ปูจ๋า_รำพึง

เค้าก็แค่ผู้หญิงคนนึง ที่ต้องมารับภาระที่พี่ชายเค้าก่อทิ้งไว้ น่าเห็นใจในฐานะลูกผู้หญิงด้วยกัน แต่ไม่สนับสนุนที่เอาประเทศไปเป็นของเล่น

ปูรำพึง

หนูก็แค่ ทำตามที่ พี่เค้าสั่ง

ไม่อยากดัง แต่ขัดพี่ นี้ไม่ได้

พี่เค้าบอก ขอให้หนู ทำเพื่อไทย

หนูเลยกลาย เป็นนายก ตลกดี

หนูไม่รู้ อารัย ตั้งหลายอย่าง

คนรอบข้าง ให้ทำนั่น ให้ทำนี่

หนูก็งง แล้วก็มั่ว ในบางที

ก็อย่างที่ หญ้าแฝก หญ้าแพรกไง

หนูไม่กล้า พูดสด กดดันมาก

สคริปต์ยาก อ่านไม่ทัน ดั้นไม่ไหว

ใครก็รู้ หนูไม่เก่ง ภาษาไทย

แล้วก็ไม่ เก่งอังกฤษ สักนิสนึง(ท่อนนี้ขอค้านมันไม่จริง ^_^)

งานเยอะแยะ ทำไม่ทัน น้ำดันท่วม

หนูก็อ่วม ไม่รู้แก้ แต่ไม่เฉย

กั้นตรงโน้น พังตรงนี้ ทุกทีเลย

ก็หนูมัน ไม่เคย เลยนี่นา

คนรอบข้าง เก่งแค่ไหน หนูไม่รู้

เท่าที่ดู เก่งด้วยปาก มากหลายหนา

ทั้งพี่ปลอท พี่ตู่ เจ้สุดา

เก่งแต่หา เรื่องให้หนู อยู่ทุกวัน

หนูโดนด่า ในเน็ท ในเฟสหนู

ตั้งกระทู้ ด่ากระจาย หลายเวอร์ชั่น

สุดจะทน โดนด่า ว่าทุกวัน

หนูอัดอั้น แต่พี่ชาย ให้อดทน

ไม่อยากเป็น นายกแล้ว พี่แม้วข๋า

ช่วยกลับมา จากดูไบ หนูไม่สน

ใครอยากเป็น ก็เป็นไป หนูไม่ทน

พี่เป็นคน สร้างปัญหา ต้องมาเครียร์

หนูขอกลับ ไปเป็นปู อยู่อย่างเก่า

คิดแล้วเศร้า อยู่ไป ไม่คุ้มเสีย

ทุกวันนี้ หนูเหนื่อยล้า หนูอ่อนเพลีย

พี่เป็นเฮียยยยยยยยย อารัย ไม่กลับมา

ขออนุญาตนำกลอนบทนี้มาเก็บไว้น่ะค่ะ ช๊อบ ชอบ ^_*