เทคนิคการค้นหาเบาะแสคนร้ายโดยใช้โปรแกรม Skype

การใช้โปรแกรม Skype

เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2552  พี่ไชยา  บุณยาธิการโสภณ  นักวิชาการพัฒนาชุมชนชำนาญการ กลุ่มงานยุทธศาสตร์การพัฒนาชุมชน  สำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดปทุมธานี ได้ขับรถส่วนตัวไปจอดที่เทสโก้ โลตัส สาขาปทุมธานี  ซึ่งตั้งอยู่หน้าศาลากลางจังหวัดปทุมธานี  ขณะนั้นเวลาประมาณ 17.00 น. และได้ขึ้นไปชำระค่าบริการโทรศัพท์มือถือ บนห้างเทสโก้โลตัส โดยใช้เวลาประมาณ 15 นาที  เมื่อชำระค่าบริการเสร็จแล้ว ได้เดินทางกลับลงมาที่ลานจอดรถ เพื่อขับรถกลับบ้าน  โดยไม่ได้สังเกตด้านเบาะหลังคนขับ ว่ามีทรัพย์สินยังอยู่ครบถ้วนหรือไม่  เมื่อกลับถึงบ้าน จอดรถเรียบร้อยเอื้อมไปจะหยิบอุปกรณ์การทำงาน เครื่องโน๊ตบุคส่วนตัวที่ใช้ทำงานอยู่ทุกวันได้หายไปจากเบาะหลังรถ  ทั้ง ๆ ที่เจ้าตัวจำได้ชัดเจนว่าได้หอบสัมภาระส่วนตัวชิ้นนี้ลงไปจากสำนักงานเพื่อไปทำงานต่อที่บ้าน  เจ้าของตกใจ และเสียดายงานที่เก็บไว้ในเครื่องคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คมาก ค้นหาไปทั่วบริเวณ และเมื่อหาไม่เจอแน่แล้ว ได้โทรศัพท์มาหาดิฉัน  ตอนเวลาประมาณ 17.30 น. ซึ่งข้าพเจ้าเพิ่งลงจากสำนักงานตาม ๆ กันมา  พี่เขาบอกข้าพเจ้าว่า “โน๊ตบุ๊คพี่หายแล้ว ไปจอดรถที่ห้างโลตัส ปทุมธานี ขึ้นไปชำระค่าโทรศัพท์แล้วกลับมาถึงบ้าน โน๊ตบุ๊ค” ไม่กลับมาด้วย พี่เสียดายของ เสียดายงานมาก พี่กำลังจะเอามาทำต่อที่บ้าน พี่ทำไงดีน้อง”  ดิฉันถามว่าพี่แจ้งความแล้วยัง พี่เขาก็ไปแจ้งความไว้เป็นหลักฐาน และหาวิธีเพื่อสืบหาเครื่องคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค  รวมทั้งติดต่อบริษัท Acer ที่ซื้อเครื่องมา  เพราะเครื่องได้ทำประกันเครื่องหายเอาไว้ด้วย 1 ปี   กับบริษัทประกันภัย แต่เมื่อได้เข้าไปติดต่อกับบริษัทประกัน เขาถามว่า “รถคุณมีร่องรอยการงัดหรือไม่ ให้ถ่ายภาพร่องรอยการถูกงัดไปประกอบหลักฐานด้วย”  แต่ไม่สามารถหาหลักฐาน หรือร่องรอยได้เลย เนื่องจากโจรงัดรถ ได้มีเทคนิค วิธีการที่แยบยล  ไม่มีร่องรอยให้เจ้าของผิดสังเกตใด ๆ เลย  ในเมื่อหาหลักฐานไม่ได้ก็ไม่มีอะไรไปต่อรองกับบริษัทประกัน ก็หมดสิทธิที่จะได้รับเครื่องใหม่ที่บริษัทประกันจะชดใช้ให้  เจ้าของก็ได้แต่เสียดาย และเสียดายงานที่จะต้องมาเริ่มคิดทำใหม่ เพราะทุกอย่างอยู่ในโน๊ตบุ๊ค เครื่องนี้ทั้งหมด  ดิฉันและเพื่อร่วมงาน ต่างช่วยกันวิพากย์ วิจารณ์โจร  วิจารณ์ถึงระบบการรักษาความปลอดภัยของห้าง  และคิดที่จะนำหลักฐานการแจ้งความไปขอดูโทรทัศน์วงจรปิดของห้าง  แต่ยังไม่ได้ดำเนินการ ก็ 1 เดือนผ่านไป

ขณะนั้น ดิฉัน เป็นนักวิชาการพัฒนาชุมชนชำนาญการ  สังกัดกลุ่มงานยุทธศาสตร์การพัฒนาชุมชน และปฏิบัติหน้าที่ช่วยงานของกลุ่มงานสารสนเทศการพัฒนาชุมชน ด้วย  (ปกติดิฉันจะใช้โปรแกรม Skype ในการติดต่องานกับอำเภอทุกอำเภอ  กรมฯ และภาคีการทำงานที่เราร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้อยู่แล้ว) รวมทั้งข้าพเจ้าได้เคยติดตั้งโปรแกรม Skype ในเครื่องคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คส่วนตัวของพี่ไชยาฯ และแอด Skype Name พี่เขาไว้แล้วด้วย เพราะเราจะต้องทำงานด้วยกัน)

และเมื่อ วันที่ 3 มกราคม  2553  (พี่ไชยาฯ ไปอบรมฯ ไม่ได้อยู่บนสำนักงาน)

           ขณะที่ดิฉันเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ใช้ปฏิบัติงานบนสำนักงาน และใช้งานโปรแกรม Skype  สังเกตเห็น Skype Name พี่ไชยาฯ ออนไลน์ Chaiya.B.2505 ซึ่งเป็น  Skype Name ที่ข้าพเจ้าติดตั้งให้พี่ไชยาฯ  และใช้รับส่งงานตอนที่เครื่องคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค ยังไม่หาย เมื่อดิฉันเห็น Skype Name  ออนไลน์ ก็รีบทักไปทันทีว่าพี่ซื้อเครื่องใหม่แล้วเหลอ  พี่อยู่ไหน  ปลายทางที่เห็นข้อมูลที่ดิฉันทักไปคง งง  และทักกลับมาว่า “คุณเป็นใคร” ไม่ใช่เครื่องผมหรอก ของเพื่อน เมื่อดิฉันได้ยิน คำว่า “ไม่ใช่ของผม เป็นของเพื่อน” ดิฉันเริ่มมั่นใจว่าคนที่คุยด้วยไม่ใช่พี่ไชยาฯ เจ้าของ Skype Name แต่เอ๊ะ ทำไม Skype Name ตัวนี้ออนไลน์   เริ่มคิดว่ายังไงซะจะต้องเป็นเครื่องคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค ที่หายไป  ก็พยายามป้อนคำถามว่า “คุณอยู่ที่ไหนค่ะ”  ปลายทางตอบว่า “อยู่ตากฟ้าครับ  ผมชื่อต้น  คุณชื่ออะไรอยู่ที่ไหน”  ข้าพเจ้าบอกว่า “ชื่อจุ๋ม อยู่ อยุธยา”  ปลายทางเขาถามว่า “คุณจุ๋ม อายุเท่าไหร่  ผม 32”  ดิฉันบอกว่า “อายุ 29  ทำงานที่ อบต.”  ซึ่งดิฉันพยามยามให้ข้อมูลไปเพื่อให้เขาได้ตอบกลับมาให้มากที่สุด และดิฉันก็ถามว่าเขาทำงานอะไรที่ไหน  ปลายทางตอบว่า “ทำงานเป็นลูกจ้างที่โรงเรียนในอำเภอตากฟ้า จังหวัดนครสวรรค์ ชื่อโรงเรียน เทวฤทธิ์พันลึก เคยมาเที่ยวตากฟ้าไหม๊”  ดิฉันตอบว่า “ไม่เคยค่ะ”   และดิฉันคิดว่าได้ข้อมูลส่วนหนึ่งแล้วจะลองต้นหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ต เพื่อหาชื่อโรงเรียนว่ามีจริงหรือไม่  และอยู่ตำแหน่งไหน  พร้อมหาชื่อผู้อำนวยการโรงเรียน เพื่อจะเช็คข้อมูลที่นายต้น บอกมาว่ามีจริงหรือไม่  และดิฉันจะไม่พูดถึงเครื่องคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คอีกเลย  จนนายต้นปิดเครื่อง และออฟไลน์ไป

           ดิฉันก็หาข้อมูลโรงเรียน  พริ้นแผนที่ตั้งของโรงเรียน  และชื่อผู้อำนวยการโรงเรียนเพื่อให้พี่ไชยาฯ ได้ไปติดตามเครื่องคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คแสนรักเครื่องนั้น  และเมื่อวันรุ่งขึ้น วันที่ 4 มกราคม 2553 พี่ไชยาฯ มาทำงานปกติ และดิฉันก็บอกว่าถ้าพี่อยากได้ของ  พี่ไปตามแผนที่นี้เลย   เครื่องคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คพี่นะอยู่โรงเรียนเทวฤทธิ์พันลึก  หมู่ที่ 6 ตำบลหนองพิกุล  อำเภอตากฟ้า จังหวัดนครสวรรค์   ไปที่โรงเรียนถามหาคนชื่อ “ต้น”  พี่เขาก็ไปจริง ๆ  ออกจากปทุมธานี 10.00 น. กับคนขับรถ   และประมาณ 15.30 น. พี่ไชยาก็เดินทางกลับมาจากนครสวรรค์ พร้อมคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ตคู่ใจที่จากไป 1 เดือนเต็ม ๆ  โดยไม่คิดว่าจะได้กลับมาอีก

         และจากการสอบถามข้อมูลจากผู้ซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คดังกล่าวทราบว่า ไปซื้อเครื่องฯ มาจากร้านขาย

ของเก่าในจังหวัดนครสวรรค์ในราคา 9,000 บาท และเพิ่งเอาเครื่องมาได้ไม่นาน  เมื่อเอาเครื่องมาก็จะลบไฟล์ข้อมูลออก แต่ ไม่ได้ Add remove program  หรือล้างเครื่องใด ๆ  ทำให้โปรแกรม Skype ที่ติดตั้งไว้ยังคงอยู่ และยังคงทำงานได้เหมือนเดิมเมื่อเครื่องคอมพิวเตอร์ต่อสัญญาณอินเตอร์เน็ต

         จากเรื่องนี้ ดิฉันอยากจะบอกว่าโปรแกรม  Skype  ที่เราใช้ และกรมการพัฒนาชุมชน เคยสนับสนุนให้เจ้าหน้าที่พัฒนาชุมชนนำไปคิดตั้งและใช้งานนั้นมีประโยชน์มากมาย ยกตัวอย่าง เช่น

1. สนับสนุนการทำงาน ให้สามารถรับส่งงานแจ้งข้อมูลข่าวสารต่าง ๆ ได้รวดเร็วขึ้นระหว่างกรมฯ - จังหวัด-อำเภอ-อบต. หรือหน่วยงานอื่น ๆ
2. ประหยัดค่าใช้จ่าย ค่าโทรศัพท์ พาหนะ
3. สามารถพูดคุยแลกเปลี่ยนกับเพื่อนร่วมงาน ต่างวงการ และต่างประเทศได้
4. สามารถรับส่งไฟล์ แชร์ไฟล์ ข้อมูลระหว่างเครื่องคอมพิวเตอร์ภายในสำนักงานด้วยกัน โดยไม่ต้องใช้แฟรชไดร์
5. สามารถใช้งาน Conferrence  แลกเปลี่ยนในกลุ่มผู้ใช้งานได้
6. ติดตั้งไว้ในเครื่อง กรณีเครื่องหายไป สามารถที่จะเป็นต้นตอในการสืบค้นหาข้อมูลของเครื่องได้ 

สามารถใช้งานร่วมกับโปรแกรม Team Viewer เพื่อใช้ในการติดต่อระยะไกล ช่วยเหลือทีมงานไอที กรณีมีปัญหาในการใช้งานระบบคอมพิวเตอร์ ได้ด้วย

โดย....ชยาภรณ์  ผอมจีน...พัฒนาการอำเภอสามโคก

[ทวีรัตน์]

เก่งจังเลย มีไหวพริบดีจัง ขอปรบมือให้ครับ