมากมาย ดีแล้ว.. เรื่องราวน่าอ่าน.. เป็นประโยชน์และแง่คิดทีเดียว...

[นายปฐพี. แสวงผล]

โอ ผมจำแทบไม่ได้เลยได้เห็นทีไรก็อดยิ้มไม่ได้เลยครับขอบคุณครับ