ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มวัยกลางคนผู้หนึ่ง อาศัยอยู่กับมารดาของตนที่ชรามากแล้ว..เขามีฐานะยากจน มีชีวิตอยู่อย่างอดสู และลำบากโดยเฉพาะมารดา เธอเป็นอัมพาตและตาบอด ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย ชายหนุ่มจึงคิดจะพามารดาของตนไปปล่อยในป่า เพื่อจะได้ไม่เป็นภาระ ของตนเองอีกต่อไป (ในสมัยนั้นไม่มีสถานสงเคราะห์คนชรา) ระหว่างทางที่ชายหนุ่มเข็นมารดาเข้าป่า...เธอไม่ได้ขอร้อง อ้อนวอนหรือกล่าวอะไรกับลูกชายเลยทั้งสิ้น ทำเพียงแค่ก้มหน้าหักกิ่งไม้ทิ้งตามทางไปเรื่อยๆ.... จนกระทั่งถึงที่หมายชายหนุ่มก็ปล่อยรถเข็นของหญิงชราผู้เป็นแม่ไว้ข้างโขดหิน และหันหลังเดินกลับไป โดยไม่มีการสั่งเสีย ใดๆเลยทั้งสิ้น....เมื่อก้าวเท้าออกห่าง...ก็พลันได้ยินเสียงผู้เป็นแม่ดังขึ้นไล่หลัง..ว่า..
"เดินตามทางที่แม่หักกิ่งไม้ทิ้งไว้นะลูก"
สวัสดีค่ะคุณ'ถาวร'
'The way home'อ่านกี่ครั้ง ก็สะเทือนใจทุกครั้งค่ะ
"เดินตามทางที่แม่หักกิ่งไม้ทิ้งไว้นะลูก"
ผมก็ชอบดูหนังเรื่องนี้เช่นกันครับ
สวัสดีครับ...ช่วงนี้เห็นคำว่าแม่ไม่ได้ครับ จะตามไปทุกที่ http://www.gotoknow.org/blog/noi-3/452852
สวัสดีค่ะ ขอบพระคุณทุกท่านค่ะ ที่ให้กำลังใจค่ะ.