ราชวิทยาลัยวิสัญญีแพทย์แห่งประเทศไทยได้ออก (ร่างที่ 5) แนวทางการให้ข้อมูลเกี่ยวกับวิสัญญี Guidance for patient information about anesthesia (พ.ศ. 2554) ในวันที่ 26 มิถุนายน 2554
เนื้อหาภายในประกอบด้วย
- ขอบเขตการใช้แนวทาง
- ข้อจำกัดของแนวทาง
นอกจากนั้นยังมีข้อมูลที่สำคัญที่ชาววิสัญญีสามารถนำไปอ้างอิงประกอบการให้ข้อมูลแก่ผู้ป่วยและญาติ เช่น
- ข้อดี และข้อจำกัดการให้ยาระงับความรู้สึกแบบทั้งตัว
- ข้อดี และข้อจำกัดของการให้ยาระงับความรู้สึกเฉพาะส่วน
- อุบัติการณ์เกิดภาวะแทรกซ้อนจากวิสัญญีในการให้ยาระงับความรู้สึกแบบทั้งตัว(จากข้อมูลในประเทศและต่างประเทศ)
- อุบัติการณ์เกิดภาวะแทรกซ้อนจากวิสัญญีในการให้ยาระงับความรู้สึกเฉพาะส่วน(จากข้อมูลในประเทศและต่างประเทศ)
- อุบัติการณ์ภาวะแทรกซ้อนทางวิสัญญีจากการระงับความรู้สึกแบบทั้งตัว(ข้อมูลจากต่างประเทศ)
จึงขอนำมาประชาสัมพันธ์ให้เพื่อนๆชาววิสัญญีได้รับทราบความก้าวหน้าทางวิชาการที่สนับสนุนการปฏิบัติการบริการวิสัญญีของพวกเราค่ะ
ติดตามอ่านเพิ่มเติมได้ที่ ราชวิทยาลัยวิสัญญีแพทย์แห่งประเทศไทย
ขอขอบพระคุณราชวิทยาลัยวิสัญญีแพทย์แห่งประเทศไทยที่ทบทวนและ Update ความรู้เกี่ยวกับวิสัญญีวิทยาอยู่อย่างสม่ำเสมอ ทำให้วิสัญญีพยาบาลสามารถอ่านเข้าใจและนำไปปฏิบัติได้ง่าย
อยากรู้เกี่ยวกับงานr2r ในภาวะรู้สึกตัวในงานวิสัญญีค่ะไม่ทราบว่าพอจะมีให้เป็นแนวทางในการเขียนบ้างมั้ยค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณธนาลัย ไชยศรีษะ (ขอโทษค่ะที่ตอบช้า)
มีการศึกษาการใช้ดนตรีในผู้ป่วยออร์โธฯของคุณรัชนี ไตรยะวงศ์ ตีพิมพ์ในวิสัญญีสาร ปลายปี 2554 ค่ะ ลองศึกษาดูนะคะ
โดยความเห็นส่วนตัวนั้นคิดว่า เราสามารถเริ่มเองได้ค่ะโดยเริ่มจาก
- ประเด็นปัญหาซึ่งควรตั้งต้นจาก ปัญหาผู้ป่วยในภาวะรู้สึกตัวในงานวิสัญญีที่เราพบในงานของเราเอง...
- ศึกษาปัญหานั้นว่าที่อื่นมีใครให้การดูแลผู้ป่วยแบบไหน แล้วเราทำอะไรอยู่บ้าง เรียกว่าทำ gap analysis... อะไรที่เราไม่ได้ทำ
- ลองนำวิธีนั้นมาปรับใช้ในบริบท(บ้าน)ของเรา
- จากนั้นดูผลลัพธ์ค่ะว่าใช้ได้ดีหรือไม่ดีอย่างไร แล้ววิเคราะห์ วิจารณ์ดู
เลือกปัญหาที่พบในงานของเราที่คิดว่าน่านำมาพัฒนาดูจะดีที่สุดค่ะ เพราะผลลัพธ์ที่ได้จะใช้แก้ไขปัญหาของผู้ป่วยของเราเองได้โดยตรง กุศลนี้ส่งผลลัพธ์ที่ดีต่อผู้ป่วยค่ะ
ชื่นชมค่ะที่สนใจพัฒนางานวิสัญญีด้วยกัน
โชคดีค่ะ