เสียงกระซิบที่ต้องทิ้ง vs เสียงกระซิบที่ต้องสร้าง

‎…เสียงนกเสียงกาข้างนอกดังแค่ไหนก็ไม่อาจทำให้คุณท้อ

ถ้าไม่ได้รับความร่วมมือจากเสียงกระซิบในหัวของตัวเอง!

…..เกิดมาในโลกนี้  เป็นธรรมดาที่เราต้องอยู่กับส่ำเสียงแห่งความไม่พอใจ

เสียงจากความรู้สึกไม่เห็นด้วย  หรือเสียงจากคนไม่ชอบหน้ากัน

และเมื่อถึงยุคที่คนเก่ง คนรู้ คนมีความสามารถเพิ่มขึ้น

นับวันความขัดแย้งในออฟฟิศหรือระหว่างเพื่อนร่วมงาน

ก็ยิ่งหนักหนา  อาจด่ากันเป็นหมูเป็นหมาเหมือนสมัยยังเป็นเด็กนักเรียน

…..เสียงแห่งความขัดแย้งรุนแรงและไร้เหตุผล

คงไม่ก่อให้เกิดกำลังใจอยากทำงาน

หรืออยากหาความก้าวหน้าให้ชีวิตกันคล่องๆนัก

ยิ่งถ้าถอนใจออกมาจากเสียงตกค้างในหัวไม่เป็น

ไม่เห็นทางที่จะสร้างเสียงกระซิบให้ตัวเอง  แทนเสียงด่าทอของคนอื่น

…….ก็ย่อมใช้ชีวิตกันแบบซังกะตายไปวันๆแน่นอน

ทำอย่างไรจะสร้างเสียงกระซิบขึ้นมาเอง

ในแบบที่จะเป็นกำลังใจให้ตัวเองได้?

เริ่มต้นจากการฝึกที่ง่ายและเป็นไปได้จริง

เสียงติเพื่อก่อเก็บไว้...เสียงด่าให้เจ็บโยนทิ้งไป

…..คนธรรมดาถ้าไม่ฝึก...จะเสียงติหรือเสียงด่า ก็ทำให้ใจแป้วได้หมด

ต่อเมื่อหัดรับเสียงติที่เต็มไปด้วยเหตุผลมาพิจารณาบ้าง

ว่าเขาพูดถูกตรงไหน เราผิดหรือพร่องอย่างไร...พอใจรับได้ตรงตามการชี้บอกก็จะก่อให้เกิดความเข้มแข็งขึ้นมาทีละครั้งทีละหน

....และกลายเป็นภูมิต้านทานให้เฉยๆได้...กับเสียงด่าที่ไร้เหตุผล

สามารถโยนเสียงด่าที่ไร้เหตุผลได้เหมือนถ่มเสลดทิ้ง

เพราะภูมิต้านทานจะเหมือนตัวกรองให้เองว่า

ปล่อยให้ผ่านเข้ามาก็เสียเวลา เสียจิตเปล่าๆ

ถ้าฝึกบ่อยๆจนก้าวหน้าไปกว่านั้นคุณจะเข้าถึงสัจธรรมด้วยสติที่สมบูรณ์

.....เสียงเดียวที่ทำร้ายเราได้ตลอดเวลา คือเสียงกระซิบในหัวของตัวเอง!

จริงอยู่ ความคิด คำพูด และการกระทำของเราเอง  คือศัตรูที่เหนือกว่าศัตรูทั้งโลกรวมกัน
......แรกๆอย่าไปกั้น หรืออย่าอั้นไว้  ด้วยความนึกว่าเราจะตั้งตัวได้เสมอไป

สิ่งกระทบที่แรงย่อมก่อให้เกิดปฏิกิริยาที่แรง

บางครั้งเราห้ามไฟไม่ได้  ได้แต่ทำให้มันไม่ลุกลามต่อ

แล้วค่อยๆสร้างปัจจัยให้เกิดการดับของไฟ

......คำว่า "ฝึกตน" คำเดียว ถ้ายังอยู่ในใจเรา

ก็จะมีผลให้เราไม่หยุดอยู่กับที่ 
และไม่เผลอกระโจนลงเหวตามคนอื่น

หรือถูกคนอื่นลากลงเหวสำเร็จ 
เมื่อยังฝึกตนอยู่ อย่างน้อยที่สุดสติของเราก็เจริญขึ้น

ในแต่ละครั้งที่ได้ยินเสียงนกเสียงกาแน่ๆ

.......หากจะปลอบตัวเองบ้างในช่วงทำใจไม่ได้

ให้คิดตามมาตรฐานที่รู้กันเป็นสากลว่า

ถ้าสิ่งที่เขาพูดไม่ตรงกับความจริงในเรา  ก็แปลว่าเขาไม่ได้พูดถึงเรา

และเผลอๆจะตรงกับสิ่งที่เขาคิดเองอยู่บ่อยๆ

ซึ่งหมายความว่าเขาอาจจะพูดถึงตัวเองก็ได้!

                        
............ดังตฤณ

[ป.]

.....เสียงเดียวที่ทำร้ายเราได้ตลอดเวลา คือเสียงกระซิบในหัวของตัวเอง!

จริงอยู่ ความคิด คำพูด และการกระทำของเราเอง คือศัตรูที่เหนือกว่าศัตรูทั้งโลกรวมกัน

.

.

เสียงข้างนอกจบไปแล้ว

แต่เสียงที่ตามติดเรา คือเสียในหัวเราเอง

ขอบคุณคะ