แม่...ผู้หญิงที่ฉันอยากกอดที่สุด

        ๑๒ สิงหาคมของทุกปี   ซึ่งเป็นวันแม่แห่งชาติ   คำว่าแม่เป็นคำที่ยิ่งใหญ่มาก  ซึ่งท่านได้ดูแลลูกๆตั้งแต่อยู่ในครรภ์มารดาจวบจนถึงวันที่ท่านสิ้นชีวิตลง   ภาระท่านจึงจะสิ้นสุดลง   แต่ก็เป็นภาระที่ท่านทำด้วยความเต็มใจทั้งความรักและความห่วงใย

         ในวัยเด็กของครอบครัว   แม่มีลูก  ๖  คน   เสียชีวิตไป  ๑  คนจากอุบัติเหตุถูกรถชน   ลูกๆก็อยู่ในวัยใกล้กันห่างกันคนละ  ๒  ปี  แม่มีอาชีพค้าขาย   ทำให้ค่อนข้างวุ่นวายสำหรับครอบครัวที่มีลูกเล็กๆ อยู่ในวัยใกล้เคียงกัน   ข้าพเจ้าได้ไปอยู่กับยายตั้งแต่เด็กเพื่อเข้าเรียนหนังสือที่ตัวเมืองในจังหวัดสระบุรีและเป็นการแบ่งภาระในการช่วยแม่เลี้ยงดูแลลูก   ดังนั้นในช่วงวันใกล้ปิดเทอมข้าพเจ้าจะดีใจมากเพราะแม่จะมารับกลับบ้านไปอยู่เล่นกับพี่น้อง   แต่บางครั้งยายก็ไม่ให้กลับ    ข้าพเจ้าก็จะแอบไปนั่งร้องให้อยู่ที่ระเบียงบนบ้านจนพวกน้าชอบแซวว่า   ถ้าเรายิ้มออกวันไหนท้องฟ้าจะแจ่มใส   จริงๆแล้วอยู่กับยายแสนสบาย   แต่บางครั้งเราก็อยากกลับไปอยู่กับพ่อแม่พี่น้อง     แม่มีพาหนะคู่กาย  คือ  จักรยาน  ซึ่งแม่จะขี่ไปตลาดตั้งแต่แม่ยังสาวๆ  จนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้   แม้ว่าลูกๆ จะห้ามไม่ให้ขี่แล้ว  เพราะสายตาของของแม่ซึ่งอายุ  ๗๓  ปีแล้วก็มองเห็นไม่ค่อยชัด  แต่ท่านก็ยังแอบดื้อขี่จักรยานอยู่

          ในบางวันช่วงที่ลูกปิดเทอมแม่ไปทำธุระที่กรุงเทพ  แม่ก็จะแอบนัดกับลูกคนที่แม่จะพาไปด้วยครั้งนี้ ( แม่จะสลับพากันไปทีละ ๑-๒ คน)  ลูกคนที่แม่นัดไว้ก็จะค่อยๆแอบพี่กับน้องเพื่อไปกับแม่  ซึ่งทุกๆคนก็อยากนั่งรถไปเที่ยวกรุงเทพกับแม่  แต่แม่ก็พาไปพร้อมกันทีเดียวหมดไม่ไหว   เนื่องจากยังเด็กกันอยู่และนั่งรถโดยสารไป   แต่ถ้าวันไหนแม่พาไปดูหนัง ( ซึ่งนานๆ จะได้ไปดูสักครั้ง )  ลูกๆ ทุกคนจะรีบอาบน้ำแต่งตัวกันแต่วัน  เพื่อที่จะได้ไปดูหนัง  แม่ก็จะเตรียมขนม  อาหาร เช่น  ข้าวต้มมัด  ,  ข้าวเหนียวปิ้งแบบมีไส้  ,  กล้วยทอด มันทอด  เป็นต้น  เพื่อจะไว้ให้ลูกกินในโรงหนังจะได้อิ่มท้อง   ไม่มีโอกาสได้กินขนมขบเคี้ยวเลยเนื่องจากแม่เห็นว่าไม่มีประโยชน์

           ปัจจุบันแม่อายุมากแล้ว   ลูกๆ ก็มีครอบครัวกันหมดแล้ว  แต่แม่ก็ยังห่วงใย  ซักถามเหมือนกับตอนเรายังเป็นเด็ก   บางครั้งลูกๆก็จะรำคาญบ้างในการตอบคำถาม  เพราะบางครั้งหูแม่ก็จะได้ยินไม่ชัด  จึงถามซ้ำๆหลายครั้ง   แต่จนกระทั่งทุกๆคนมีลูกของตัวเอง   จึงรู้แล้วว่าความรัก   ความห่วงใยของแม่ที่มีให้นั้นมันมากมายไม่มีที่สิ้นสุด  และ  ผู้หญิงที่เราอยากกอดมากที่สุดในทุกวัน  คือ   แม่   นั่นเอง  

อัจฉราวดี  มั่งจิตร

 

[โสภณ เปียสนิท]

• บันทึกถ้อยคอยนำในความคิด
• แม่ชี้ทิศทางไว้ให้ลูกก้าว
• จงจากดินให้เด่นไปเป็นดาว
• อย่าเป็นชาวไร่นาอยู่ป่าดอย