11 สิงหาคม 2554
...ผมจำได้ว่า...ผมชอบบอกใคร ๆ ว่า...ถ้าชาติหน้ามีโอกาสเกิดใหม่...ขอเกิดเป็นต้นไม้...ใหญ่ ๆ ...และขออย่าให้ใครย้ายไปไหน ๆ ได้...จนชั่วชีวิต
...และถ้าขอได้อีก...ขอให้เตี่ย...แม่..พี่น้อง...เพื่อน...และคนที่รักทุกคน...เกิดเป็นต้นไม้เช่นกัน...อาศัยในอาณาเขตเดียวกัน...
เมื่อก่อนผมไม่เคยมีความคิดว่า...จะปลูกต้นไม้ในที่สาธารณะเลย...เพียงแค่ปลูกที่บ้านก็แย่แล้ว...
มาในระยะ 1 ปี ที่ผ่านมา...ผมได้รู้จักปู่สอน กล้าศึก...ผีบ้าปลูกป่าบ้านโนนเสลา...
http://www.gotoknow.org/blog/adirek13
ความคิดของผม...ก็เริ่มเป็นเปลี่ยนไป...หาโอกาสไปปลูกต้นไม้ตามที่ต่าง ๆ ..ที่ไม่ใช่บ้านตนเอง...เหมือนเป็นการปลดปล่อยความเป็นตนเอง...ของผมโดยแท้
ปู่สอน...ได้มอบแรงบันดาลใจให้กับชีวิตของผม...ในแง่มุมมองไม่เฉพาะการปลูกต้นไม้เท่านั้น...แต่ปลูกสอน...ได้มอบสิ่งมหัศจรรย์สิ่งหนึ่ง คือ การทบทวนตนเอง
เมื่อผมได้เฝ้ามอง...ทบทวนตนเอง...ผมมองเห็นสิ่งเล็ก ๆ และสิ่งใหญ่ ๆ ภายนอกตัวผม...ละเอียดลึกซึ้งงดงามขึ้น...โลกทั้งใบมีเหตุและปัจจัยที่หนุนจุนเจือเกื้อกูลกัน
ในทางกลับกัน...เมื่อเฝ้ามอง...ทบทวนกับเจ้าสิ่งเล็ก ๆ และสิ่งใหญ่ ๆ ภายนอกตัวผม...มันทำให้ใจของผม...ละเอียดลึกซึ้งงดงามขึ้น...ตามไปด้วย
ผมยืนยันว่า....ผมยังเป็นเศษเสี้ยว...เมื่อเทียบกับการเดินทางทั้งชีวิตของปู่สอน...
ผมรู้สึกขอบคุณโชคชะตา...ที่นำผมได้มาเจอปู่สอน...บางครั้งชีวิตของเรา...มีเหตุผลที่เหตุผลไม่รู้จัก...ก็ได้....
อาจจะเป็นพรหมลิขิต...หรือผมลิขิต...ให้เจอปู่สอน...และเหมือนกับการที่ผม...เจอกับทุกคน ณ แห่งนี้
ผมหวังว่า...ถ้ามีใครสักคนมาอ่านบันทึกของคน...แล้วปลูกต้นไม้เพียงหนึ่งต้น...ในที่สาธารณะ...วัด...ภูเขา...ริมแม่น้ำ...กับแม่...พี่น้อง...คู่ชีวิต...ลูก...เพื่อน...และคนที่รักทุกคน...
ทุกคนคงมีแรงบันดาลใจ...เหมือนผม
เพราะ...แรงบันดาลใจ...ทำให้ฤดูชีวิต...เบ่งบานสะพรั่งอีกครั้ง....
เยี่ยมยอด... ยอดเยี่ยมจริงๆ
"เพราะ...แรงบันดาลใจ...ทำให้ฤดูชีวิต...เบ่งบานสะพรั่งอีกครั้ง...."
ปล. ชุดฟอร์มสวยดีค่ะ ขอยืมมาใส่หน่อยค่ะ^^
ดูเหมือนว่าจะเป็นต้นสักนะครับ
หรือผมตาฝาดไปหน่อย