ความสุข...เยี่ยมบ้าน...ของผม
วันเสาร์ที่ 6 สิงหาคม 2554
บ่ายกว่า ๆ ผมได้ออกไปเยี่ยมบ้าน "ราชัน"
น้องที่ตกจากที่สูง...เดือน มีนาคม 2554...
อาการแรกที่ผมเจอ...น้องยังลุกไม่ได้...สื่อสารไม่ได้...
คุณแม่ของน้องตามผมไปสวนปัสสาวะให้...เลยคุ้นเคยกัน...
ถ้าไม่ติดธุระ...ผมพยายามไปเยี่ยมน้องทุกสัปดาห์
วันนี้...
อาการน้องดีขึ้น...ลุกนั่งได้แล้ว...พูดจ้อ...ชัดแจ๋ว
ให้กำลังใจน้อง....พยายามกายภาพตามท่าทาง...และมีวินัย
ต้องลุกได้...ถอดสายสวนปัสสาวะ...ไปทำงานหาเงินมาให้แม่
ผมมีความสุขจัง...
ผมเป็นประเภทลืมง่าย...กลัวลืมความสุขครับ
เลยอยากบันทึกเรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ
ของความรักของคน ๆ หนึ่ง...ทีมีต่อกัน
ผมเคยเขียนบันทึก "ราชัน" กับคุณแม่ ไว้คือ...
เยี่ยมบ้าน : รักของแม่ยิ่งใหญ่นัก http://www.gotoknow.org/blog/adirek12/448333
หนังสือ, ความอ่อนแอ, "รักแท้"...ไม่มีบทบรรยาย
http://www.gotoknow.org/blog/adirek12/443229
ความเห็น (9)
ผมเป็นประเภทลืมง่าย...กลัวลืมความสุขครับ
กลัวเหมือนกันคะ เลยต้องตามมาอ่านเพื่อเติมเต็มความสุข
ผมมีความสุขจัง...
มีความสุขเหมือนกัน ที่ได้อ่านบันทึกนี้คะ
สวัสดีวันอาทิตย์แห่งชาติ
การแพทย์ปฐมภูมิของบ้านเรา มีเอกลักษณ์ที่ดีงาม
คือทำงานด้วยความรู้สึกที่มากกว่าเพราะหน้าที่ แต่ทำงานด้วยใจ
- มาตามให้และรับกำลังใจ...จากบันทึกแห่งความสุข...
สวัสดีค่ะน้องทิมดาบ
- คุณยายมาส่งกำลังใจให้ทั้งคุณหมอและผู้ป่วยจ้า
- ขอให้มีความสุขทุกๆวันและตลอดไปด้วยนะจ๊ะ
ความสุขลืมง่ายความทุกข์ลืมยาก จริงหรือเปล่าไม่อาจรับรองได้
แต่อ่านแล้วรู้สึกดีกับลูกๆแม่ๆค่ะ...
สวด.ทิมดาบ ความสุขเล็กๆ
ที่เราสามารถทำได้ เราสุข เขาสุข แบ่งปันกัน
ในวันที่ยังเห็นหน้ากันอยู่ ทำไว้ ได้กำไรชีวิต
ไฟในตัวทิมดาบ ลุกตลอดเวลาแน่นอน ขอชื่นชม และเป็นกำลังใจ ให้กันเสมอ
เสาว์ บางขัน เชื่อมั่นและศรัทธา ทุกคน ใน G2K
สวัสดีค่ะคุณหมอ
ดีจังค่ะ คุณราชัน ยังสามารถลุกได้
อยากให้ "น้องเอิง" ลุกเดินได้อีกครั้งจังค่ะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆ ค่ะ