เล่าเรื่อง..แม่

แม่..น่าจะเป็นคำคำแรกที่คนเป็นลูกหลายๆคนออกเสียงได้เป็นคำแรก

เรารักแม่..เพราะแม่คือคนที่ดีที่สุดที่เราพบและสัมผัสมา

แม่..จะพูดแต่ความจริงกับเราเสมอ

...เรา..เชื่อเช่นนั้น..

ถึงวันนี้..แม่..ผ่านร้อน ผ่านฝน ผ่านหนาว มาล่วงได้ 86 ปีแล้ว

และแม่ยังคงอยู่กับเราเสมอ ถึงแม้ลูกคนนี้จะไม่ได้อยู่ใกล้ตัวของแม่

แต่ก็เชื่อว่า..ลูกทุกๆคนอยู่ใกล้ๆใจแม่เสมอ แม่ยังจดจำรายละเอียดของลูกทุกคนได้ดี

วันแม่..หรือวันไหนๆ ลูกระลึกและนึกถึงท่านเท่าๆกันเสมอ

อยากเล่าเรื่อง..แม่ของฉัน..ฉันเกิดเป็นลูกคนที่ 9 ในจำนวนพี่น้อง 10 คน

ตั้งแต่เป็นเด็กเล็กๆ ฉันจำได้ว่าแม่มักทำอาหารเยอะแยะมากมายเพื่อให้เพียงพอกับลูกๆทั้ง 9 คน(เสียชีวิต 1 คน)

แม่จะชอบทำขนมหม้อใหญ่ๆให้เรากินทุกสัปดาห์

ถ้าแม่จะซื้อขนมมาให้พวกเราก็มักจะซื้อขนมประเภท ขนมจันอับถุงใหญ่มาก

ขนมใบไม้เป็น 40-50 อัน ซึ่งพวกเราไม่เคยสนใจว่าจะใช้เงินมากแค่ไหน

เราเข้าเรียนชั้นเตรียม ป.1 ที่โรงเรียนวัดใกล้ๆบ้าน ซึ่งมีชั้นเรียนแค่ ป.4

ขึ้นชั้น ป.5 เราต้องเดินทางไปเรียนไกลกว่าเดิมขึ้นไปอีกหน่อย จนจบชั้น ป.6

พอขึ้นชั้น ม.1 แม่พาเราไปสอบเข้าเรียนในโรงเรียนประจำจังหวัด ซึ่งห่างจากบ้านประมาณ 100 กิโลเมตร

ด้วยว่าในสมัยนั้นการเดินไม่สะดวก แม่ต้องให้เราอยู่หอพัก และจะเดินทางกลับบ้านได้เพียงเดือนละ 1 ครั้งเท่านั้น

นับเนื่องจากนี้..คือวิธีการเลี้ยงลูกของแม่..ที่เราจดจำมันได้เสมอ

ใน 1 เดือน แม่จะจ่ายเงินให้เป็นค่าที่พักเดือนละ 150 บาท

ค่าอาหาร เช้า-เย็น(จ่ายให้ร้านอาหารเป็นรายเดือน) เดือนละ 300 บาท

ค่าข้าวกลางวัน วันละ 7 บาท รวมเดือนละ 210 บาท

ค่าใช้จ่ายจิปาถะ เดือนละ 100 บาท

รวมแล้วแม่ต้องจ่ายให้พวกเราแต่ละคนๆละ 760 บาท ทุกๆเดือน

ค่าใช้จ่าย 100 บาท ลูกๆจะต้องเขียนบันทึกรายจ่ายที่ซื้อไปทุกวัน

ถึงสิ้นเดือนแม่จะให้พวกเราเขียนจดหมายถึงพ่อแม่พี่น้องที่อยู่ที่บ้านคนละ 1 ฉบับ

เพื่อเล่าเหตุการณ์ การเรียน และเรื่องอื่นที่ประสบพบมาในเดือนนั้นๆ

และแนบรายจ่ายใช้ไปในเดือนนั้น และเงินคงเหลือหรือไม่อย่างไรอย่างสม่ำเสมอมิได้ขาด จนจบการศึกษา

...นี่แหละ วิธีของแม่..ลูกจะจดจำสิ่งดีๆนี้ไว้ปฏิบัติต่อไป..

 

ใคร หนอ รักเรา เท่าชีวี
ใคร หนอ ปราณี ไม่มีเสื่อมคลาย
ใคร หนอ รักเราใช่เพียงรูปกาย
รักเขาไม่หน่าย มิคิดทำลาย ใคร หนา..แม่

ขอให้แม่สุขภาพร่างกายแข็งแรง อยู่กับลูกๆไปอีกนานแสนนาน

ขอบุญกุศลที่ลูกได้ทำจงดลบันดาลให้พระคุ้มครองแม่ของเราด้วย

[พ.แจ่มจำรัส]

อ่านแล้ว คิดถึงแม่ครับ

[ครูเล็ก]

สวัสดีค่ะ..คุณ พ.แจ่มจำรัส

ที่แวะมาอ่านเรื่อง..แม่ แม่เป็นคำที่มีความหมายที่สุดในชีวิตของคน

[ป่าไม้เลื้อย/พาดีซอ]

สวัสดีครับ คุณครูเล็ก

แหมผมแอบดีใจว่าแม่ผมทำสถิติ มีลูกตั้ง 9 คน แต่สุดท้ายก็แพ้แม่ครูเล็กอยู่ดีครับ

มาร่วมระลึกถึงพระคุณแม่ด้วยคนครับ....

[ครูเล็ก]

สวัสดีค่ะ..คุณป่าไม้เลี้อย

ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน มาระลึกถึงพระคุณแม่ร่วมกัน

แม่คือตัวอย่างของการเลี้ยงดูลูก ลูกเยอะมาก แต่แม่ก็ไม่เคยบ่นว่ามีลูกมากเกินไป

บางทีมีมาก..ก็เหมือนมีน้อย เพราะลูกอยู่ห่างไกลกันเหลือเกิน

บางทีอยู่ใกล้..ก็เหมือนอยู่ไกล เพราะลูกบางคนอาจบอกว่า..ไม่มีเวลา

แม่..จึงมีความสุขทุกครั้งที่ลูกกลับไปหา..แม่