แม่ผู้สร้าง..ลูกผู้รับ
พรุ่งนี้แล้วสิหนอจะถึงวันแม่แห่งชาติ
ตามปกติก็รักแม่ทุกวันอยู่แล้ว
แต่อยากถ่ายทอดความรู้สึกที่มีต่อแม่ๆบ้างในชีวิตนี้ที่ได้เกิดมา
โชคดีที่มีแม่ทั้งสามคน แม่..ผู้สร้าง ณ.พะเยา
แม่คนที่ ๑แม่หยาด
ให้กำเนิดและร่วมเลี้ยงดูมา เป็นแม่ที่ใช้ชีวิตสมถะมีความอดทนเป็นเลิศ
ผ่านร้อนผ่านหนาวอันยาวนาน ณ.วันนี้ลูกของแม่ทั้ง ๕ คน ถือว่าได้ประสบความสุข
ความสำเร็จในชีวิตและมีครอบครัวที่อบอุ่นกันถ้วนหน้าสุขสบายตามอัตภาพที่ควรจะเป็น
แต่เป็นที่น่าเสียใจที่ลูกชายคนที่๔ ของแม่เรียนจบรัฐศาสตร์การทูติ
ที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง
ด่วนเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุจากการซ้อนมอร์เตอร์ไซต์ของเพื่อน
แม่โศกเศร้าเสียใจแทบขาดใจตายตาม
..แม่ต้องอดทนให้ผ่านพ้นช่วงเวลาเจ็บปวดในชีวิตที่แสนยาวนาน
แม่คนนี้ได้สอนให้ลูกเป็นคนรักพี่น้อง อดทนต่อทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตและเป็นแบบดำเนินชีวิตด้วยความเรียบง่ายไม่ฟุ้งเพ้อตามค่านิยม
จนอยู่ในโลกปัจจุบันนี้ได้อย่างมีความสุข
ณ.วันนี้ ลูกชายคนเล็กของแม่
เมื่อเรียนจบได้ทำงานที่มั่นคงแล้ว
ได้ลางานบวชเข้าสู่รมแสงแห่งธรรมในช่วงเข้าพรรษานี้
บวชอุทิศส่วนกุศลให้พ่อแม่และทุกคน ชื่นใจที่วันนี้แม่ได้มีความสุข
แม่คนที่ ๒ ซึ่งก็คือป้าขาว
พี่สาวของแม่ร่วมกันเลี้ยงเรามากับลุงเขย แม่คนนี้เป็นแบบอย่างแห่งความรักเมตตาปราณี
หวงแหน เมื่อรักเราก็ย่อมหวงและเป็นห่วงเราทุกเรื่อง
ตอนเด็กเวลาไปไหนก็จะเอาเราตามไปด้วยทุกสถานที่ ทุกเวลาเพราะเป็นห่วงแม้เวลาไปวัดก็จะพาไปด้วย
แม่คอยสอนให้รู้จักการดำเนินชีวิต การทำการเกษตรแบบง่ายๆเช่นการขึ้นแปลงปลูกผักกาด ผักชี ถัวฝักยาว
การหาพืชผักที่มีอยู่ตามธรรมชาติและรู้จักสมุนไพรง่ายๆที่มีประโยชน์ต่อการดำรงชีวิต
จนในทุกวันนี้ได้รับรู้ซึมซับถึงคุณค่าของทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่รอบๆตัว
แม่คนที่ ๓ แม่ปอนด์เป็นลูกของป้า
แม่คนนี้จริงๆแล้วก็คือพี่สาวซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องแต่อายุห่างกันมาก
แม่คนนี้สอนให้รักความก้าวหน้า สอนทุกอย่างและที่สำคัญเป็นคนที่ให้การสนับสนุนด้านการศึกษาส่งเข้าเรียนตั้งแต่เด็ก
แม่คนนี้จะสอนให้ทำบัญชีเป็น สอนให้รู้จักกับการเงิน
การใช้เงินและสอนทุกอย่างที่เป็นความรู้สมัยใหม่ มีวิสัยทัศน์
และมีการสอนที่เป็นระบบ ไม่ว่าตั้งแต่การล้างถ้วยชาม
จนถึงการมอบหมายงานให้ดูแลสวนกุหลาบเล็กๆหน้าบ้านถอนหญ้าให้ปุ๋ย จน ณ.เวลาปัจจุบัน
เราได้ซึมซับสิ่งเหล่านั้นมาโดยไม่รู้ตัวอยู่ที่ไหนๆก็ปลูกต้นไม้และรักการอ่านการศึกษาเป็นชีวิตจิตใจ
แม้ตอนนั้นจะไม่ชอบและเกลียดการถูกบังคับให้ทำนู่นทำนี่และที่ไม่ชอบที่สุดคือให้ไปตักน้ำมารดต้นไม้และตักขี้วัวมาใส่ต้นกุหลาบและใส่ต้นมะม่วงในไร่แต่ปัจจุบันนี้ได้รู้ซึ้งแล้วว่า หากไม่วันนั้นก็คงไม่เป็นเราในวันนี้ ..ขอบคุณค่ะแม่ปอนด์
""และเมื่อมาจนถึงปัจจุบัน
ลูกคนนี้ได้ประสบความสำเร็จมีความอบอุ่นในครอบครัว
ได้รับสิ่งที่แม่สอนบ่มเพาะมาไม่รู้ว่ามากเท่าไร ก็ได้มีบทบาทของการเป็นแม่คน..เป็นแม่ของลูกสาวที่ค่อนข้างเอาแต่ใจนิดหน่อย
..ลูกตั้งใจถ่ายทอดทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้รับมา ให้กับลูกสาวของลูกเอง
..จะทำจนสุดความสามารถ ทำด้วยฐานแห่งความบริสุทธิ์ ความรัก ความดี
ความอบอุ่นเพื่อปลูกฝังให้เขาดำเนินชีวิตในโลกปัจจุบันนี้ให้เอาตัวรอดด้วยคุณธรรม
ไม่เป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่ทำให้สังคมเดือดร้อน
มีเหตุมีผลบนกรอบฐานแห่งความดีในการดูแลตนเองรอบด้าน
และสุดท้ายนี้ อยากบอกว่า
แม้ลูกคนนี้อาจทำไม่ได้ทั้งหมดหรือดีเท่าที่แม่ๆได้ถ่ายทอดมาแต่ก็จะทำจนสุดความสามารถไม่ว่าจะกระทำต่อครอบครัว สังคมเท่าที่โอกาสจะอำนวย เกิดมาในภพใดชาติใดๆก็ตาม ขอเกิดมาในครอบครัวนี้ สังคมญาติพี่น้อง วงค์ปัญญานี้
และขอเกิดเป็นลูกแม่ๆทั้งสามคนด้วยเทอญ ..ขอกราบแทบเท้าด้วยความรักสุดหัวจิตหัวใจ ...รักแม่ที่สุดในโลก
...ไม่มีคำไหนที่สามารถเขียนบอกได้มากกว่านี้อีกแล้ว ตื้นตันใจไปหมด ....
ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะอาจารย์นงนาท สนธิสุวรรณ
กราบขอบพระคุณที่ได้นำรูปมะลิแสนสวยและบริสุทธิ์มาฝาก
ขอร่วมรำลึกพระคุณของแม่ด้วยค่ะ ..ขอบพระคุณค่ะ
สวัสดีครับ
เป็นการเริ่มต้นเขียนที่ดีมากๆ เลยครับ
มีเรื่องราวอะไรดีๆ ก็เล่าสู่กันฟังได้นะครับ
อรุณสวัสดิ์ยามเช้าวันแม่แห่งชาติ ค่ะ
ได้รับคำแนะนำการเขียนจากอาจารย์อักขณิช ในครั้งก่อน
เลยลองเขียนตามความรู้สึกที่อยากถ่ายทอด ได้คำชมรับคำชมและกำลังใจจากอาจารย์
จะพยายามเขียนต่อไปค่ะ ในโอกาสวันแม่นี้ขอให้คุณแม่ของอาจารย์มีสุขภาพกายใจที่แข็งแรงนะคะ
ขอบพระคุณค่ะ .｡.:*･❀●•♪.。‧
หายไปนานมากๆคิดถึงๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ขจิตที่เคารพ
หนูกลับมาแล้วค่ะ ขอบพระคุณอาจารย์มาก ๆ
คิดถึงที่นี่และคิดถึงอาจารย์ขจิตด้วยค่ะ ^_^
สวัสดีอิหล้าคำแสนนดอย....
เมินแล้วบ่ได้มาแอ่วหา.....ขอหื้กำลังใจ๋ปิ๊กป้อกคืนบ้านเฮาแล้วมีความสุขเน้ออิหล้า..
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน....พรหมมา
ยกสองมือไหว้สา สวัสดีเจ้าป้อลุงหนาน....พรหมมา
ยินดีชุ่มอกเย็นใจแต๊นัก ที่ป้อลุงหนานได้แวะมาผ่อมากอย
ขอบพระคุณนักๆเจ้า ขอเป็นกำลังใจหื้อป้อลุงหนานเช่นกันเจ้าา.
.ด้วยความเคารพอย่างสูง ..อิหล้าคำแสนดอย
ตอนที่ไปแหลมผักเบี้ยจึงรู้ว่าสุนัข ที่ชื่อว่าไอ้เสือคือใคร เห็นตัวจริงมันแล้วหละ ด ีใจที่ได้ไปที่นั่นประทับใจหลายอย่ามาก โดนเฉพาะวิทนากรที่คอยแนะนำเป็นชุดๆ
