สำนึกจากรากหญ้า

 

๐คลืนโครม โครมครม คำรามลั่น

ฟ้าข่ม ให้เสียขวัญ อย่างต่อเนื่อง

ปีนี้ ปลายมีนาฯ ฟ้าขุ่นเคือง

ปล่อยน้ำ อย่างต่อเนื่อง ปักษ์ใต้เรา

๐กลางปี เหนือ-กลาง มิว่างเว้น

ใกล้สิ้นปี น้ำกระเซ็น จากยอดเขา

ล้นเขื่อน ทะลัก หนักใช่เบา

หรือเรา ทำสิ่งใด ให้ฟ้าเคือง?

๐คลืนๆ โครมๆ  รุมโทรมซาก

น้ำเหนือ ล้นหลาก ฝากเล่าเรื่อง

ฟ้าโศก โศกา ฟ้าขุ่นเคือง

ปล่อยน้ำตา ต่อเนื่อง และเนิ่นนาน

๐วอนฟ้า เมตตา  ข้าฯ บ้างเหวย

แผ่นดิน อย่าสิ้นเลย ชั่วลูกหลาน

ให้มีดิน มีฟ้า ไปช้านาน

ชั่วหลาน ชั่วลูก ปลูกสายใย

๐สายใย แห่งรัก กวักมือเรียก

ให้สำเนียก ตกผลึก สำนึกใหม่

หนึ่งดวงจิต จากรากหญ้า คราห่วงใย

ยังเป็นห่วง ประเทศไทย ไปอีกนาน

ยังเป็นห่วง พี่น้องไทย ไปเนิ่นนาน.