ภาษาถิ่นในภาษาไทย

แน แหน่ แนม

ภาษาถิ่นในภาษาไทย  ตามอักษร วรรค ต

 

 

ดาด                             ก.โดนนิด ๆ ,ถาก ๆ

โดน                             วิ.นาน

ดืบ                     ก.ตะกาย,ทุ่มเทพละกำลังทั้งหมด,กระดึ๊บ

โตน                             ก.กระโดดลง  กระโจนลง กระโดดจากที่สูง

ตาด                             น.แก่งหิน,  หินดาด

ตู้                                  ก.ทู่,สั้น ๆ

ตู๊ด                               ก.เขยิบ,ขยับไปทีละนิด,ดันไปกับพื้น( ตะลูด ก็ใช้)

โต้น                             วิ.นูน ,งอน

ตำ                                ก.ชน,กระแทกอย่างแรง

ต้อน                             ก.ดัก , บังคับ ,ไล่, รับ,ฝาก

ต้อนแต้น                     วิ.แน่น , อัดแน่น

ต่อน                             น.ชิ้น,ท่อน

ตุ้ม                               ก.รวมกัน,ห้อมล้อม,ห่อ,ห่ม

โตน                             ก.กระโดดลง , กระโจนลง, ตกจากที่สูง

 

 

เถียง                             น.กระท่อม,กระต๊อบ

ถืก                               ก.ถูก

เทิง                              วิ.บน

เทิ้ง                              ก.(ออกเสียงยาว) พิง,อิง

ท้อน                            ก.เก็บ,รวบรวม

ทื้น                               ก.ทำ,ปฏิบัติการ(สะแลง)

หน่ำ                             ก.หยอด(เมล็ดพืช)

หน่ำ                             วิ.ทำซ้ำ ๆ, ทำร้าย

แนม                             ดู,มองอย่างตั้งใจ,ดูจนสุดสายตา

แหน่                            ก.แม่น,ขอ

แน                               ก.เล็ง,  ชี้

แนว                             น.พันธุ์  ,สิ่ง 

แหน่                            วิ.ด้วย  ,หน่อย  ,ไปนำแหน่,  ขอแหน่