เคยได้ช่วยพ่อแม่ทำนาในอดีตจะใช้ควายไถนา สมัยเรียนอยู่ชั้นประถมพ่อจะปลุกให้ตื่นตั้งแต่ตีสี่ ถ้าไม่ตื่นจะเคาะฝาบ้าน (ใครจะทนนอนต่อ) เพื่อเดินเท้าพร้อมสัมภาระ ไปทำนา ซึ่งอยู่ห่างบ้านพอสมควร พ่อเคยฝึกให้ไถนาโดยใช้ควาย จับคันไถ ปรากฎว่าดึงควายไว้ไม่อยู่ จนคันไถไปตัดคันนาขาด ตั้งแต่นั้นมาพ่อก็ไม่ฝึกอีกเลย เปลี่ยนเป็นดำนาแทน สมัยก่อนยังไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกเหมือนปัจจุบัน
ที่กล่าวมาข้างต้นไม่สำคัญนัก แต่สิ่งที่อยากจะบอกคืออุปกรณ์ที่เกี่ยวกับการทำนา "คานหลาว" ภาษาที่บ้านเรียกกันว่า "ไม้คานหลาว" ใช้สำหรับหาบกล้า และขนมัดข้าวที่เกี่ยวเสร็จแล้วเพื่อไปเก็บไว้ลานข้าวเพื่อทำการนวดข้าว
เพื่อให้เข้าใจมากขึ้น แนะนำลิงค์ไปที่เว็บไซต์นี้ค่ะ
http://app1.bedo.or.th/rice/ToolInfo.aspx?id=7
เจริญพรโยมต้นเทียน
เป็นบันทึกความเป็นวิถีชีวิตลูกชาวนาที่น่ารักม๊าก..และขอบอกว่าไม้คานหลาวเนี๊ย..มีความสำคัญมากต่อชาวนาไทย..ภูมิปัญญาไทย
.....ลูกชาวนา....สาธุ.
เจริญพรโยมต้นเทียน ครูสุนันทา
ฝากบอกครูโรงเรียนหนองบัว คำโบราณว่า"ตักบาตร..อย่าถามพระ" น๋ะโยม..เจริญพร.
นำคันมาฝากคุณครูต้นเทียน
คันหลาว : วาดโดยคุณครูอ้อยเล็ก
บล็อกเกอร์คนเก่งและเป็นกัลยาณมิตรของเวทีคนหนองบัวด้วย
ภาพนี้คุณครูอ้อยเล็กนำมาโพสต์ที่เวทีคหนองบัวในบันทึกนี้
ฉาย : เทคโนโลยีและวิถีความรู้ชาวนา โดยดร.วิรัตน์ คำศรีจันทร์
http://www.gotoknow.org/blog/nongbua-community/347598?page=1
คุณครูอ้อยเล็ก
เขียนผิด นำคันหลาวมาฝาก
เจริญพรคุณครูสุนันทาถึงพระอาจารย์มหาแล..
ท่านนำคัน..หรือ คันหลาวมาฝาก..ผม/อาตมา อดขำไม่ไหว..วันนี้ผู้ต้องขังที่ผมอบรมคันหลังทั้งวัน..เพราะขี้กลากขึ้นไม่ได้อาบนํ้า..ฝนตก!..5555
สนุกบ้าง เหนื่อยบ้างแต่ก็สุขตามปะสาเด็กเลี้ยงควายเหมือนกัน