สวัสดีครับท่านผู้อ่านทุกท่าน
เดินผ่านเด็กตัวเล็กๆ กำลังอยากรู้อยากเห็น ถามโน่นถามนี่ ผู้เป็นพี่เลี้ยงก็ตอบคำถามไปหัวเราะไปด้วยความเอ็นดู
แต่หากอายุมากหรือวัยทำงาน การถามโน่นถามนี่บางทีคนถูกถามจะมีอาการฉุนเฉียว เพราะตอบไม่ได้ด้วยมีนัยแห่งความไม่ชอบมาพากล คนถามเลยถูกมองว่าไม่น่ารักไม่น่าเอ็นดู และหนักถึงขั้นเกลียดชังไปเลย
การถามกับการเงียบเฉยจึงยากลำบาก อึดอัดหาวเรอ หวังว่าท่านคงต้องใช้สติปัญญามากโขอยู่ จึงจะก้าวล่วงไปได้
รศ.พงศ์วัชร สิริจันทรวงศ์
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย รศ. พงศ์วัชร สิริจันทรวงศ์ ใน เรื่องของคน
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก