บัณฑิตย่อมฝึกตน

การเกิดมาเป็นมนุษย์ควรพยายามกระทำความดีอยู่ตลอดไป...

ในยามเช้าของวันนี้ตื่นขึ้นมาพาสดชื่นระรื่นจิต

หันมามองชีวิตผู้คนที่ผ่านพบได้ยินเสียงเหล่าทหาร ๆ ประมาณ 10 กว่าคนวิ่งออกกำลังกายไปตามถนนมีหัวหน้าร้องเพลงนำแล้วเพื่อน ๆ ร้องตามเป็นคำ ๆ ไป  ท่ามกลางเสียงรถยนต์ยามเช้าที่ขับรีบเร่งไปทำมาหากินตามยุคสมัยแห่งการแข่งขันนี้

หันมามองเด็กน้อยนอนนิ่งหลับสบาย ๆ ท่ามกลางแอร์เป่าเย็น ๆ วิถีชีวิตผู้คนในโลกโลกีย์นี้คงไม่มีช่วงชีวิตไหนที่มีความสุขสบายเท่ากับวิถีชีวิตตอนเป็นเด็กอีกแล้วนะ  เรียกให้ตื่นนอนแล้วแต่ยังคงนอนบิดกายไล่ความขี้เกียจ  แถมยังคงหลับตาไม่อยากตื่นขึ้นมาอีก

ฝ่ายคุณแม่ก็เข้าครัวจัดทำอาหารเช้านำมาวาง  ฝ่ายคุณพ่อต้องช่วยลูกอุ้มไปอาบน้ำ  นี่ถ้าอุ้มทุกวันตั้งแต่เล็กจนโตคุณพ่อคงมีกำลังแข็งแกร่งเหมือนการอุ้มช้างตัวน้อย ๆ ไปอาบน้ำทุกวัน ๆ จนช้างตัวโตแล้วก็คงยังอุ้มได้  ผมว่าเป็นความอัศจรรย์ของการฝึกบ่อย ๆ ทำบ่อย ๆ พละกำลังก็เพิ่มพูนแข็งแกร่งได้อย่างนั้นนะ

พออาบน้ำให้คุณลูกแล้วมาจัดการเรื่องแต่งตัวกว่าจะเสร็จแล้วไปนั่งทานข้าวเช้าจะได้แต่ละคำ  ลงไปรอรถโรงเรียนส่งขึ้นรถไปโรงเรียน  พวกเราคุณพ่อคุณแม่ล้วนมีงานทำเยอะมากในยามเช้าช่วงเร่งด่วนเป็นวิถีของครอบครัวแต่ละคนนะครับอาจไม่เหมือนกัน

การผ่านพบในทุกสิ่งแต่ละวันล้วนเป็นเครื่องทบสอบจิตใจตนเองทั้งนั้น  ผมว่าการเกิดมาเป็นคนในทุกก้าวย่างขณะมีลมหายใจอยู่ควรเป็นอยู่อย่างฝึกตน  จงเรียนรู้ที่จะฝึกฝนตนเองในทุกเรื่องที่เป็นสิ่งถูกต้องดีงาม

การฝึกตนเองนั้นไม่ต้องให้ใครมาบังคับ  เราต้องบังคับตัวเราเอง  เราฝึกตนให้เป็นคนดีได้ก็เหมือนฝึกคนอื่นให้เป็นคนดีได้ด้วยเช่นกัน  เพราะแต่ละคนล้วนเป็นกระจกเงาของกันและกัน  ด้วยเหตุนี้กระมังคำพระจึงกล่าวทำนองว่า...ทันโต  เสฏโฐ  มนุสเสสุ.  ในหมู่มนุษย์นั้น  คนไหนฝึกตนได้ถือว่าเป็นมนุษย์ผู้ประเสริฐนั้นแล...ขอให้เราทุกคนมีสติระลึกรู้เป็นอยู่ด้วยความไม่ประมาทในทุกสถานการณ์  และพร้อมด้วยการฝึกตนอยู่เสมอนั้นแล.

[นิภารัตน์]

แวะมาอ่านบทความ อ.Umi ค่ะ

[ยูมิ]

สวัสดีครับ คุณนิภารัตน์

มีความสุขกับการแสวงหาความรู้นะครับผม

ขอบคุณครับ