"ความรัก...กับวันวัยที่ผันผ่าน" ... (ความรักเท่าที่รู้ : นิ้วกลม)
บังเอิญเปิดหนังสือ "ความรักเท่าที่รู้" ของ "นิ้วกลม" ซึ่งยังอ่านไม่จบระหว่างการนอนพักผ่อนในบ้าน พลิกแล้วพบตอน "ความน่าจะรัก" ที่ "นิ้วกลม" เขียนเล่าถึงความเรียงจากคุณหมิง เชียงใหม่ ที่เขียนเรื่อง "ความรัก" เอาไว้อย่างน่าคิด โดยเฉพาะวัยอย่างผมที่คิดแล้วก็ว่า จริง!
นิ้วกลม เล่าไว้ดังนี้ครับ
ความเรียงเกี่ยวกับความรักในบรรทัดถัดไปนี้เป็นของคุณหมิง จากเชียงใหม่
เธอตั้งชื่อไว้ว่า "ความรัก...กับวันวัยที่ผันผ่าน"
นับเป็นความรักของอีกวัยหนึ่ง ที่น่าจะล่วงเลยวัยหนุ่มวัยสาวมาแล้ว จึงได้ย้อนกลับไปครุ่นคิดและทบทวนกับความรักในวันนั้น แล้วนำมาเทียบเคียงกับชีวิต ณ ขณะนี้ เชิญชวนให้อ่านกันดูครับ
...
คนบางคนไม่ได้เกิดมาเพื่อให้ใช้ชีวิตร่วมกับเรา แค่เกิดมาเพื่อให้เราได้เรียนรู้กับคำว่า "รัก"
เคยถามตัวเองในวันที่ว่างเปล่าบ้างไหมว่าทำไม "รักใหม่" ไม่เคยรักได้จับใจเหมือน "รักเก่า"
เพราะ...เรารักคนนั้นมากกว่าคนนี้
เพราะ...คนนี้ไม่ดีเท่าคนนั้น
เพราะ...อะไรต่าง ๆ นานาที่เคยนั่งคิดทบทวนในวันที่เปล่าดาย
จริง ๆ แล้วอาจเป็นเพราะแค่เราโตขึ้น เข้มแข็งขึ้น มีเหตุผลในชีวิตมากขึ้น
ตอนที่เรายังเด็กกว่านี้ ความรักแทบจะคือทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิต
ความรักอยู่เหนือเหตุผล ดังนั้น ความรักในวันนั้นจึงได้ร้อนแรง รักแรง เกลียดแรง เนื่องจากว่าเราไม่ได้ใช้ "สมอง" เพื่อสั่งการให้รัก แต่เราใช้ "หัวใจ" ล้วน ๆ
ตอนที่ผิดหวัง อกหัก หัวใจยังรู้สึกได้จริงจากอาการหัวใจกระตุก เจ็บจี๊ด ๆ อยู่ข้างใน ร้องไห้อย่างไรก็ไม่สามารถบรรเทาเบาบางอาการเหล่านั้นไปได้ มีเพียงกาลเวลาเท่านั้นที่จะทำให้เราค่อย ๆ ดีขึ้นจากอาการเจ็บจี๊ดในอกไปได้
และเมื่อเราสามารถผ่านอาการเจ็บนั้นมาได้ หัวใจได้สร้างกลไกอัตโนมัติขึ้นมาเพื่อให้มีความระมัดระวัง เพื่อถนอมหัวใจดวงน้อยที่เคยมีบาดแผลดวงนั้น บางครั้งความระแวดระวังก็แปรเปลี่ยนเป็นความระแวงในความรักครั้งใหม่
เมื่อโตขึ้น เราไม่ได้มีชีวิตอยู่แค่เพียงเพื่อความรักแบบหนุ่มสาวเท่านั้น แต่ความรับผิดชอบต่อครอบครัว หน้าที่การงาน สังคม บีบบังคับให้เราต้องแบ่งเวลาและความรู้สึกเข้าไปดูแลด้วย
จึงทำให้จากที่เคยทุ่มเทให้ความรักโดยขาดสติเปลี่ยนเป็นความยับยั้ง ใช้สติใคร่ครวญมากขึ้น
เมื่อเราคิดเยอะขึ้น เราจะเข้าใจว่า "ความรัก" ไม่ใช่ทุกสิ่งของชีวิต
การที่ไม่มีงานทำ ไม่มีเงินใช้ พ่อแม่แก่เฒ่าและเราต้องดูแล ในบางครั้ง ยังมีความสำคัญมากกว่าความรักของเรา
คงเพราะหลาย ๆ เหตุผลประกอบกัน จึงทำให้เรารู้สึกโหยหาความรักในอดีต คนรักเก่า วัยวันที่ผันผ่าน เพราะไม่ว่าอย่างไร ความรักในครั้งนั้นก็ไม่สามารถกลับคืนมาได้อีก
สิ่งที่จับต้องไม่ได้ หรือไม่มีวันจะหวนกลับมาได้อีก ก็ย่อมจะเย้ายวนใจให้เราโกหก อยากกลับไปครอบครอง
อีกครั้ง...
ลองคิดกันต่อเล่น ๆ ดูดีกว่าว่า ถ้าสามารถย้อนเวลากลับไปได้ คุณอยากจะแลกความรักในปัจจุบัน เพื่อดึงความรักและคนรักในอดีตกลับมาหรือไม่
และเราจะสามารถร่วมใช้ชีวิตกับคนรักในอดีตได้อย่างมีความสุขเหมือนกับที่เราฝันไว้หรือเปล่า
แค่คิด...
ก็รู้สึกกลัวที่จะต้องตอบแล้ว
...
..................................................................................................................................
เป็นเรื่องที่น่าแปลกดีเหมือนกันครับว่า วันนี้ได้มีโอกาสคุยกับคนสำคัญทางปลายสาย ผมได้มีโอกาสพูดคุยกันเรื่องทำนองนี้เหมือนกันว่า ด้วยวัยขนาดผมนี้ "ความรักในวันนี้" ไม่เหมือน "ความรักในวันวาน"
หลาย ๆ เรื่อง มีเรื่อง "ความรับผิดชอบ" มาก่อน "ความรัก"
อกหัก ผิดหวัง มา ก็ก่อให้เกิดกลไกความระมัดระวังตนเองมากขึ้น ที่เรียกว่า "สติ"
ทุกอย่างคงต้องปล่อยไปตามธรรมชาติ เพราะเราเองไม่สามารถไปบังคับใครให้มารักเราได้ เราเองก็เพียงแต่ดำเนินชีวิตตามธรรมชาติเช่นกัน ไม่คาดหวังสิ่งใด เพราะ "หัวใจเขา ไม่ใช่ ของเรา" ก็ขนาดหัวใจตัวเราเอง บางทีก็ยังบังคับกันไม่ได้
ว่าไหมครับ ;)...
...
ประสบการณ์ ผ่านมา คือทบทวน
หัวใจรวน บ่อยครั้ง หยุดยั้งได้
ด้วยความรัก จักมี ต่อนี้ไป
ความมั่นคง ในใจ ตราบเท่านาน
ก็แค่รู้ เธอสุข เพียงเท่านี้
จักไม่มี เสียงใด มาขับขาน
ด้วยหัวใจ ความรัก ที่เบ่งบาน
ตราบด้วยกาล ตราบด้วยเธอ เป็นนิรันดร์
...
อ่านหนังสือตอนนี้แล้ว คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาจังเลยนะครับ ;)...
ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
บุญรักษา ครับ ;)...
..................................................................................................................................
ขอบคุณหนังสือดี ๆ
นิ้วกลม. ความรักเท่าที่รู้. กรุงเทพฯ : มติชน, ๒๕๕๔.
ความเห็น (15)
คนบางคนไม่ได้เกิดมาเพื่อให้ใช้ชีวิตร่วมกับเรา แค่เกิดมาเพื่อให้เราได้เรียนรู้กับคำว่า "รัก"
แล้วก็จากไป...........
กาลเวลาที่ล่วงเลยผ่านมา จึงสอนให้ความรักของเราเปลี่ยนแปลงไป
เมื่อมีรักใหม่จึงเป็นข้อเปรียบเทียบ ทำให้เราคิดถึงความรักในวันวานกับวันนี้ค่ะ
ถึงอย่างไรก็มองความรักให้เป็นสิ่งสวยงามแล้วกันนะคะ
- เพียงสายลมพัดผ่านสะท้านหนาว
- เพียงชั่วคราวร้าวรานถึงปานไหน
- ยามโลกร้างอย่างนี้ไม่มีใคร
- จะหนาวในใจเหน็บยิ่งเจ็บนาน เอย
"อาจมีแม้สักหนที่โหยหา
หรือบางครา ห่างหายให้คิดถึง
หวังแค่เพียงเธอนั้นยังคนึง
คิดถึงฉันบ้าง ได้มั้ยคนดี"
แวะเอากลอนสมัยแอบรักเป็นใหม่ๆมาร่วมแจมครับ อ่านเรื่องราวข้างบนแล้วมองย้อนดูตนเอง แล้วก็อดแอบอมยิ้มคนเดียวไม่ได้ครับ
บทความนี้ให้คำตอบของคำถามที่เคยมีในใจมานานค่ะ ...โดนจริง...
คงต้องอยู่กับปัจจุบันให้มีความสุขที่สุดค่ะ
พยายามเปรียบบเทียบให้น้อยลง
มองให้เห็นถึงสิ่งดีๆที่อยู่ข้างหน้า
ดั่งประโยคฮิต ของท่าน ว. "Happiness is Here and Now"
เวลาเรามีไม่มากค่ะ...
"ความรักยังเป็นสิ่งที่สวยงาม" ครับพี่นก NU 11 ;)...
ขอบคุณมากครับพี่
...
ความหนาวเหน็บเจ็บใจไปอีกนาน
เมื่อวันวานผ่านเลยดูลับล่วง
ความรู้สึกนึกคิดในจิตทรวง
มิใหญ่หลวงที่เคยคิดลิขิตเรา
...
ขอบคุณมากครับ ท่านอาจารย์ โสภณ เปียสนิท ;)...
ใช่เลยครับ คุณ Peter p ;)...
เรื่องเล่าวันเก่า อ่านแล้วก็ยิ้มไปว่า เราเคยคิดและเป็นเช่นนั้นจริง ๆ
ขอบคุณบทกลอนสมัยแอบรักครับ ;)...
"อยู่กับปัจจุบันขณะ" เป็นตามนั้นจริงด้วยครับ คุณ ดอกไม้ ;)...
ไม่คิดถึงอดีตให้ไม่สบายใจ ไม่คิดล่วงหน้าไปถึงอนาคตที่ยังไม่ถึง
ขอบคุณมากครับ ;)...
"อยู่กับปัจจุบัน" ดีที่สุดจริง ๆ ค่ะอาจารย์
แหม ดอกหญ้าน้ำ สงสัยจะมีประสบการณ์เรื่องนี้เยอะนะครับ ;)...
เลยเข้าใจธรรมเลยเนี่ย ;)...
ลองคิดกันต่อเล่น ๆ ดูดีกว่าว่า ถ้าสามารถย้อนเวลากลับไปได้ คุณอยากจะแลกความรักในปัจจุบัน เพื่อดึงความรักและคนรักในอดีตกลับมาหรือไม่และเราจะสามารถร่วมใช้ชีวิตกับคนรักในอดีตได้อย่างมีความสุขเหมือนกับที่เราฝันไว้หรือเปล่า
น่าคิด ท้าทายไม่น้อย ทีเดียว เมื่อถึงเวลานั้นจริงๆคงต้อง บวก-ลบ -คูณ- หาร ให้มากๆ
ประสบการณ์อันน้อยนิดค่ะ
เห็นข้อความที่เมนต์มาบอกว่า
อยู่กับปัจจุบัน เลยขอสนับสนุนด้วยอีกคนค่ะ กิกิ
ชวนคิดแบบประเทืองปัญญากันเลยครับ พี่ กานดา น้ำมันมะพร้าว ;)...
ขอบคุณมากครับ
ดีมาก ลูกศิษย์ก้นกุฏิ ดอกหญ้าน้ำ ;)...
ขอบคุณครับ
ขอบคุณสำหรับหนังสือที่ดีค่ะ ฝันดีราตรีสวัสดิ์