ห่างเหิน..และ..โหยหา (ตอน 2)

มาช่วยกันลดช่วงว่างของความ "ห่างเหิน..และ..โหยหา" ในวันแม่ กันนะคะ

  เรียนเพื่อชาว Blog ที่เคารพ   วันนี้ขอคุยต่อในเรื่อง "ห่างเหิน..และ..โหยหา" ตอนที่ 2 นะคะ คือ สืบเนื่องจากตนเองกำลังศึกษางานวิจัยระดับ Dissertation และกำลังหางานวิจัยเรื่อง Depression,  Stress, Self–esteem, Social–Support และ Background (ภูมิหลัง)

        ในขณะนี้กำลังศึกษาเรื่อง Depression (ภาวะซึมเศร้า) เมื่ออ่านไปอ่านมาหลาย ๆเรื่อง ทำให้ได้ข้อคิดจากการอ่านวิจัยของหลาย ๆท่าน โดยพบว่าปัจจัยที่ทำให้เกิดภาวะซึมเศร้าที่ได้ศึกษา ภาวะซึมเศร้านี้กำลังเกิดขึ้นกับตัวเราเองหรือเปล่า??? หรือเกิดจากปัจจัยทางด้านฮอร์โมน(วัยทอง) หรือเกิดจากปัจจัยภาวะเครียด(Stress)กับตนเอง หรือเป็นเพราะว่าคิดถึงลูกสาวทั้ง 2 คน ที่อยู่ห่างไกล (ต่างประเทศ) หรือเป็นเพราะทุก ๆ ปัจจัย(Factor)ที่ได้กล่าวมาข้างต้นรวมกัน ทำให้วิเคราะห์(Analysis)ได้ว่าความ “ห่างเหิน” ที่เกิดขึ้นกับตัวเรา ณ.เวลาขณะนี้นั้นแปรผกผัน(Inversely)ไปตามอายุ ตามเวลา ตามสถานที่ (Time, Space, Person & Age) เมื่ออดีตตอนที่ลูกๆยังเป็นเด็กเล็ก ๆ  เราได้อยู่ใกล้ชิดกับเขา(ไม่ห่างเหิน) แต่ก็ทำให้เราวุ่นวายเนื่องจากความเป็นเด็กของลูก ๆ  แต่ก็เป็นความวุ่นวายที่แฝงไปด้วย....ความสนุก(Joyfulness)...ความสุข(Happiness)ในครอบครัว ซึ่งเป็นความสุขในอีกรูปแบบหนึ่งที่เป็นจริงและสัมผัสได้ แต่เมื่อพวกเธอโตขึ้น พวกเธอก็ต้องมีวิธีทางเดินของชีวิตพวกเธอ (Pathway) แต่ความเป็นพ่อเป็นแม่จะรู้สึก “ห่างเหินและโหยหา” (โดยเฉพาะตัวผู้เขียนเอง)

            เนื่องในวันใกล้จะถึง “วันแม่แห่งชาติ” อยากจะเชิญชวนเพื่อน ๆ ให้ความสำคัญกับ “แม่” ของเรา แม่ผู้อุ้มท้องเรามาเป็นเวลาเกือบ 9 เดือน และแม่ผู้ให้กำเนิดเรา ในวันแม่ที่จะมาถึง 12 สิงหาคม 2554 อยากจะให้เพื่อนๆกลับไปบ้าน กลับไปหาท่านเถอะ...กลับไปกราบคุณแม่ (ถ้าทำได้นะค่ะ) เพราะเชื่ออย่างยิ่งว่า “แม่ทุกท่าน” ของทุกๆท่าน(ที่ได้อ่านบทความนี้)คงจะ “ดีใจ” ที่ได้เจอ พวกลูกๆ+หลานๆ และไปพร้อมกับ พวงมาลัย สวย ๆ สัก 1 พวง เนื่องมาจากหลาย ๆท่าน  คงจากแม่มา..ไม่ว่าจะจากมา = =>ทำงานในหน้าที่ของตัวท่าน  จากมา= =>ในเรื่องเรียนหนังสือ หรือจากไปประกอบอาชีพ และจากมามีครอบครัวใหม่ของท่านเอง คิดว่าสิ่งต่าง ๆเหล่านี้จะส่งผลให้เกิด = =>ช่องว่าง (Gap) ของความ “ห่างเหิน” ส่งผลต่อความ “โหยหา” ของคนที่ "เป็นแม่"(คิดเองนะคะ)แต่ก็มีทฤษฎีๆๆยืนยันได้(Confirm)นะคะ  

     ดังนั้นกรุณาอย่าให้เกิด ช่องว่าง(No Gap)ของความ “ห่างเหิน” อันจะนำไปสู่ความ “โหยหา”  ขอให้มีแต่เพียง “รอยยิ้ม+น้ำตา” (ด้วยความดีใจ) ==>หวังว่าบทความเล็กๆชิ้นนี้จะเป็นประโยชน์กับผู้อ่านและช่วยลด “ช่องว่าง” ของความ “ห่างเหิน +โหยหา” นะคะ

 

 

    ขอบคุณม๊ากมาก สำหรับเพื่อน ๆที่ให้กำลังใจตลอดมา

    Somsri Nawarat

[ทิมดาบ]

ตามมาให้กำลังใจครับ

[Dr. Ple]

เรียนท่านทินดาบ ที่เคารพ

- ขอบคุณมาก สำหรับกำลังใจนะคะ

- วันแม่...ท่าน จะไป ไหนเอ๋ย??

[ขจิต ฝอยทอง]

ดูภาพครอบครัวแล้วมีความสุขมากๆๆ สำเนาถูกต้องครับ 555 ขอบคุณมากๆที่ไปบอกเรื่องการเขียนหนังสือ

วันแม่ว่าจะชวนแฟน(พ่อ) ไปเที่ยว เย้ๆๆ

[Dr. Ple]

เรียนท่าน อจ.ขจิต

- ท่านเป็นเด็กดี( Good boy) ของคุณแม่ของท่านคะ