3 ก้าวก็เรียนจบ: ก้าวสู่มหาวิทยาลัยแห่ง “เสรีภาพ” ก้าวอย่างไรไม่ให้พลาด

3 ก้าวก็เรียนจบ: ก้าวสู่มหาวิทยาลัยแห่ง “เสรีภาพ” ก้าวอย่างไรไม่ให้พลาด

ดอกยูงทองบานเต็มต้นอีกครั้ง ก็แสดงว่าถึงเวลาต้อนรับเพื่อน ๆ สู่รั้วมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์อีกคราในปีการศึกษา 2554 ทั้งเพื่อนใหม่และเพื่อนเก่า ท่ามกลางกระแสความวุ่นวายทางการเมืองที่ใกล้วันเลือกตั้งใหญ่ทั่วประเทศ ที่อาจจะเป็นการกำหนดอนาคตของประเทศไทย อีกทั้งในบรรยากาศแห่งการเฉลิมฉลองแสดงความยินดีกับเพื่อนใหม่ที่ก้าวเข้าสู่รั้วเหลืองแดงนั้น หากเพื่อน ๆ เผลอตัวเผลอใจไม่ระวัง อาจจะก้าวพลาดเกิดอุบัติเหตุในชีวิตได้แล้วจะก้าวไปไม่ถึงฝันดั่งตั้งใจที่เข้ามาเรียน ณ ที่แห่งนี้ ก็ได้

แน่นอนบนเส้นทางเดินทุกเส้นทางย่อมมีหลุมมีบ่อ มีทางแยก มีทางตันและอาจทำให้เราเลี้ยวผิดเลี้ยวถูก วันนี้จึงอยากชวนระวัง 3 ก้าว ที่ต้องระวังอย่า “เผลอ” เดี๋ยวจะ “พลาด”ได้นะเพื่อน

ก้าวแรก “เสรีภาพ”ที่ต้องมีเป้าหมาย

“ดินแดนแห่งเสรีภาพทุกตารางนิ้ว” อาจจะเป็นประโยคที่ทำให้เพื่อน ๆ “เผลอ” ได้ง่ายมากที่สุดเพราะหลายคนเข้าใจผิดคิดว่าหมายถึง “จะทำอะไรก็ได้ ไม่ต้องสนใจใคร” อยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ ไม่อยากก็ไม่ทำ อยากพูดอยากแสดงออกก็พูดก็แสดงได้ไม่จำกัด จะไปเรียนไม่ไปเรียนก็ได้ อยากเล่าว่าทุกปีที่ผ่านมามีเพื่อน ๆ สอบตก เกรดต่ำ ต้องออกไปจากธรรมศาสตร์ หรือ ต้องพักการศึกษา ปีละประมาณเกือบ 1,000 คน

เพื่อนทุกคนเข้ามามีเป้าหมายระยะสั้นเหมือนกันก็คือจะ “เรียนจบ” รับพระราชทานปริญญาบัตรเพื่อความภาคภูมิใจของทุกคนและเป็นต้นทุนเพื่อนำไปใช้ทำงานต่อไป เวลาเรียนไม่กี่ปีสั้นนัก แต่ละปีผ่านไปเร็วมาก กิจกรรมเยอะเวลาน้อย ไม่ค่อยเข้าเรียน แถมแต่ละวิชาอาจารย์ก็สอนกันคนละแนว หลายคนเผลอกว่าจะรู้ตัวก็สายเสียแล้ว เพื่อน ๆ ต้องหาข้อมูลว่า “เรามีโอกาสรีไทร์ไหม ? ” แล้วต้องระวังตั้งแต่ต้นเทอม วางแผนดี ๆ ควบคู่ไปกับกิจกรรมอื่น ๆ ในชีวิต

ก้าวที่สอง “ความรัก”กับ “ความเข้าใจ”

การเข้ามาในรั้วมหาวิทยาลัยแน่นอนหลายคนได้เจอเพื่อน ๆ มากมาย รู้สึกเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น มีเวลาเกือบ 24 ชั่วโมง อยู่กับเพื่อน จนทำให้เพื่อนจำนวนมาก รู้สึกผูกพันและอยากเป็นมากกว่าเพื่อน ทั้งกับเพื่อนร่วมเรียน เพื่อนร่วมเล่นและเพื่อนร่วมห้อง (รูมเมท) และกับรุ่นพี่อีกเยอะแยะ ทั้งเท่ห์ หล่อ สวย น่ารัก

ต้องบอกว่า ธรรมดามากที่จะรู้สึกดีต่อกัน ความรู้สึกนั้นไม่ผิดเลยแม้แต่น้อย หลายคนความรู้สึกแบบนี้เป็นแรงบันดาลใจให้เรียนจบเรียนดี ทำชีวิตให้ดีด้วยซ้ำไป แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นต้องระวังไม่ให้ “เผลอ” และต้องระวังและวางตัวให้พอดี เหมาะสม เพราะชีวิตยังอีกไกล หากรักสลายและไม่ “ยั้งตัว ยั้งใจ” ไว้บ้าง งานจะเข้านะ พ่อแม่คนที่รักเรายังมีอีกมาก อนาคตยังอีกไกล“ความรัก” เกิดได้แต่ต้อง “เข้าใจ” “ยั้งใจ” และ “ยั้งตัว” ไว้บ้างนะ

ก้าวที่สาม “เรียนรู้”และอยู่กับ “ความหลากหลาย”

บ่อยครั้งที่เรามองสิ่งใหม่ ๆ คนใหม่ ๆ แล้วไม่คุ้นเคย ทั้งกริยา ท่าทาง และสไตล์ ผู้ใหญ่ชอบสอนว่าให้ “เรียนรู้บนความแตกต่าง” เราว่าไม่น่าใช่ “เรียนรู้บนความหลากหลาย” ต่างหาก เพื่อน ๆ มาจาก ร้อยพันครอบครัว สอนมาไม่เหมือนกัน เติบโตมาคนละแบบ “1 คน ก็ 1 แบบ” มาอยู่ด้วยกันมันจึงไม่ใช่ความแตกต่าง แต่มากมายหลากหลายแบบ

เพื่อน ๆ ต้องเปิดใจเรียนรู้ 3 อย่างที่สำคัญคือ หนึ่ง เพื่อนที่ดีมีอยู่มากมาย แค่รอเราไปเป็นเพื่อนกับเขา สอง เพื่อนที่อยู่ใกล้เรา ถ้าปรับตัว ปรับใจ และช่วยเหลือกันทำดีๆได้ก็สุดยอดกว่า สาม เพื่อนที่เรารับไม่ได้ คนละแนว ไม่โอเค หากเรียนรู้และคบกันอย่างเหมาะสมไม่หลงทาง ไม่หลงผิด พอดี ๆ อันนี้สุดยอดสุด ๆ

ภายใต้เสรีภาพและความหลากหลายสิ่งที่เพื่อน ๆ ต้องปรับตัวปรับใจ เป็นการเติบโตที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตก่อนออกไปสู่โลกแห่งความจริงนอกรั้วเหลืองแดง ให้เกียรติ ให้อภัย ไม่ล้ำเส้น ภายใต้ “กติกา” ของสังคม ของมหาวิทยาลัย ของหอพัก หรือแม้แต่ของห้องนอน ก็จะทำให้เพื่อน ๆ อยู่ภายใต้ความหลากหลายอย่างไม่ทุกข์และเป็นตัวชี้วัดการเติบโตของเพื่อน ๆ ที่เพิ่มขึ้นต่อไป

“3 ก้าวนี้สำคัญนักขอเพื่อนรักจงระวัง แล้วเราจะเจอกันที่ฝั่งแห่งความสำเร็จทุกคน รักนะ”

[โสภณ เปียสนิท]

รอยเท้ากาใบหน้ากร้านสังขาร​กรอบ

พวงแก้มตอบไม่เคยต้องของตบแ​ต่ง

นั่งเหว่ว้าชราวัยให้วังเวง

คงกริ่งเกรงลูกคนไกลยังไม่ก​ลับ