เรื่องดีๆที่อยากเล่า

วันนี้เป็นอีกวันที่สูญเสียผู้ติดเชื้อเอชไอวีรายใหม่ไป  ด้วยวัยเพียง 32 ปี  เรารู้จักกันเพียงแค่ 2 เดือน  ซึ่งคนข้างบ้านพาโรงพยาบาลด้วย ไข้ ไอ หอบ ผอมแห้ง กินไม่ได้ซักประวัติแล้วว่ากำลังรักษาวัณโรคปอดจากนราธวาส  แต่ 1 เดือนที่ผ่านมาตามหาพ่อผู้ให้กำเนิดจึงจำเป็นต้องขาดยา  วันที่มาตรวจพบ  Sputum AFB 3+ เริ่มยาวัณโรคใหม่...รับยาไปเดือนครึ่งอาการทุกอย่างดีขึ้น มาตามนัดทุกครั้ง...แต่สิ่งที่ได้รับฟังจากผู้ดูแลและคนรอบข้างคือ...มีคนแช่งให้เค้าเสียชีวิตทุกวัน...พูดทุกวัน...แต่เค้าต้องอดทนกับสิ่งเร้าที่ได้ยินทุกวัน  เพื่อพ่อที่แก่เฒ่า..ที่ดูแลเค้าเป็นอย่างดี

...วันนี้ได้รับโทรศัพท์ตอนเวลา 14.25 น.ว่า ผู้ติดเชื้อรายนี้เสียชีวิตลงเมื่อ 10 นาทีที่ผ่านมา ตอนนี้ยังไม่มีอะไรเลย โลงศพก็ไม่มี  เงินทำบุญก็ไม่มี รถบรรทุกศพไปวัดก็ไม่มี  เราจะทำยังไงดี  เอ้าไม่เป็นไรเดี๋ยวจะช่วยเท่าที่ช่วยได้นะ 

...หลังจากได้รับโทรศัพท์ก็ขอบริจาค  10 บาท 20  บาท ก็ร่วมกันทำบุญค่ะ  เพื่อช่วยเหลือผู้ติดเชื้อเสียชีวิตที่ยากไร้และอนาถา  ได้รับบริจาคจากผู้มีจิตศรัทธาพี่ๆน้องๆของโรงพยาบาลปะทิว ซึ่งได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี  ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วย

...เวลา 15.00 น.ก็ขับรถเพื่อไปมอบเงินบริจาค  ไปถึงวัดไม่มีใครสักคน ก็เลยถามชาวบ้านว่า..เค้าจัดงานที่ไหนอย่างไร  คำตอบคือ  ยังไม่มีรถทุกศพเลย  ...  หลังจากนั้นเราก็ไปที่บ้าน ..โอ้พระเจ้า  มองดูรอบๆอาณาบริเวณเป็นหมู่บ้านชาวทะเลที่อยู่ติดริมชายหาด ลมพัดเบาๆมีบ้านหลังเล็กหลังคามุงใบจาก  4-5 หลัง ชาวบ้านอยู่กัน 10 กว่าคน สภาพบ้านที่อยู่ของผู้ติดเชื้อรายนี้ เสาไม้ไผ่ 4 ต้น เป็นเพิงหมาแหงน มีหลังคามุงจาก มีราวไม้ไผ่กั้นข้าง  2 ท่อน ทั้ง  4  ด้าน  มีเสื่อ 1 ผืน หมอน 1 ใบ และผ้าห่มลายแดง 1 ผืน  อยู่ท่ามกลางบ้านหลังเล็กๆดังกล่าว...ผู้เป็นพ่อยังยืนนิ่งอยู่กับลูกชาย  ยังไม่ได้จัดการอะไรกับศพเลย...ขณะที่ยืนถามไถ่ความเป็นไปเป้นมากับชาวบ้าน ก็มีซาเล้ง 1 คันมาเคลื่อนย้ายศพไปวัด  ซึ่งชาวบ้านแถวนั้นก็ช่วยกันยกขึ้นรถซาเล้ง...

....หลังจากเคลื่อนย้ายศพไปแล้วก็ตามไปที่วัดยังไม่ได้จัดการอะไรเช่นกัน สักพัก  ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านก็ระดมชาวบ้านมาช่วยกันจัดเตรียมงาน ร่วมด้วยช่วยกันคนละไม้ละมือ  คนนี้ขนโต๊ะ คนนั้นยกเก้าอี้ จัดโต๊ะหมู่บูชา กวาดบริเวณงาน  ไม่นานพื้นที่จัดงานก็สำเร็จ  ภาพที่เห็นคือ ศรัทธาของชาวบ้าน น้ำใจพี่น้อง  ทัศนคติที่มีต่อผู้ติดเชื้อเอชไอวีในชุมชนเป็นไปในเชิงบวก  ซึ่งหาได้ยาก  ถึงแม้บางคนก็คิดเชิงลบ นั่นก็ส่วนน้อย...แต่เค้าก็มาช่วยให้งานสำเร็จเช่นกัน...

บทเรียนที่เราได้รับจากการทำงานเชิงรุกในการปรับเปลี่ยนทัศนคติของชุมชนที่มีต่อผู้ติดเชื้อประสบความสำเร็จระดับหนึ่ง  และต้องทำอย่างต่อเนื่องเพื่อให้เกิดความยั่งยืนในพื้นที่

....ขออโหสิกรรม  และขอให้ดวงวิญญาณ ของเพื่อนผู้ติดเชื้อรายนี้ ไปสู่สุขติ เทอญ...

 

 

 

 

[โสภณ เปียสนิท]

ความตายเหมือนน่ากลัว

ทั้งที่เป็นขบวนการเดียวกับการเกิด

ยามเกิดเรายิ้มหัวเราะดีใจ

ยามตายไฉนจึงร้องไห้

[ป.]

ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าน่าสนใจคะ

มีคนแช่งให้เค้าเสียชีวิตทุกวัน...พูดทุกวัน.

ข้อต่างระหว่างคนคนป่วยมะเร็ง กับผู้ป่วยเอดส์คือ
กรณีแรกมักได้รับความเห็นใจ 
กรณีหลัง ความเห็นใจ หาได้ยาก ..แต่จบท้ายเรื่องนี้ ฟังแล้วมีความหวังคะ 

[นางสาว เข็มสิริ ชาวเกวียน]

ขอบคุณท่านอาจารย์ที่ให้กำลังใจและข้อคิดเห็นค่ะ...