พุทธิจิตวิทยา
หลังจากที่ใช้ชีวิตแบบสบายเสียหลายวันกับการยืมรถมอเตอร์ไซด์ของน้องติ๊กมาใช้ขี่กลับหอตอนกลางคืนเวลาทำงานดึก ๆ
เมื่อคืนเป็นคืนแรกในรอบสัปดาห์ที่ได้เดินสูดอากาศอันแสนบริสุทธิ์ยามค่ำคืน
สูดลมหายใจยาว ๆ กับการเดินระยะทางประมาณ 1 กิโลเมตร ช่างเป็นสิ่งวิเศษที่หาได้ใกล้ ๆ ตัวจริง ๆ ครับ
เดินไปคิดไป คิดถึงสิ่งต่าง ๆ โดยเฉพาะแผนชีวิตและแผนการทำดุษฎีนิพนธ์ซึ่งจะเป็นภาระงานที่จะดึงเอาศักยภาพต่าง ๆ ของตนเองออกมาให้ได้มากที่สุด
ครั้นเมื่อกลับถึงหอพัก จัดการภารกิจส่วนตัวเสร็จก็ได้ล้มตัวลงนอน สิ่งวิเศษที่เกิดขึ้นตามมานั้นก็คือการได้คิดเกี่ยวกับความเป็นไปของสรรพสิ่ง โดยเฉพาะความผิดพลาดของกระบวนการ PAR ที่เกิดขึ้น
เราทำอะไรตรงไหนผิดหรือพลาดไปนะ
เวลาผ่านไปไม่ถึง 10 นาทีกับการนอนพลิกไปพลิกมา (กลิ้งไปกลิ้งมา) คำตอบนั้นก็เกิดขึ้นได้โดยบัดว่า
เราดันไปใช้เทคนิคทางด้าน “จิตวิทยาธุรกิจ” เข้ามาผนวกกับกระบวนการ PAR นี่เอง จึงทำให้กระบวนต้องล้มแบบไม่เป็นท่า เราก็เครียดคนอยู่ในกระบวนการก็เครียด
ความคิดนี้ผมได้แต่ใดมาย้อนกลับไปเมื่อคืน ก่อนที่จะปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ ตอนนั้นก็ประมาณห้าทุ่มเศษ ๆ ผมได้เข้าไปอ่านบันทึกของ Dr.Ka-poom ซึ่งตอนนั้นอ่านได้ไม่ละเอียดเท่าใดนัก เพราะดวงตาเริ่มใกล้จะปิด แต่คำที่ติดอยู่ในหัวสมองที่นำมาคิดต่อในขณะนั้นก็คือคำว่า “พุทธิปัญญา”
หลังจากนั้นก่อนกลับบ้านก็ได้แวะเวียนไปเยี่ยมศูนย์รวมข้อมูลของตนเองเพื่อตรวจสอบถึงสิ่งต่าง ๆ ว่ามีเพื่อน ๆ พี่ท่านใดมาแสดงความคิดเห็นส่งท้ายก่อนที่ผมจะปิดเครื่องในคืนนี้หรือเปล่า
ผมก็ได้ไปพบกับ ข้อแสดงความคิดเห็นที่อ่านแม้เพียงบรรทัดแรกก็สะดุดกับคำที่ Dr.Ka-poom ให้พูดไว้ว่า
“ใช้การสนทนาธรรมเลยเหรอคะ”
ตอนนั้นเมื่ออ่านเสร็จก็ยังมิได้ตอบอะไรท่าน Dr.Ka-poom ไป เพราะรู้ว่าตอนนี้ร่างกายกับสมองเริ่มไม่ค่อยสัมพันธ์กันเท่าไหร่ จึงปิดเครื่องแล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อเตรียมตัวกลับ
พอกลับมา ก็คิดไปคิดมาอยู่หลายตลบว่าจะเปิดเครื่องตอบ Dr.Ka-poom ไปเลยดีไหม แต่ตอนนั้นก็ห้าทุ่มครึ่งแล้ว เครื่องก็ปิดแล้ว กลับหอเลยดีกว่า ผมก็เลยต้องค้างคำตอบไว้ตรงนั้นมิได้ตอบไปตอนนั้น
ซึ่งสิ่งที่อยากตอบ Dr.Ka-poom ก็คือ
ที่ใช้คำว่า “สนทนาธรรม” เพราะธรรมเป็นสิ่งที่ดีงามทำแล้วมีความสุข ดังนั้นการสนทนาเรื่องใด ๆ ก็ตามที่เป็นสิ่งดีงามทำแล้วมีความสุข ผมจึงขออนุญาตเรียกว่า “สนทนาธรรม”
ในช่วงของการเดินสูดอากาศกลับหอพัก คำถามเหล่านั้นโดยเฉพาะเรื่องของธรรมกับพุทธิปัญญา ก็วนเวียน อยู่ในสมองจนกระทั่งกลับมาล้มตัวลงนอนก็ยังเวียนว่ายอย่างไม่รู้จบ
จากคำตอบที่ค้างคาใจไม่ได้ตอบ ผนวกกับการที่ได้สติจากการสูดอากาศอันบริสุทธิ์ พอสิ่งต่าง ๆ นั้นมาถึงจุดสมดุลแห่งความคิดแล้วคำตอบนั้นก็ผุดขึ้นมาในทันใดว่า
ทำไมเราถึงไปเลือกใช้จิตวิทยาทางธุรกิจ แทนที่เราจะเลือกใช้หลักการทางพุทธธรรมหรือ “พุทธิจิตวิทยา” มากกว่า
เพราะที่เราเคยทำมาสำเร็จมาเมื่อก่อน เราก็ใช้หลักการทางพุทธธรรมเป็นฐานในการส่งเสริมจิตมาตลอด ทั้งในส่วนของสำนักงานจังหวัดก็ดี ในส่วนของสหกรณ์จังหวัดอุตรดิตถ์ก็ดี หรืออย่างยิ่งกับท่าสักก็ดี เราก็นำแนวทางของท่านพุทธทาส และแนวทางของท่านพระธรรมปิฎกมาใช้ตลอด และก็ได้ผลตลอดเช่นเดียวกัน เปลี่ยนปุ๊บ ผิดปั๊บ เวลาที่ทำอะไรผิด สิ่งผิดจะสอนเราเสมอว่าสิ่งที่นั้นคืออะไรและสิ่งที่ได้จากสิ่งที่ผิดสอนเรานั้นก็คือ “ปัญญา” นั่นเอง
บทเรียนครั้งนี้จึงสอนให้รู้ว่า...
"ธรรม" เป็นสิ่งที่ดีงามและมีความสุข
"ธรรม" ให้จิตดีงามและมีความสุข
"ธรรม" คือสิ่งที่ประเสริฐสุดกว่าหลักการใดที่มนุษย์สามารถใช้สมองคิดวิเคราะห์ออกมาได้
เพราะธรรมเป็นสิ่งที่ออกมาจากจิต เกิดด้วยการปฏิบัติ ย้อนกลับทบทวนในสิ่งที่ปริยัติ
แล้วกลั่นออกมาเป็นปฏิเวธ
“พุทธิจิตวิทยา”
ผ่องถ่ายเข้าไปสู่จิต
ใช้พุทธเป็นฐานแห่งจิต
ซึ่งจะทำให้สรรพสิ่งนิ่งและมั่นคง
ธรรมนำไปสู่ความศานติสุข เป็นความจริงแท้ฉันใด
ชีวิตที่มีความสุข ก็ต้องอยู่บนฐานของพุทธธรรมฉันนั้น ซึ่งเป็นความจริงแท้เช่นเดียวกัน
พลังความรู้จงสถิตอยู่กับท่านตลอดไป
ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ
28 สิงหาคม 2549
ความเห็น (4)
- หลังจากที่อยู่ที่นี่มาสองเดือนก็ไม่น่ากลัวครับ มีน่ากลัวอย่างเดียวก็คือ "น้องหมา" ครับ ว่าไปก็ไม่น่ากลัวครับแต่ก็น่ารำคาญนิดหน่อยครับ เพราะเวลาเดินกลางคืน "น้องหมา" ก็ชอบเห่าหน่อยครับ
- นักศึกษาที่นี่และคนที่นี่ใจดีมากครับ บางครั้งเดินไปได้สักหน่อยก็จอดรถถามว่าไปไหนแล้วก็ชวนขึ้นรถแล้วก็พาไปส่งครับ
- อาจจะเป็นเพราะผมเป็นผู้ชายด้วยมั๊งครับ ก็เลยไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่ครับ แต่ถ้าเป็นสาว ๆ อาจจะต้องระวังเพิ่มขึ้นครับ
- ขอบพระคุณมาก ๆ ครับที่นายบอนแวะเข้ามาเยี่ยมเยียนครับ ถ้ามีโอกาสจะขออนุญาตไปเยี่ยมเยียนที่ มมส. บ้างนะครับ เพราะเห็นพลังจากบล็อกของ มมส. อย่างมากมายเลยครับ
- ขอพลังความรู้จงสถิตกับท่านตลอดไปครับ
- เข้ามาสนทนาธรรมด้วยคนค่ะ
- เคยไป อุบลเมื่อช่วงแห่เทียนเข้าพรรษาที่ผ่านมาค่ะ จองโรงแรมที่ดีไม่ทัน ได้ไปนอนโรงแรมที่ไม่ค่อยจะดีเลย แต่เขาฉวยโอกาสเก็บในราคา 800 บาท ทั้งที่ปกติโรงแรมนี้ราคา 300-450 บาทเองคะ
- ไปทานก๊วยจั๊บที่อุบล ที่ร้านชื่อว่าก๊วยจั๊บชาววัง คนเยอะมาก และอร่อยจริง ๆ
- แต่เสียดายไม่ได้แวะไปชม ม.อุบลค่ะ
- ขอบพระคุณมาก ๆ ครับคุณสุชานาถที่ที่เข้ามาสนทนาธรรมครับ
- แหม เสียชื่อคนอุบลฯหมดครับ โรงแรมไหนนะ ไม่ดีเลย
- ใช่แล้วครับ ก๋วยจั๊บที่นี่แปลกมาก ๆ
- ตอนแรกผมไปไปทานก็งงครับ ๆ ว่านี่เขาเรียกว่าก๋วยจั๊บเหรอ พอดีเคยเห็นแต่ก๋วยจั๊บแถว ๆ บ้านครับ
- ก๋วยจั๊บที่นี่เส้นจะเป็นเส้นกลมขาว ๆ เล็ก ๆ แล้วใส่กระดูกหมูใช่หรือเปล่าครับ หรือบางครั้งก็ใส่น่องไก่
- ผมถามคนแถวนี้เขาเรียกกันว่า "ก๋วยจั๊บญวณ" ครับ แต่ก็อร่อยไปอีกแบบครับ
- ถ้าเกิดคราวหน้ามา จะขออนุญาตเป็นไกด์พาเที่ยวชม ม.อุบลฯ ครับ แล้วก็จะไปจัดการพวกทำให้จังหวัดเสียชื่อครับ
- ขอพลังความรู้จงสถิตกับท่านตลอดไปครับ