เหตุและผล
1.เพื่อให้ลูกรู้จัก เรียนรู้วิธีการทำนา และมีความรับผิดชอบต่อตนเอง
2.สอนให้ลูกรู้จักวางเป้าหมายให้กับชีวิต เมื่อต้องเป็นเจ้าของนา
3.การได้เงินมาแต่ละบาท แต่ละสตางค์ต้องแลกมาด้วยหงาดเหงื่อ และความทุ่มเท
4.ใส่ความเป็นเจ้าของ "เพื่อสร้างแรงจูงใจในการพัฒนาการผลิตข้าว"
5.ดึงเวลาวันหยุด เสาร์- อาทิตย์ กลับมาทำนา แทนการเที่ยวเตร่ ขับมอเตอร์ไซด์
เค้าจะรู้คุณค่า และผูกพันกับที่ดิน ผืนโฉนด อันจะเป็นมรดก ตกทอดรุ่นสู่รุ่นสืบไป
วันธรรมดา ก็ไปเรียนตามปกติ พ่อแม่ช่วยดูแลนาให้
6.ให้โจทย์ใหม่กับลูกๆ ว่า "จะบริหารระบบการผลิตในนาข้าวอย่างไร ให้มีกำไรและมีความมั่นคงทางอาหาร "
สวัสดีครับ ดร.พจนา
ในอเมริกา ยุโรป ญี่ปุ่น ใต้หวัน อาชีพเกษตรกร คือส่วนยอดของพีระมิด โครงสร้างทางสังคม มีอำนาจเหนือกลุ่มการเมือง ประเทศไทยเกษตรกรเป็นฐานพีระมิด อยู่ใต้อำนาจจากกลุ่มการเมือง ผลสืบเนื่องมากจากการจัดการหลักสูตรการศึกษา ที่ไม่สอดคล้องกับบริบทการพัฒนา ตามฐานทรัพยากรครับ
ขอบคุณ สำหรับภาพที่นำ มาแบ่งปันกันครับ
เคยเขียนไว้ในบทความนี้ครับ
http://www.gotoknow.org/blog/supersup300/409979
การทำการเกษตรของเค้ามืออาชีพมาก ทำได้ครบวงจร และมีการใช้เครื่องจักรกลการเกษตร เข้ามาช่วยในกระบวนการผลิต ด้วยสภาพพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาล การถือครองพื้นที่ต่อคน หลายหมื่นไร่ ทำให้ทำงานได้รวดเร็วแข่งกับสภาพอากาศที่เเปรปรวนได้ดีครับ
ทำงานง่วนเลยนะครับ
นึกถึงคุณพรชัย พรหมพันธุ์ที่สุพรรณเลยครับ
สุดยอดมากๆ เลยค่ะ แนวคิดนี้
เป็นการสอนให้รู้จักพึ่งพาตนเองและทำมาหากินตั้งแต่เด็กๆ จริงๆ ^_^
สวัสดีค่ะ
จากรูปรับรองว่าไม่แตกแถวออกนอกลู่นอกทางเด็ดขาดเพราะแนวต้นข้าว
ออกจะตรงขนาดนั้น....
ชอบใจกับการให้เด็กเรียนรู้ด้วยของจริงเป็นการเปิดโอกาสให้เด็กได้ลองแล้ว
ค่อยๆซึมซับเข้าไปในสมอง จากนั้นเขาจะคิดเองและแก้ปัญหาเองได้ในอนาคต
สุดยอดจริงๆค่ะ เห็นด้วยและมีความคิดเหมือน ดร.พจนาค่ะ อยากไปดูและคุยค่ะ เคยมีประสบการณ์ชักชวนชาวบ้านทางใต้ ที่ทำนาและพยายามเปลี่ยนนาเป็นสวนยาง ทำไม่สำเร็จ ตอนนี้นาเป็นสวนยางไปหมดแล้ว และปัญหาคือ เขาต้องซื้อทุกอย่าง เดิมข้าวไม่ต้องซื้อ ตอนนี้ต้องซื้อ ผลผลิตสวนยางที่ทำบนนาข้าวก็ไม่ค่อยดีเหมือนพื้นที่สวน เฮ้อ .... บอกแล้วบ่าฟัง ........... อำนาจเงินนี่สู้ยากจริงๆ จำได้ว่าที่ มอ.มีอาจารย์คนนึงเค้าสอนลูกและทำให้ลูกดูทำนอง ใช้ชีวิตชาวสวนแบบเศรษฐกิจพอเพียง แต่จำชื่ออาจารย์ไม่ได้ซะแล้ว ต้องขออภัยค่ะ
ขอปรบมือให้น้องอั้มดังๆ เลยค่ะ แนวคิดเดียวกันค่ะ เห็นด้วยทุกประการ
กองกำลังชาวนารุ่นเล็ก
เยี่ยมยุทธ์ เลยค่ะ
ไม่มีคำบรรยายใดๆ มาบอก
สุดยอด
ขอบคุณครับ
- น้องมะปรางเปรี้ยว
ถ้าสอนให้เด็กรู้จักคิด รู้จักทำ รู้จักช่วยเหลือตัวเองได้ โตขึ้นก็จะไม่ต้องพึ่งพานักการเมือง ครับ
ขอบคุณครับ krugui Chutima
เป็นการเรียนรู้ที่สอดคล้องกับฐานทรัพยากรครอบครัวครับ
ผสมผสานกับเทคโนโลยีสมัยใหม่ แบบร่วมสมัยครับ
สวัสดีครับ คุณ องุ่นเปรี้ยว
ตอนนี้ผมเลิกคิดเปลี่ยนเเปลงคนอื่น แล้วครับ
เริ่มจากเปลี่ยนเเปลง วิธีคิด วิธีทำของตัวเองก่อนเลย ง่ายสุด
ทำให้ตัวเองเกิดทักษะจากการปฏิบัติจริง แล้วก็ไปคุยแลกเปลี่ยนกับคนทำจริง
อย่างนี้สนุก ครับ
ขอบคุณ คุณบัวชมพูครับ
ที่ส่งกองกำลังชาวนารุ่นเยาว์มาสมทบ ในอนาคตเบี้องหน้าอันใกล้เชื่อว่าเกิดภัยภิบัติแล้ว กลุ่มนี้จะรอด ครับ
เงินทองเป็นของมายา ไม่มีข้าวปลา ก็อดตาย ครับ
ขอบคุณ คุณNat_Panik
ดีครับ ช่วยกันแนะนำ ส่งเสริม เพื่อความมั่นคงทางอาหาร ของชาติ
"สูงสุด คืนสู่สามัญ" ครับ
อาชีพลูกจ้าง หรือเรียกให้สวยหรู "มนุษย์เงินเดือน" ตำเเหน่งเพียงสวมหัวโขน ลูกเรา หลานเรามาแทนที่ไม่ได้ ไม่ใช่มรดกตกทอด (ยกเว้นอาชีพนักกินเมือง)
อาชีพเกษตรกร คือผู้ประกอบการ คือผู้สร้างความมั่นคงทางอาหาร ลูกเรา หลานเรา แทนที่ได้ ด้วยความชำนาญ ที่ดิน ตำเเหน่ง เป็นมรดกตกทอด เป็นความมั่นคงสูงสุดในอาชีพ มีเกียรติมีศักด์ศรี อย่างแท้จริง
ไม่ต้องไปหน้าไว้หลังหลอก ปอกลอกภาษีประชาชน จี้ปล้นไม่ผิดกฏหมายกันในสภา ครับ
ขอบคุณ คุณ กระติก ครับ
จะได้เก็บเกียวเดือนนี้แล้วครับข้าวเเปลงนี้
ดีใจมากที่มีคนหนุ่มอย่างคุณต้นกล้า อุทิศตน โดยมีหลักวิชาสมัยใหม่ เข้ามาจำแนกแจกแจง องค์ความรู้ที่มีอยู่ และประยุกต์ความรู้แบบบูรณาการ มีเหตุมีผล พิสูจน์ได้ ทำซ้ำได้ เป็นทั้งศาสตร์และศิลป และยังรวมรวมเผื่อแผ่กระตุ้นเตือนพวกเราที่หันหลังให้วัยเยาว์ ได้หันกลับมาดูปัจจุบัน ขอบคุณมากครับคุณต้นกล้า
ไม่อยากได้ยินคำว่าเศรษฐกิจพอเพียง...เพราะประเทศไทยเราใช้หลักการนี้มาแต่โบราณแล้ว...มันจะขัดแย้งกันกับการเกษตรสมัยตาสว่างครับ
เกษตรกรอเมริกันทำเกษตรกรรมเป็นระบบ มีพื้นที่เพาะปลูกกว้างใหญ่ มีเครื่องจักร มีลูกจ้าง มีนักการตลาด มีการพยากรณ์ตลาดล่วงหน้าว่าแต่ละปีตลาดเป็นอย่างไรก่อนที่เขาจะตัดสินใจว่าปีนี้หรือปีหน้าจะปลูกอะไร ไม่ใช่ปลูกข้าวอย่างเดียว แม้กระนั้นรัฐบาลก็ต้องมีกลไกที่ทำให้เกษตรกรเพาะปลูก เช่นการประกันราคา ทั้งนี้เพื่อให้มีอาหารพอกิน เพราะเดี๋ยวราคาตก ชาวนาเลิกเพาะปลูกก็ไม่รู้จะไปหาอาหารที่ไหน หรือต้องอาสัยการส่งเข้าซึ่งราคาก็คงสูงขึ้น.