ผมกลับบ้านเกิดอีกครั้ง...ชมท้องทุ่งรวงทอง...เขียวเหลืองเรืองรอง...ยามลมพัดผ่าน...ต้นข้าว...เอนลู่ไล่ตามกันไป...จนไกลลับสายตา...
ในยามเช้าวันนั้น...มีเสียงดัง...กระหึ่ม...มาทางชายป่า...มีวัตถุพุ่งออกมาแล้วทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า...ราวกับจะเสียบฟ้ากว้าง...แลเห็นลิบ ๆ...แล้วก็ดิ่งลงมา...ราวกับจะจูบดิน...อีกนิดเดียว...จะถึงรวงข้าว...มันก็หักมุม...ขนานแผ่นดินตรงไปรวดเร็วมาก...เครื่องบินลำเล็กครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ...มีผู้ขับ 1 คน...ไม่รู้ใคร...
ถามไม่ทัน...คงเห็นสามเณรน้อย ๆยืนชมอยู่...ก็เลยบินโชว์...ผาดโผนให้ดู...ก่อนชายผู้นั้น
จะโบกมือ...บ๊าย บาย...คือเขาหยอกเล่นกับผมครับ...ผมงง ๆ...แต่ความฝันบรรเจิดจ้าในใจ
ทันทีว่า...ถ้าเราไม่เรียนหนังสือแล้ว...คงไม่ได้ขึ้นนั่งเครื่องบินแน่ ๆ...คงเป็นชาวนาเหมือนพ่อ...และพระอาจารย์ก็ย้ำเป็นผญาเสมอว่า...อย่าอวดโก้เก่งกล้า...วิชาฮ่ำให้เฮียนเอา...ซุมเจ้าหัวจัวเณร...หนุ่มคะนองยังน้อย...
วันนี้ผมพบพ่อที่กระท่อมปลายนา...และพ่อก็สอนลูก...พร้อมเล่าเรื่องในอดีตให้ผมฟัง...พ่อผมเคยเป็นทหารผ่านศึกในสงครามโลกครั้งที่ 2 แต่งงานกับหญิงงามประจำท้องถิ่นลูกสาวของนาย
ฮ้อยทมิฬ...มีเรือกำปั่นวิ่งขายสิ่งของอยู่ในแม่น้ำโขงทั้งสองฝั่ง...บางทีตาผมมาขายของถึงเมืองสระบุรีครับ...
ช่วงนั้นพ่อเป็นผู้นำหมู่บ้าน...เมื่อ 60 ปีผ่านไปแล้ว...มีเสือข้ามฝั่งแม่น้ำโขงมากินคนที่หมู่บ้าน 2 คน...และเสือตัวหนึ่งถูกยิงตายด้วยความแม่นปืนของพ่อผมครับ...คือเสือทำร้ายคนได้แล้วมันใช้ปากคาบฝังเขี้ยวลงที่กระหม่อมและใต้คางคนแล้วลากไป...กินไม่หมด...มันกรบไว้กินต่อ...ช่วงที่มันเฝ้า
อาหารนั้น...
พ่อผมเข้าไปยิง...พอลั่นไกปืน...เสือมันกระโดดตรงมาจะตระครุบเลย...เหลือแค่
2 เมตรจะถึงตัวคนยิงครับ...แต่กระสุนโดนขาหน้าทะลุผ่านท้องมันไป...มันโกรธ...ร้องเสียงดังลั่นชายป่า...ผู้คนที่รายล้อมอยู่ข้างนอก...ต่างหนีเอาตัวรอดไปคนละทิศคนละทางครับ...
เรื่องเล่ามันยาว...ฮา ๆ เอิก ๆโปรดติดตามตอนต่อไป
ด้วยความปรารถนาดี
จาก...umi
สว้สดีครับ คุณขจิต ฝอยทอง
เดี๋ยวผมว่าง...แล้วจะเล่าเรื่องต่อ...ครับผม
ผญาเป็นคำกล่าวของปราชญ์โบราณ...ครับ
ผมพยายามจดจำไว้...เพื่อสอนใจตนเอง...
ขอบคุณมากครับ
ด้วยไมตรีจิตมิตรภาพ
จาก...umi
สวัสดีครับ คุณบวร
สิ่งนี้แหละครับที่ผมชอบ...นำเสนอผญาออกมาหลาย ๆเด้อ...ครับ
ขอบคุณแทนคุณพ่อผมครับ
ขอบคุณมาก ๆที่เราได้ ลปรร...กัน
ด้วยไมตรีจิตมิตรภาพ
จาก...umi