สมัยเรียนมัธยม 1 คุณครูถามว่าโตขึ้นนักเรียนอยากเป็นอะไร ให้แต่ละคนออกไปพูดหน้าชั้นเรียน จำได้แม่น ตอบว่าอยากเป็นแอร์โฮสเตส ไม่ทราบว่าทำไมตอบอย่างนั้น จากนั้นก็ไม่มีคำว่า แอร์โฮสเตสอยู่ในความคิดเลย เพราะสมัยเรียนประถม1 รักคุณครูพิกุล ธานีรัตน์มาก ตอนนี้ยังหาอยู่ว่าท่านอยู่ที่ไหน เรียนมัธยมปลายเรียนที่สตรีทุ่งสง รักคุณครูณัฐยา แซ่ลิ้ม (หลายใจ)ตอนนี้ก็ยังหาท่านอยู่ ตอนอบรมครูสอนภาษาอังกฤษครั้งหนึ่ง วิทยากรให้คำถามว่าถ้าอยากเปลี่ยนชื่อจะเปลี่ยนเป็นชื่ออะไร ทำไม ให้ออกมานำเสนอเป็นภาษาอังกฤษ ตอนนั้นจำได้ว่าออกไปนำเสนอด้วยอาการที่ร้อนรน และตื่นเต้น ...ฉันจะเปลี่ยนชื่อเป็น.... ณัฐกุล......ถ้ากุลณัฐ มีคนเขาชื่อแล้ว ไม่อยากเลียนชื่อดารา นี่เป็นความประทับใจที่ฝังลึกอยู่ในความคิดของเด็กคนหนึ่งที่มีต่อคุณครูมาตั้งแต่อายุเจ็ดขวบ ทำไมจึงประทับใจและตราตรึงอยู่ในใจแค่สองคน ทั้งๆที่ครูของเรามีมากมายเหลือเกิน ศิษย์รักครูทุกคนที่สอน(ตัวเองเป็นอย่างนั้นจริงๆค่ะ) เมื่อมาเป็นครูจึงรู้ว่าครูที่สอนเรามาเป็นครูแบบไหน เราทำตัวเหมือนครูที่เราประทับใจ ทำอย่างไร"อยากให้ลูกศิษย์เป็นคนแบบไหน จงสอนเขาหรือทำเป็นตัวอย่าง อย่างนั้นให้เขาเห็น " นี่ยังไม่เข้าเรื่องการบ้านนะคะ
รักและบูชาคุณครูทุกคนค่ะ
ขอตัวไปอบรมก่อนนะคะ ๒๙-๓๑ สิงหาคม อบรมการวัด ประเมินผลที่โรงแรมสยามธานี สุราษฎร์ธานีค่ะ