ทิพย์หทัย..."สู้"...ภัยอุทก

น้ำท่วมถึงไหน...น้ำใจถึงนั่น

ทิพย์หทัย..."สู้"...ภัยอุทก

 

        ครืน...ครืน...ลั่น  นั่นเสียงคน  หรือเสียงน้ำ

วิโยคร่ำรำพันหวั่นผวา

อุทกเภทมหาภัยถาโถมมา

ซากน้ำตากระเซ็นไหลกับสายชล

 

        ข้าวของกองเกลื่อนกลาดอนาถเหน็บ

ทั้งคนเจ็บป่วยไข้ใจสับสน

ถึงบ้านเรือนเพื่อนพ้องพี่น้องตน

ว่าทุกคน...ทนกินอยู่...สู้อย่างไร

 

        ทั้งท้องทุ่งที่ทางถูกธารทับ

วิเวกวับหมดสิ้นฝันสดใส

เหลือเพียงรอยร้าวรวดให้ปวดใจ

ผู้ลอยคอรอคอยใครมาเยียวยา

 

        เพียงข้าวปลาอาหารสักคำเคี้ยว

ก็ยึดเหนี่ยวใจคนที่ห่วงหา

เพียงน้อยหนึ่งน้ำมิตรงามแทนน้ำตา

ยื่นมือมาซับขวัญขื่นก็รื่นรมย์

 

        น้ำท่วมไหน..."น้ำใจ"...ก็ถึงนั่น

เพราะคนไทยไม่ทิ้งกันคราขื่นขม

รวมใจมั่นบั่นบุกทุกข์ระทม

เป็นเกลียวคมทิพย์หทัยสู้ภัยเอย...

 

                                   สุกรณ์  บงไทสาร   ขอเป็นหนึ่งกำลังใจ...

[โสภณ เปียสนิท]

[แว่นธรรมทอง]

น้ำท่วมไหน..."น้ำใจ"...ก็ถึงนั่น

เพราะคนไทยไม่ทิ้งกันคราขื่นขม

รวมใจมั่นบั่นบุกทุกข์ระทม

เป็นเกลียวคมทิพย์หทัยสู้ภัยพาล...

[แว่นธรรมทอง]

น้ำท่วมไหน..."น้ำใจ"...ก็ถึงนั่น เพราะคนไทยไม่ทิ้งกันคราขื่นขม รวมใจมั่นบั่นบุกทุกข์ระทม เป็นเกลียวคมทิพย์หทัยสู้ภัยพาล...

[แผ่นดิน]

เพียงข้าวปลาอาหารสักคำเคี้ยว

ก็ยึดเหนี่ยวใจคนที่ห่วงหา

เพียงน้อยหนึ่งน้ำมิตรงามแทนน้ำตา

ยื่นมือมาซับขวัญขื่นก็รื่นรมย์

"""

ไพเราะมากครับ

น้ำท่วมไทย..

น้ำใจไหลหลาก

ขอบคุณครับ

[สุกรณ์ บงไทสาร]

ขอบคุณครับคุณแผ่นดินที่ให้กำลังใจ